Wyższa Szkoła Prawa i Administracja w Rzeszowie
Egzamin |  |
| | | | aniao24 | 13.10.2011 20:47:06 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 307 #784575
Od: 2010-12-1
| ciekawe czy ktoś jutro od nas będzie,jak sie 2 dni przed ludzie dowiedzieli o tym  Jakby ktoś był to piszcie jak było | | | | | Electra | 19.04.2024 23:12:53 | 
 |
| | | | | ilona | 14.10.2011 15:56:19 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 174 #784954
Od: 2010-12-7
| i jak był ktoś dziś na zaliczeniu ??  | | | | | quatro | 14.10.2011 16:12:00 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 29 #784960
Od: 2011-7-19
| nie nie byłem. Co ks myśli że my nie mamy swoich zajęć.
 | | | | | ilona | 14.10.2011 18:55:50 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 174 #785068
Od: 2010-12-7
| no to chyba za ciekawie dziś nie było.. coś chyba mało osób przyszło albo w cale  | | | | | aniao24 | 14.10.2011 19:14:22 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 307 #785075
Od: 2010-12-1
| ale co sie dziwić,we wtorek sie dowiadujemy o tym terminie,trzeba sie nauczyć,a poza tym każdy ma też inne zajęcia itd | | | | | Beti8 | 16.10.2011 09:35:53 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 104 #785986
Od: 2011-5-10
| o masakraaaa!  czy to nie jest delikatna przesada....? | | | | | czarnik | 16.10.2011 23:28:40 | Grupa: Użytkownik
Posty: 8 #786470
Od: 2011-6-24
| To wy nie przesadzajcie! Dowiedzieliście się zbyt późno? Czy jedno pytanie to az tak dużo? Macie na tym przedmiocie takie udogodnienia a tak narzekacie. Nikt was nie przymusza na ten termin, macie jeszcze inne do wyboru, ale jak chcecie potem zdawać wszystko od razu to powodzenia! | | | | | czarnik | 16.10.2011 23:31:14 | Grupa: Użytkownik
Posty: 8 #786472
Od: 2011-6-24
| agresornik pisze:
wiedziałem ze bedzie problem z tym człowiekiem to jest typowe jak masz wykład z powazanym profesorem z osiagnieciami to jedyne co trzeba zrobic to przyjsc nauczonym na egzamin , problemy zwasze robia własnie tacy z doktoratami na Ukrainie albo na KUL-u
jak nie etyka w biznesie to prawo wyznaniowe i zawsze wymagania jakby to był najwazniejszy przedmiot na uczelni
kolokwium z wykładu przeciez to przegiecie
jak tu nie głosowac na Palikota
TRZEBA BYŁO PRZYJŚĆ NA WYKŁADY I TROCHE POSŁUCHAĆ I DOWIEDZIEĆ SIĘ, A NIE WYPISUESZ POTEM TAKIE RZECZY! | | | | | aniao24 | 17.10.2011 10:14:31 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 307 #786557
Od: 2010-12-1
| Czarnik a Ty byłeś? | | | | | agresornik | 17.10.2011 10:36:32 | 
Grupa: Użytkownik
Posty: 94 #786561
Od: 2011-2-13
|
nie zrozumiałeś/aś o czym ja pisałem
na poprzedniej uczelni ksiadz z którym miałem etyke w biznesie był pierwszym wykładowca który oficjalnie powiedział ile kosztuje u niego egzamin
| | | | | dosia | 18.10.2011 20:33:46 | Grupa: Użytkownik
Posty: 20 #787454
Od: 2010-12-30
| Przepraszam czy ma ktoś może opracowania do tych zagadnien dla Naszej grupy?a jak nie do wszystkich pytan to chociaz do paru?? | | | | | Electra | 19.04.2024 23:12:53 |
|
| | | | | niebieska | 19.10.2011 11:40:38 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 463 #787724
Od: 2010-11-28
Ilość edycji wpisu: 1 | WAŻNE!!!!!!!!!!
Zgodnie z ustaleniem księdza profesora na termin-> 28 października od godz. 16.45 sala 1.01 po około 100 osób, zatem tutaj na forum proszę się wpisywać w odpowiedniej zakładce na wybrany termin czyli:
28.10.2011r. około 100 osób - osoby, które chcą ocenę 3-> przygotowują jedno wybrane zagadnienie
18.11.2011r. około 100 osób - osoby, które chcą zdawać na wyższą ocenę:
Ocena 3,5 przygotować 3 pytania
Ocena 4,0 przygotować 6 pytań
Ocena 4,5 przygotować 9 pytań
Ocena 5,0 przygotować 12 pytań
Oba terminy to odpowiedz ustna
Ze względu na to, iż nie mamy między czasie zjazdu robimy tutaj na forum listę, tak aby kazdy mógł zobaczyć ile jest już osób--> z obu terminów listy chętnych na zaliczenie będą przekazane księdzu, zatem proszę o zastanowienie się nad terminem i przybycie zgodnie z listą.
BARDZO PROSZĘ O POJEDYNCZE WPISYWANIE SIE NA LISTY->KAZDY ODPOWIADA ZA SIEBIE
Mam nadzieję, że wszystko jasne, w razie wątpliwości proszę pytać | | | | | Nessy | 19.10.2011 11:41:41 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 99 #787726
Od: 2010-12-2
| Opracowane pytania z innej grupy, ale paru brakuje, także jeśli ktoś będzie miał brakujące odp może się podzielić
1. Związki wyznaniowe o uregulowanej sytuacji prawnej
2. Konstytucyjne podstawy prawa wyznaniowego (art. 25 Konstytucji)
Artykuł 25
Ustęp 1 – 3: Gwarantują wolność sumienia i wyznania, wolność religijna w sensie instytucjonalnym: państwo – kościół, kościoły między sobą.
- Równouprawnienie państwa i kościołów oraz innych związków wyznaniowych między sobą.
- (w ust 2) bezstronność – instytucji państwowych i publicznych państwa polskiego,
- zasada autonomii państwa i kościołów/związków wyznaniowych, ale także kościołów /związków między sobą,
- zasada wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie,
- współdziałanie – w oparciu o treść preambuły na zasadzie partnerstwa (np. ustawa o pomocy społecznej), należy tą zasadę rozumieć jako zasadę pomocniczości.
Art.25 zawiera 5 zasad dotyczących sytuacji prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz stosunku państwa do tych podmiotów. Są to :
1) Zasada równouprawnienia kościołów i innych zw. wyznaniowych
2) Zasada bezstronności
3) Zas. autonomii i niezależności
4) Zas. współdziałania
5) Zas. dwustronności (bilateralności)
Ad 1)
„Kościoły i inne związki wyznaniowe są równouprawnione” Art.25 KRP
Zasada równouprawnienia stanowi jedną z gwarancji wolności sumienia i wyznania. Przyjęcie tej zasady stanowi wyraz odrzucenia modelu państwa wyznaniowego. Reguła równouprawnienia kościołów i innych zw. wyzn. jest konsekwencją przyjęcia ogólnej zasady równości wyrażonej w Art. 32 KRP
Interpretując Art.25 przez orzecznictwo TK podmioty odznaczające się w jednakowym stopniu daną cechą istotną (relewantą) powinny być traktowane równo.
Wszystkie zw. wyznaniowe jako podmioty jednakowo powołane do realizowania funkcji religijnych na jednolitych zasadach , powinny korzystać ze swobody wykonywania tych funkcji >>> cecha wspólna dla wszystkich kościołów i zw. wyzn.
Dotyczy to takich kwestii jak :
- określanie własnej doktryny religijnej
- organizowanie kultu
- udzielanie posług religijnych
- rządzenie się w swoich sprawach własnym prawem
- kształcenie i zatrudnianie osób duchownych
Różnice istniejące między zw. wyznaniowymi uzasadniają w określonych sytuacjach niejednakowe ich traktowanie.
Ad 2) Art. 25 ust.2KRP- BEZSTRONNOŚĆ
„Władze publiczne w RP zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych , światopoglądowych i filozoficznych , zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym.”
Określenie „władze publiczne” obejmuje organy administracji rządowej i samorządowej.
Nałożony na władze publiczne obowiązek zachowania bezstronności oznacza postawę zobiektywizowaną, walkę od uprzedzeń, zakładającą jednakowe odniesienie się do przekonań opisane w Art.25 ust.2 KRP
Obowiązek zachowania bezstronności wyklucza promowanie jednego tylko przekonania. Wyklucza także oficjalne deklaracje o prawdziwości przekonań.
Zasadę tę należy rozumieć też jako gwarancję wolności sumienia i religii, dla wymiaru zindywidualizowanego , nie dopuszcza się do wywierania nacisku przez władze publiczną na dokonywane wybory przez ludzi w sprawach światopoglądu.
Władze publiczne mają obowiązek zapewnienia swobody wyrażania przekonań w życiu publicznym. Zasada ta nie polega na eliminowaniu czynników w życiu publicznym
Ad 3)
Określa wzajemnie relacje struktur państwowych i kościelnych. Art. 25 ust. 3 Konstytucji stanowi „Stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są kształtowane na zasadach poszanowania autonomii oraz wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie , jak również współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego”
Zasada ta powinna być rozumiana jako zasada wzajemnej nie ingerencji tych podmiotów w sprawy należące odpowiednio do ich własnego zakresu działania .
Uznana przez państwo zasada autonomii kościołów i innych zw. wyzn. oznacza , że podmioty maja prawo do samoorganizacji i samorządności. Mogą stanowić normy obowiązujące wewnątrz ich struktury organizacyjnej , a ich stanowienie oraz stosowanie jest wolne od ingerencji władz publicznych. W szczególności władze nie mają prawa do ingerowania w decyzje dotyczące przynależności do zw. wyznaniowych.
Omawiana zasada stanowi również gwarancje niezależności państwa od zw. wyzn. co oznacza wykluczenie jakiejkolwiek podległości (organizacyjnej, faktycznej) instytucji państwowych wobec władz określonego zw. wyznaniowego.
Zasadą autonomii i niezależności zw. wyzn. objęte są sprawy religijne oraz kwestie związane z ich wewnętrzną organizacją. Zgodnie z ustawą „O gwarancjach wolności i sumienia i wyznania” obejmuję one :
1) Sprawy dogmatyczne , doktrynalne i kulturowe (określenie doktryny religijnej , dogmatu zasad wiary oraz liturgii kultu , udzielanie posług religijnych.)
2) Zarząd i organizacja związków wyznaniowych (rządzenie się w swoich sprawach własnym prawem , kształcenie i zatrudnianie duchownych , tworzenie i prowadzenie zakonów)
3) Tworzenie materialnych warunków działalności religijnej (inwestycje sakralne , nabywanie i zbywanie majątku ruchomego i nieruchomego , zbieranie składek , otrzymywanie darowizn , wytwarzanie przedmiotów potrzebnych do celów kultu)
4) Propagowanie wyznawanej wiary (nauczanie religii i jej głoszenie za pomocą prasy , telewizji , książek , filmów , korzystanie ze środków masowego przekazu)
5) Działalność wynikająca z przyjmowanej doktryny (prowadzenie działalności oświatowo-wychowawczej oraz charytatywno-opiekuńczej)
Ad 4)
Zgodnie z Konstytucją stosunki między państwem a kościołami i innymi zw. wyzn. są kształtowane również na zasadzie ich „współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego”. Istotą współdziałania jest podejmowanie działalności wspólnej , nakierowanej na realizację tych celów.
Ustawa „O gwarancjach....” przewiduje m.in. współdziałanie państwa i kościołów w celu zachowania pokoju i zwalczaniu patologii społecznej. W tym celu mogą być zawierane umowy między organami adm. rządowej a władzami poszczególnych kościołów czy zw. wyzn. Ustawa przewiduje także współdziałanie „w ochronie konserwacji , udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury , sztuki i literatury religijnej , które stanowią integralną część dziedzictwa kultury”.
Ad 5)
Zasada bilateralności (dwustronności) dotyczy form regulacji instytucjonalnych relacji między państwem a kościołami i innymi zw. wyzn. Zgodnie z art. 25 ust.4,5 Konstytucji „Stosunki między RP a Kościołem Katolickim określają umowa międzynarodowa zawarta ze Stolicą Apostolską i ustawy. Stosunki między RP a innymi kościołami oraz zw. wyzn. określają ustawy uchwalone na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów z ich właściwymi przedstawicielami”.
Ideą tych regulacji jest to aby stosunki między państwem a zw. wyzn. opierały się na dwustronnych (bilateralnych) umowach zawieranych przez ich właściwych przedstawicieli , tym samym wykluczona jest możliwość kształtowania tych stosunków wyłącznie przez władze państwowe .
Posiadanie przez Stolicę Apostolską podmiotowości prawno –międzynarodowej uzasadnia szczególny tryb regulacji sytuacji prawnej Kościoła Katolickiego tj. w trybie umowy międzynarodowej – KONKORDATU.
Stosunki KK z państwem zgodnie z art.25 Konst. określa nie tylko Konkordat , ale także ustawodawstwo zwykłe. Przepisy tych ustaw muszą być jednak zgodne z Konkordatem.
Realizacja zasady bilateralności w odniesieniu do pozostałych zw.wyzn. znajduje wyraz w unormowaniu , zgodnie z którym ustawa określająca stosunki między RP a danym zw.wyzn. ma być uchwalana na podstawie umowy zawartej uprzednio przez Radę Ministrów i jego przedstawicieli. Dzięki tej regulacji również nie katolickie zw. wyzn. otrzymały gwarancję udziału w tworzeniu prawa określającego ich status prawny.
Zawarcie umowy pomiędzy RM i reprezentantami danego zw.wyzn. stanowi warunek konieczny uchwalenia ustawy.
3. Państwa wyznaniowe a państwa świeckie (modele relacji państwo-kościół)
Na kontynencie amerykańskim wyrastał model rozdziału kościoła od państwa, i państwa od kościoła. Amerykanie pokazali na czym polega prawdziwy rozdział, i te formę rozdziału zalicza się do systemów wzajemnej niezależności państwa i kościoła. Model ten zakładając autonomie państwa i kościoła nie Bral pod uwagę możliwości współpracy miedzy ośrodkami władzy politycznej i religijnej, dlatego określa się go mianem separacji czystej. Lecz doskonalsza forma relacji państwo – kościół jest system separacji skoordynowanej, który pojawił się w Niemczech i zakładał współprace i współdziałanie państwa i kościoła dla dobra wspólnego.
a) model amerykański – w stanach ukształtował się model rozdziału państwa od kościoła określany jako separacja czysta. Istotne znaczenie dla tego systemu maja postanowienia Konstytucji Federalnej oraz Pierwszej Poprawki do Konstytucji która wyróżniała dwie klauzule: jedna zakazywała Kongresowi ustanawiania takiego prawa które by sankcjonowało religie państwową przez co inne religie byłyby dyskryminowane, druga zaś zabraniała ograniczenia wolności religijnej.
Amerykański model rozdziału pojmowany jest jako eliminacja wszelkiej ingerencji państwa w sprawy wewnętrzne związków wyznaniowych całkowitej niezależności od państwa w kierowaniu się swoimi sprawami. Instytucje federalne czyli wojsko szpitale zatrudniają kapelanów na koszt państwa, dopuszczalne SA akty religijne w życiu publicznym, związki wyzna pełnią funkcje publiczne w zakresie pomocy społecznej itp.
b) model niemiecki (separacja skoordynowana)
system ten ukształtował się w Niemczech rozdział został wprowadzony Konstytucja republiki Weimarskiej w 1919 w tym okresie dominowało przekonanie ze przepis Kons. ze „nie istnieje kościół państwowy” należy rozumieć jako zakaz jakiegokolwiek powiązania miedzy państwem a kościołem, jako ze oba podmioty SA nie ufne wobec siebie, lecz stopniowo odchodzono od takiego pojmowania rozdziału. Obecnie w doktrynie niemieckiej zasadę rozdziału interpretuje się w powiązaniu z przepisem uznającym autonomie kościoła w odniesieniu do własnych spraw. Niemiecki model rozdziału dopuszcza m.in., nauczanie religii w szkołach publicznych, możliwość pobierania podatku kościelnego przy pomocy organów państwowych, możliwość sprawowania opieki duszpasterskiej w wojsku, zakładach karnych czy szpitalach. Najistotniejszym elementem separacji w Niemczech jest uznanie autonomii związków wyznaniowych jej cechy są następujące:
- związki wyznaniowe maja zdolność do zarządzenia się własnym prawem
- wewnętrzna sfera prawa związków wyznaniowych nie jest uzależniona od prawodawstwa państwowego
Autonomia ta zakłada potrzebę współdziałania szczególnie w dziedzinie socjalnej.
Skoordynowany system rozdziału ukształtował się po II wojnie także w wielu innych krajach europejskich np. Włoszech czy Hiszpanii. We Włoszech kons. przyjmowała zasadę niezależności i suwerenności wspólnot politycznej i religijnej a Hiszpania ustanowiła w swojej kons, m.in., zasadę neutralności religijnej państwa oraz zasadę współdziałania władz publicznych z kościołami i wyznaniami.
4. Uzewnętrznianie przekonań religijnych
Przekonania religijne rodzą się i kształtują w sferze wewnętrznej człowieka, przekonania te dotyczą także sfery zewnętrznej i w tej sferze się konkretyzują i realizują. Uzewnętrznianie przekonań religijnych dokonuje się poprzez nauczanie oraz wykonywanie praktyk religijnych. Pewna forma uzewnętrzniania się przekonań jest tez zrzeszanie się w celach realizacyjnych oraz postępowanie zgodnie z zasadami swojej religii i przekonań.
a) nauczanie – człowiek ma prawo do nieujawniania swych przekonań (strach przez dyskryminacja) ma tez prawo do ich ujawniania i prezentowania na zewnątrz czyli nauczania.
Możliwe są rożne formy nauczania, np. prawo do edukacji religijnej w ramach systemu oświaty. Wolność nauczania może być oparta na dwóch płaszczyznach - wewnętrznej i zewnętrznej. Wewnętrzna (ad intra) dokonuje się poprzez określoną aktywność jednostki w ramach wspólnoty religijnej, której jest członkiem. Celem jest pogłębienie i rozwój doktryny której jednostka jest wyrazicielem oraz przekazywanie tych przekonań następnym pokoleniom. Z kolei możliwość publicznego nauczania (ad exstra) może mieć cel czysto informacyjny jak tez może być ukierunkowana na pozyskiwanie nowych tych poglądów czy wyznawców danej religii, jednak ta forma nie może ograniczać wolności innych ludzi. W ramach nauczania dopuszczalna jest krytyka innych poglądów jeśli tylko nie prowadzi do stworzenia sytuacji uniemożliwiających realizacje samej wolności i nie narusza dóbr osobistych.
b) praktyki religijne – wykonywanie praktyk religijnych jest działaniem polegającym na:
- uczestniczeniu w sprawowaniu kultu publicznego (nabożeństwa)
- sprawowanie kultu prywatnego ( modlitwa)
- poodejmowanie innych czynności nakazanych bądź zalecanych przez dana wspólnotę (posty, pielgrzymki)
- dokonywanie czynności rytualnych (rytualna obmycia)
Wolność wykonywania praktyk religijnych dotyczy nie tylko tych spośród nich które SA nakazane przez określoną religie ale także tych które SA zalecane jako wskazywane jako pożyteczne.
Wykonywanie praktyk może być dokonywane :
- indywidualnie bądź wspólnie z innymi
- publicznie bądź prywatnie
Podstawowym warunkiem do korzystania z wolności oraz praktykowania określonej religii jest możliwość posiadania miejsc kultu w tym przede wszystkim świątyń. Prawo praktykowania posiadają również osoby przebywające w zakładach karnych i resztach śledczych
5. Systemy finansowania instytucji religijnych w Europie (model niemiecki i model włoski)
6. Podmiotowość prawno międzynarodowa Stolicy Apostolskiej
7. Stowarzyszenia wyznaniowe
Istnienie stowarzyszeń wyznaniowych przewidziane jest w 7 ustawach regulujących w sposób indywidualny stosunek państwa do poszczególnych związków wyznaniowych. SA to organizacje powstałe za aprobatą właściwych władz kościelnych. Zaliczamy do nich:
- organizacje katolickie- działają za apr władz Kościoła kat
- organizacje ewangelickie
- organizacje zielonoświątkowe
- organizacje adwentystyczne działają za apr władz kościoła Adwentystów Dnia Siódmego
- organizacje baptystyczne
- organizacje wyznaniowe żydowskie
- bractwa prawosławne
W przypadku org ewangelizacyjnych, adwentystycznych i żydowskich wymagana jest kwalifikowana forma aprobaty w postaci uchwały:
- Konsystorza Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego w RP
- Zarządu Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP
- Zarządy związku gmin wyznaniowych żydowskich w RP
Cele stowarzyszeń określane są w ustawach indywidualnych, podejmują one działalność zgodna z nauka danego związku wyznaniowego w zakresie społeczno- kulturalnym, oświatowo – wychowawczym, i charytatywno – opiekuńczym. Lecz org żydowskie poza tym działają w zakresie zachowania dziedzictwa i tradycji kultury Żydów w Polsce, org katolickie i bractwa prawosławne prowadza działalność zw ze zwalczaniem patologii społecznych i ich skutków. A org adwentystyczne prowadza działalności o charakterze humanitarnym, charytatywnym, misyjnym,
Stowarzyszenia powstają zarówno z inicjatywy jednostek oraz władz związków wyznaniowych. Jedynie org adwentystyczne tworzone jest prawem kościoła. Do stowarzyszeń stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach z wyjątkiem tych które wskazane są w ustawach indywidualnych. Odrębności te dotyczą:
- cofnięcia aprobaty kościelnej
- rozwiązania stowarzyszeń
- majątku po zlikwidowanym stowarzyszeniu
Prawo cofnięcia wcześniej wyrażonej aprobaty przysługuje władzom związków wyznaniowych. W org ewangelickich oraz żydowskich może nastąpić z jednoczesnym wystąpieniem do sadu o rozwiązanie stowarzyszenia. W przypadku org katolickich zielonoświątkowych baptystycznych, adwentystycznych oraz bractw prawosławnych uprawnienie do cofnięcia sformułowane zostało jako prawo samoistne.
Rozwiązanie stowarzyszeń – za aprobata władz kościelnych może nastąpić
- na podstawie uchwały własnej
- na podstawie decyzji sadu rejestrowego
Sad podejmuje decyzje o rozwiązaniu na wniosek: prokuratora, organu sprawującego nadzór, bądź właściwych władz kościelnych, także właściwe władze związku wyznaniowego te które aprobowały założenie.
Majątek po zlikwidowaniu – w przypadku org katolickich – co do ich majątku przechodzi on na kościelną osobę prawna hierarchicznie nadrzędną.
Org zielonoświątkowych – stosuje się odp przepisy prawa wewn. Kościoła Zielono
Org ewangelickie majątek przechodzi na własność ich kościoła
Org wyznaniowe żydowskie – majątek zlikwidowany przechodzi na własność Związku Gmin lub właściwej gminy wyznaniowej.
8. Klauzula sumienia
9. Przesłanki zawarcia małżeństwa w formie wyznaniowej
Zawiera się jedno małżeństwo któro pełni funkcje społeczne i religijne. Osoby zawierające związek małżeński religijny i cywilny mogą to uczynić zawierając jednocześnie małżeństwo wyznaniowe i cywilne, bądź mogą tez zawrzeć odrębnie małżeństwo cywilne przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oraz religijne wg przepisów prawa wewnętrznego danego związku wyznaniowego. Uprawnieni do rejestracji swoich małżeństw mogą stosować związki wyznaniowe które w ratyfikowanej umowie międzynarodowej lub ustawie maja zagwarantowane takie uprawnienia początkowo był to Kościół Katolicki obecnie ma jeszcze 10 rodzajów związków wyznaniowych. Np. Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny Kościół Chrześcijan Baptystów.
Małżeństwo – małżeństwa zawierane wg prawa wewnętrznego nazywamy małżeństwem wyznaniowym, jest nim także małżeństwo kanoniczne zawarte wg przepisów prawa kanonicznego. Istnieją tez małżeństwa zwane małżeństwami konkordatowymi o podwójnych skutkach: kanonicznych i cywilnych. Lecz najbardziej adekwatnym terminem jest: wyznaniowa forma zawarcie małżeństwa cywilnego.
Duchowny- termin ten zawarty w przepisach prawa polskiego o zawieraniu małżeństw oznacza:
- osobę która przyjmuje oświadczenia woli o zawarciu małżeństwa
- bądź osobę uprawniona do sporządzenia zaświadczenia które stanowi podstawę cywilnej rejestracji małżeństwa wyznaniowego.
Duchownego który przyjmuje oświadczenia o zawarciu małżeństwa określają przepisy prawa wyznaniowego danego związku, oświadczenia te mogą przyjąć:
- każdy duchowny
- duchowny posiadający specjalne upoważnienie
- duchowny oraz osoba nie będąca duchownym, upoważniona do asystowania przy zawieraniu małżeństwa
Duchownego upoważnionego do sporządzenia zaświadczenia o zawarciu małżeństwa określają przepisy państwowe są to :
- w kościele katolickim – ordynariusz miejsca, proboszcz administrator parafii wikariusz
- w Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym- biskup, proboszcz, wikariusz z upow proboszcza
- w kościele chrześcijan baptystów – prezbiter, kaznodzieja
Itd.
Czynności poprzedzające zawarcie małżeństwa – obejmują szereg obowiązków które leżą po stronie nupturientów, duchownego jak i kierownika USC.
Obowiązki nupturientów:
- przedłożenie kierownikowi USC wymaganych dokumentów
- złożenie zapewnień o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa
- złożenie oświadczeń w sprawie wyboru nazwisk
- dostarczenie w terminie 3 egzemplarzy zaświadczenia sporządzonego przez kierownika USC do jednostki organizacyjnej związku wyznaniowego gdzie ma zostać zawarte małżeństwo.
Nupturienci obowiązani SA złożyć kierownikowi USC :
- dokumentu potwierdzającego ich tożsamość
- odpisy skróconych aktów urodzenia
- dowód ustania lub unieważnienia tego małżeństwa która już wcześniej pozostawała w związku małżeńskim
W określonych wypadkach musza przedłożyć kierownikowi zezwolenia na zawarcie małżeństwa, gdy dotyczy:
- zawierania małżeństwa przez osoby związane przeszkoda małżeńską
- w sytuacji zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika
Jeżeli związek zawiera osoba która nie ma obywatelstwa polskiego, obowiązana jest złożyć kierownikowi dokument stwierdzający ze zgodnie z właściwym prawem może zawrzeć małżeństwo.
Po uzyskaniu już od kierownika zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, nupturiencie dostarczają je administratorowi jednostki organizacyjnej kościoła w którym ma odbyć się ślub.
Czynności kierownika USC –
- stwierdzenie tożsamości i pełnoletności nupturientów
- odebranie pisemnego zapewnienia nupturientów o braku przeszkód małżeńskich
- sporządzenie zaświadczenia o braku przeszkód małżeńskich – sporządza je w 4 egzemplarzach zamieszczając w nim dane personalne i oświadczenie o wyborze nazwisk zaświadczenie jest ważne 3 miesiące.
Czynności duchownego – obowiązki duchownego na etapie przygotowawczym wynikające z ustawodawstwa państwowego ograniczają się do pouczenia nupturientów o przepisach prawa polskiego dotyczących małżeństwa i jego skutków. Czynności przygotowawcze prowadzić może dowolny duchowny a nawet osoba nie będąca duchownym
Oświadczenie o zawarciu małżeństwa – małżeństwo zostaje zawarte na skutek oświadczeń woli złożonych przez nupturientów. W przypadku małżeństw w formie wyznaniowej charakter zdarzenia jest bardziej złożony, zamiast oświadczenia o zawarciu małżeństwa cywilnego składają oni oświadczenie o jednoczesnym zawarciu małżeństwa wyznaniowego i cywilnego a następnie oświadczenie o zawarciu małżeństwa wyznaniowego.
Sporządzenie zaświadczenia o zawartym małżeństwie – zaświadczenie jest integralnie złączone z zaświadczeniem stwierdzającym brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa i stanowi wraz w nim jeden dokument. W treści powinny znajdować się wszystkie informacje potwierdzające zdolność nupturientów do zawarcia małżeństwa oraz wszystkie konieczne do sporządzenia aktu małżeństwa. Podmiotem sporządzającym zaświadczenie jest duchowny.
Przekazanie zaświadczenia do USC – osoba która zobowiązana jest do przekazania zaświadczenia o zawartym małżeństwie jest duchowny uprawniony do sporządzenia tego zaświadczenie, W postępowaniu rejestracyjnym również małżonkowie jako strona, mogą złożyć wniosek do kierownika USC o rejestracje małżeństwa załączając do tego wniosku zaświadczenie o zawartym małżeństwie sporządzone przez duchownego.
Zaświadczenie stanowiące podstawę sporządzenia aktu małżeństwa powinno zostać przekazane do USC przed upływem 5 dni od zawarcia małżeństwa wyznaniowego. W razie niemożności zachowania pięciodniowego terminu z powodu siły wyższej, jego bieg ulega zawieszeniu przez czas trwania przeszkody. 5 ciodniowy termin na przekazanie zaświadczenia wiąże duchownego, małżonkowie mogą zatem żądać sporządzenia aktu małżeństwa także po upływie tego terminu pod warunkiem ze są nadal stanu wolnego i nie naruszają w ten sposób praw nabytych przez osoby trzecie.
Podpis uprawnionego duchownego autorytatywnie i urzędowo, potwierdza ze małżeństwo zostało zawarte zgodnie z prawem wewnętrznym kościoła lub innego związku wyznaniowego, wobec osoby uprawnionej do asystowania przy jego zawarciu – daje to małżonkom prawo żądania cywilnej rejestracji tego małżeństwa.
Zaświadczenie może zostać przekazane przez duchownego doi urzędu stanu cywilnego w dwóch formach: bezpośredniej (osobiście, przez posłańca) lub pośredniej (za pośrednictwem poczty).
Sporządzenie aktu małżeństwa – podmiotem uprawnionym do sporządzenia aktu małżeństwa jest kierownik USC lub jego zastępca właściwy ze względu na miejsce zawarcia małżeństwa. Akt powinien zostać sporządzony niezwłocznie, nie później jak w następnym dniu roboczym, po dniu w którym do USC nadeszły dokumenty stanowiące podstawę sporządzenia tego aktu. Podstawą sporządzenia może być jedynie zaświadczenie sporządzone przez duchownego oraz spełniające wszystkie wymogi formalne.
Zawarcie małżeństwa w niebezpieczeństwie śmierci – w niebezpieczeństwie śmierci grożącemu jednej ze stron Kodeks rodzinny i opiekuńczy dopuszcza zawarcie małżeństwa w formie wyznaniowej bez konieczności przedstawienia zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Nupturienci składają wtedy przed duchownym zapewnienie ze nie wiedza o istnieniu takich okoliczności. Lecz w ten sposób z powodu braku odpowiedniego urzędowego formularza zaświadczenia, któro jest podstawą rejestracji małżeństwa, jest ona praktycznie niemożliwa.
Ustanie małżeństwa – związek cywilny powstaje i ustaje niezależnie od trwania związku religijnego, jedynie wraz ze śmiercią jednego z małżonków wygasa ono w obu porządkach prawnych. Małżeństwo cywilne wygasa na skutek rozwodu czy unieważnienia lecz trwa nadal w porządku wewnątrzkościelnym. Stwierdzenie nieważności czy jego unieważnienie bądź rozwód, dokonane zgodnie z prawem wewnętrznym związku wyznaniowego nie ma żadnych skutków w prawie państwowym.
10. Nauczanie religii w szkołach publicznych: kompetencje władz oświatowych i kościelnych
11. Wyznaniowe szkoły wyższe
12. Nauki kościelne na uczelniach państwowych
13. Opodatkowanie osób duchownych
Osoby duchowne jako osoby fizyczne płacą podatki tak jak inne osoby fizyczne.
Generalnie rzecz biorąc osoby duchowne płacą ryczałt od przychodów związanych z pełnieniem funkcji duszpasterskich. Istnieje jednak możliwość zrzeczenia się opodatkowania ryczałtowego i wybór opodatkowania na zasadach ogólnych.
Jeżeli osoby duchowne uzyskują dochód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są zobowiązane do płacenia podatku dochodowego w zasadzie na identycznych zasadach jak inne osoby uzyskujące tego typu dochody.
Przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę, są traktowane jak przychody z działalności wykonywanej osobiście. Podlegają one łączeniu z dochodami z innych źródeł (np. ze stosunku pracy) i płacony jest od nich podatek wg. skali podatkowej.
Zasady opodatkowania przychodów osób duchownych otrzymywanych z związku z pełnieniem funkcji duszpasterskich regulują przepisy ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W formie ryczałtu opodatkowane są przychody osób duchownych z opłat otrzymywanych w związku z pełnieniem funkcji o charakterze duszpasterskim, czyli z dobrowolnych datków za posługi religijne. Są to wpływy: z datków na "tacę", kwoty otrzymywane przez duchownych przy okazji chrztu, ślub, pogrzebu, itp.
Wysokość stawki ryczałtu jest różna w odniesieniu do proboszcza i wikariusza. Ryczałt dla proboszczów jest uzależniony od liczby mieszkańców w danej parafii. W stosunku do wikariuszy wysokość ryczałtu zależy od liczby mieszkańców w parafii oraz wielkości gminy, na terenie której znajduje się parafia
14. Podatek dochodowy od kościelnych osób prawnych
I. Podatek dochodowy
Opodatkowanie kościelnych osób prawnych reguluje w całości ustawa z dnia 15 listopada 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Osoby te są podatnikami tego podatku od wszelkich dochodów, w tym również od dochodów ze źródeł położonych poza terytorium Polski (bezwzględny obowiązek podatkowy).
Powołana ustawa w art. 17 stanowi, że wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:
a) z niegospodarczej działalności statutowej (np.: datków na "tacę"); w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
b) z pozostałej działalności (w tym gospodarczej) - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze,
Wolne od podatku są również dochody spółek, których jedynymi udziałowcami (akcjonariuszami) są kościelne osoby prawne - w części przeznaczonej na cele, o których mowa powyżej w pkt. b).
Odmiennie przedstawia się zasada opodatkowania kościelnych fundacji . Dochodem fundacji jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Opodatkowanie dotyczy dochodów w całości. Istotne znaczenie dla opodatkowania fundacji ma zapis art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Określa on zwolnienia przedmiotowe. Ustawodawca enumeratywnie wylicza w tym przepisie sfery działalności, na które ma być skierowany cel działalności statutowej, aby te dochody były zwolnione od podatku. Są to: działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego.
Wolne od podatku dochodowego są tylko te dochody fundacji, które przeznaczyła ona na cele statutowe wymienione powyżej.
II. Podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy
Kościelne osoby prawne nie uzyskały w zasadzie żadnych preferencji w podatku od towarów i usług (VAT) oraz podatku akcyzowym. Jeżeli zatem dokonują czynności opodatkowanej, to są one opodatkowane na zasadach ogólnych, tak jak inne podmioty będące podatnikami podatku od towarów i usług.
III. Podatek od nieruchomości
Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości oraz od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków,
2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy zakonów kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy księży emerytów (sióstr emerytek),
3) znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych zarządów generalnych i prowincjalnych w Sekretariacie Prymasa Polski i w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.
IV. Cło
Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
15. Ubezpieczenia społeczne osób duchownych
Ubezpieczenie społeczne duchownych uregulowane jest przez ustawę z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.). Zrównuje ona duchownych z innymi podmiotami podlegającymi ubezpieczeniu społecznemu. Osobami duchownymi są, wg tej ustawy dla potrzeb ubezpieczenia, duchowni oraz członkowie zakonów męskich i żeńskich wszystkich kościołów i związków wyznaniowych (ustawodawca nie wprowadza kategorii związków wyznaniowych o uregulowanej sytuacji prawnej), z wyjątkiem alumnów seminariów duchownych, nowicjuszy, postulatów i juniorystów, którzy nie ukończyli 25 roku życia. Ustawodawca stosuje terminologię charakterystyczną dla Kościoła Katolickiego. Należy jednak odnieść ją odpowiednio do innych związków wy | | | | | caro | 19.10.2011 16:37:36 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 76 #787872
Od: 2011-1-24
Ilość edycji wpisu: 1 | 18.11 to mial byc test teraz juz tez ma byc ustny?
| | | | | niebieska | 19.10.2011 19:29:10 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 463 #787965
Od: 2010-11-28
| test jest dopiero w terminie sesyjnym, który nie jest jeszcze znany. | | | | | turquise | 19.10.2011 21:40:44 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 37 #788062
Od: 2010-11-21
| wie ktoś coś o możliwości przepisania oceny ? | | | | | Maron | 20.10.2011 16:36:17 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 65 #788396
Od: 2010-11-23
| A tak w ogóle to kto wymyślił te terminy??Ksiądz ???A wszyscy sieę tak zgodzili ???Przecież to jest piątek czyli dzień pracujacy dla większości studentów zaocznych!!!! Czy nie mozna było tego zrobić w sobote lub niedziele????? : | | | | | renata.tyt | 21.10.2011 17:57:20 |
Grupa: Moderator
Posty: 414 #788965
Od: 2010-11-23
| terminy ustalil ks razem ze starosta z publicznej. A wiec wszystkie grupy gw01,02,03,04 i 05 dowiedzielismy sie 2 dni przed piatkiem pierwszym terminem... a wiec wszyscy jestesmy zaskoczeni! | | | | | ilona | 21.10.2011 19:46:04 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 174 #789032
Od: 2010-12-7
Ilość edycji wpisu: 1 | Witam, czy wie ktoś jak wygląda egzamin u ks ?? ciężko jest czy raczej na luzie ?? | | | | | toja | 22.10.2011 20:20:13 |
Grupa: Użytkownik
Posty: 108 #789484
Od: 2010-11-24
| no dobra, czyli rozumiem, że te terminy są podane dla wszystkich grup, jest ich 5, po 100 osób, czyli jednorazowo ksiądz chce przepytać 500 osób? jakoś mało realne się to wydaje, może wszystkich osób z wszystkich grup ma być około 100? Chyba lepiej gdyby się któryś starosta upewnił, żeby nie było znów cyrku jak ostatnio u Sawuły... | | | | | Electra | 19.04.2024 23:12:53 |
|
|
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|
