egzamin


kozica	25.01.2012 15:49:42
Grupa: Użytkownik Posty: 32 #850252 Od: 2010-12-14	a chociaż zagadnienia omawiane moze ktoś wrzucić?

Electra	26.04.2024 09:59:07


olasia	25.01.2012 19:13:26
Grupa: Użytkownik Posty: 27 #850404 Od: 2011-1-1	Lepiej późno niż wcale - poniżej ostatni tj. IV wykład, który przepisałam od koleżanki więc się podzielę. 2 pierwsze były wcześniej - brakuje tylko trzeciego ale niestety nie mam w formie elektronicznej Ubezpieczenie rentowe Ubezpieczenie rentowe gwarantuje świadczenia pieniężne w przypadku utraty dochodów pieniężnych związanych z wystąpieniem ryzyka inwalidztwa (niezdolności do pracy lub śmierci żywiciela rodziny). W takiej sytuacji osoby opłacające składki na ubezpieczenie rentowe otrzymują rentę z tytułu niezdolności do pracy, która zastępuje im utracone wynagrodzenie lub dochód, a w przypadku śmierci ubezpieczonego żywiciela rodziny, członkom jego rodziny wypłacana jest renta rodzinna. Składka na ubezpieczenie rentowe wynosi 6 % podstawy wymiaru składki, przy czym 4,5% pochodzi ze środków pracodawcy, a 1,5% ze środków pracownika. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: • jest niezdolny do pracy, • ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, • niezdolność do pracy powstała w określonych ustawą okresach składkowych (okres zatrudnienia, okres ubezpieczenia) i nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub opiekuńczego) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do przyznania renty uzależniony jest od wieku osoby, w jakim powstała niezdolność do pracy. Okres ten wynosi: • 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat, • 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat, • 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat, • 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat, • 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Ww okresy nie są wymagane jeśli niezdolność do pracy nastąpiła w wyniku wypadku w drodze do pracy lub pracy. Okres wymaganych 5-ciu lat w odniesieniu do osób, u których niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30. roku życia, musi przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przypadającego przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinnej, renty szkoleniowej. Renta stała - przysługuje osobie, której niezdolność do pracy została uznana za trwałą. Renta okresowa - jeśli niezdolność do pracy ma charakter czasowy. Przysługuje ona przez okres wskazany w decyzji organu rentowego. Niezdolność do pracy jest orzekana na okres nie dłuższy niż 5 lat, chyba że według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu - wówczas niezdolność do pracy będzie orzekana na okres dłuższy niż 5 lat. Podział rent z tytułu niezdolności do pracy Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – przysługuje osobie która jest niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy – przysługuje osobie, która w znacznym stopniu utraciła zdolność wykonywania pracy zgodnej z poziomem swojego wykształcenia Renta szkoleniowa - jeśli ubezpieczony spełni warunki wymagane do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy i uzyska orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, może otrzymać rentę szkoleniową. Renta przyznawana jest na okres 6 miesięcy. Na wniosek starosty istnieje możliwość przedłużenia tego okresu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego o dalsze 30 miesięcy. Okres 6 miesięcy może ulec skróceniu, jeśli przed upływem tego okresu starosta zawiadomi organ rentowy o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu lub o tym, że osoba zainteresowana nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu. Renta rodzinna - przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy albo spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy. Renta rodzinna przysługuje także uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci pobierała zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne. W takim przypadku przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Uprawnieni: 1. Dzieci własne, małżonka oraz przysposobione jeżeli:  Nie ukończyły 16 lat  Mają 16 lat – do ukoćzenia nauki max do ukończenia 25 lat  Bez względu na wiek jeżeli są całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji 2. Wnuki 3. Rodzeństwo 4. Inne dzieci przyjęte na wychowanie z wyjątkiem rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka, mają prawo do renty jeśli spełniają takie warunki jak dzieci, przyjęte na wychowanie i utrzymywane na rok przed śmiercią ubezpieczonego chyba, że śmierć była wynikiem wypadku 5. Wdowa/Wdowiec  jeśli w chwili śmierci małżonka ukończył/a 50 lat lub była niezdolna do pracy,  wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie ukończyły 16. roku życia, a jeżeli uczą się - 18. roku życia lub są całkowicie niezdolne do pracy. Uprawnienie do renty rodzinnej przysługuje również wdowie, jeśli spełni warunek dotyczący wieku lub niezdolności do pracy w okresie nie dłuższym niż 5 lat od śmierci męża lub od zaprzestania wychowywania ww. dzieci.  Małżonka/ek rozwiedziona oraz wdowa/wdowiec, która przed śmiercią męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia w/w warunków wymaganych od wdowy, w dniu śmierci męża miała prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem sądowym lub ugodą sądową. 6. Rodzice - mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli ubezpieczony (emeryt lub rencista) bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania a ponadto spełniają warunki takie jak dla wdowy/wdowca (dotyczące wieku, niezdolności do pracy lub wychowywania małoletnich osób). Wszystkim uprawnionym przysługuje 1 renta która ulega podziałowi w częściach równych. Zasiłek pogrzebowy - osobie, która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje zasiłek pogrzebowy. Może on zostać przyznany w razie śmierci: • osoby ubezpieczonej (tj. osoby podlegającej ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym określonym w polskich przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych), • po ustaniu ubezpieczenia, jeżeli śmierć nastąpiła w okresie pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego, • osoby pobierającej emeryturę lub rentę, • osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jej uzyskania i pobierania, • członka rodziny osoby ubezpieczonej albo osoby pobierającej emeryturę lub rentę. Wysokość zasiłku od dn. 01.03.2010 roku wynosi 4000 PLN. Wniosek o wypłatę świadczenia należy złożyć w ciągu 12 m-cy od dnia śmierci osoby po której przysługuje. Ubezpieczenie chorobowe Chromi przejściową niezdolność do pracy oraz macierzyństwo (2,45% ze środków ubezpieczonego). Są to: • zasiłek chorobowy – świadczenie, które przysługuje od 34 dnia a w przyp. os. powyżej 50 lat od 15 dnia niezdolności do pracy, Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który zachorował w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Co do zasady, prawo do zasiłku chorobowego przysługuje po upływie tzw. okresu wyczekiwania. Osoba, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu, nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Osoba podlegająca temu ubezpieczeniu dobrowolnie, nabywa je po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Od 1 dnia na zasadzie wyjątku świadczenie przysługuje 1. Posłom i senatorom – jeżeli przystąpili do ubezp. w ciągu 90 dni od zakończenia kadencji 2. Absolwentom szkół i szkół wyższych – jeśli zostali objęci lub jeżeli przystąpili do ubezp. w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu studiów wyższych 3. Jeżeli niezdolność powstała w wyniku wypadku w drodze do/z pracy 4. Jeżeli obowiązkowo ubezpieczony ma wcześniejszy co najmniej 10-cio letni okres obowiązkowo bezp. chorob. Prawo do zasiłku przysługuje również jeżeli niezdolność do pracy jest wynikiem choroby. Na równi z chorobą traktowane jest również niemożność wykonywania pracy z powodu: 1. Decyzja właściwego organu z powodu choroby zakaźnej 2. Z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie leczenia uzależnień 3. Poddaniu się badaniom na dawcę do przeszczepów Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, nie dłużej niż przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy (oznaczonej przez lekarza w zaświadczeniu lekarskim kodem "D") - nie dłużej niż przez 270 dni. Od 1 stycznia 2009 r. również ubezpieczone, których niezdolność do pracy przypada na okres ciąży mają prawo do zasiłku chorobowego przez okres do 270 dni. Wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80% wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego podstawę jego wymiaru. Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości 70%. Jeżeli przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy albo choroba zawodowa lub też przypada na okres ciąży, a także jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów albo zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru (także za okres pobytu w szpitalu). Zasiłek chorobowy nie przysługuje: • za okresy, w których ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów szczególnych, • w okresie urlopu bezpłatnego lub urlopu wychowawczego, • w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, • za cały okres orzeczonej niezdolności do pracy, jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia, co zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu, • za okres pierwszych pięciu dni, jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana nadużyciem alkoholu (fakt ten jest stwierdzony przez lekarza kodem "C" w zaświadczeniu lekarskim), • za okres objęty zaświadczeniem lekarskim, w przypadku wykonywania w czasie zwolnienia lekarskiego pracy zarobkowej albo wykorzystywania zwolnienia lekarskiego od pracy niezgodnie z celem tego zwolnienia, co zostało stwierdzone w trakcie kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy przeprowadzanej przez płatnika zasiłku. • świadczenie rehabilitacyjne - przysługuje ubezpieczonemu, który po okresie pobierania zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej niż przez 12 miesięcy. O potrzebie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik ZUS. Z możliwością wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej. Świadczenie wypłacane jest w wysokości 90% wynagrodzenia lub przychodu, które stanowiło podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych 90. dni pobierania świadczenia, a jeśli niezdolność do pracy przypada na okres ciąży (świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego) oraz gdy niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową (świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego) - w wysokości 100% tego wynagrodzenia; w pozostałych przypadkach 75%. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, urlopu dla poratowania zdrowia albo nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz urlopu na poratowanie zdrowia • zasiłek wyrównawczy - przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem ze zmniejszoną sprawnością do pracy, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy. Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas przez okres rehabilitacji, nie dłużej jednak niż przez 24. miesiące. O potrzebie poddania się rehabilitacji zawodowej orzeka lekarz wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy albo lekarz orzecznik ZUS. Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy z obniżonym wynagrodzeniem. Zasiłek nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Zasiłek przestaje być wypłacany: 1. Z dniem zakończenia rehabilitacji 2. Stwierdzeniem, e rehabilitacja jest bezcelowa • zasiłek macierzyński Zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego: - urodziła dziecko, - przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego - do 10 roku życia i wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie jego przysposobienia, - przyjęła na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej niespokrewnionej z dzieckiem, dziecko w wieku do 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego- do 10 roku życia. Przepisy dotyczące prawa do zasiłku macierzyńskiego w przypadku przyjęcia dziecka na wychowanie, stosuje się również do ubezpieczonego. Zasiłek macierzyński wypłacany jest przez okres urlopu macierzyńskiego - przez 20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka (ewentualnie dłużej, w przypadku urodzenia więcej niż jednego dziecka przy jednym porodzie - od 31 do maksymalnie 37 tygodni). Zasiłek macierzyński przysługuje również ubezpieczonemu-ojcu dziecka przez okres 1 tygodnia (od 2012 r. okres ten wynosić będzie 2 tygodnie) jako okres urlopu macierzyńskiego przysługującego pracownikowi-ojcu wychowującemu dziecko. Prawo do zasiłku macierzyńskiego przysługuje także ubezpieczonemu, który przyjmuje dziecko na wychowanie, na takich samych zasadach, które dotyczą ubezpieczonej. Również w razie śmierci ubezpieczonej lub porzucenia przez nią dziecka zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonemu - ojcu dziecka lub innemu ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny, jeżeli przerwą zatrudnienie lub inną działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Wysokość zasiłku macierzyńskiego wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku. Od zasiłku macierzyńskiego nalicza się składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Składki te finansuje budżet państwa). • zasiłek opiekuńczy Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres zwolnienia od pracy, gdy konieczne jest osobiste sprawowanie opieki nad zdrowym dzieckiem w wieku do 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, szkoły lub przedszkola, chorym dzieckiem do lat 14 lub innym chorym członkiem rodziny. Zasiłek opiekuńczy przysługuje nie dłużej niż 60 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka sprawowana jest nad zdrowym dzieckiem do ukończenia 8 lat lub chorym dzieckiem do lat 14. Jeżeli opieka jest sprawowana nad chorym dzieckiem, które skończyło 14 lat lub nad innym chorym członkiem rodziny, zasiłek przysługuje nie dłużej niż przez 14 dni. Zasiłek wypłacany jest w wysokości 80% podstawy wymiaru zasiłku. Zasiłek opiekuńczy przysługuje pod warunkiem, że nie ma innych członków rodziny mogących zapewnić opiekę. W przypadku sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do lat 2, zasiłek opiekuńczy przysługuje nawet wówczas, gdy są inni członkowie rodziny mogący zapewnić opiekę. Ubezpieczenie wypadkowe – świadczenie w zw. z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Przysługuje osobie ubezpieczonej bądź rodzinie w przypadku śmierci os. ubezp. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych, • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy nawet bez polecenia, • w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. Przyczyna zewn. oznacza, że nie może tkwić w organizmie poszkodowanego ani wynikać z jego właściwości: 1. Zjawisko natury mechanicznej – uderzenie, zgniecenie 2. Zjawisko natury chemicznej lub termicznej 3. Czynności samego poszkodowanego – potknięcie 4. Atak innego człowieka lub zwierzęcia 5. Nadmierny wysiłek pracownika jeśli wynika z przepracowania lub nadmiernego przeciążenia pracą 6. Choroba, ale tylko wówczas jeśli nastąpiło jej nagłe zaostrzenie i było wynikiem przyczyny zewnętrznej. Związek z pracą /czasowy, miejscowy, funkcjonalny/ - oznacza, że przyczyna zewn. Zadziałała w miejscu i czasie wykonywania czynności lub miała z nimi związek. Za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną w wykazie chorób zawodowych, o którym mowa w art. 237 §1 pkt 2 Kodeksu pracy, jeżeli została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub sposobem wykonywania pracy. Klasyfikacja wypadków przy pracy:  Śmiertelne – śmierć nastąpiła do 6 m-cy od dnia wypadku  Zbiorowy – jeżeli wypadkowi w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej 2 osoby  Ciężki – ciężkie uszkodzenie ciała /utrata wzroku, słuchu, mowy uszkodzenie naruszające podstawowe funkcje organizmu, choroba nieuleczalna, niezdolność do pracy w zawodzie/ Świadczenia z ubezp. wypadkowe przysługują na zasadzie ryzyka albowiem nabycie do nich prawa nie jest uzależnione od zawinienia pracodawcy. Dodatkowo w ramach ich uzupełnienia pracownik może wystąpić na drogę postępowania cywilnego. Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia: • zasiłek chorobowy, • świadczenie rehabilitacyjne, • zasiłek wyrównawczy, • jednorazowe odszkodowanie, • renta z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa, • renta rodzinna, • dodatek pielęgnacyjny, • dodatek do renty rodzinnej - dla sieroty zupełnej, • pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Dla członka rodziny:  Renta rodzinna  Jednorazowe odszkodowanie

huanroman	25.01.2012 20:12:05
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #850458 Od: 2011-2-17	dziekuje jesli sie nie myle to wykladow bylo 5. zdaje sie wiec, ze brakuje 3 i 4 wykladu.

huanroman	25.01.2012 20:19:02
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #850466 Od: 2011-2-17	poszperalem w google i znalazlem takie cos na forum gw04 Polityka społeczna i system ubezpieczeń I Podstawowe kierunki polityki społecznej w zakresie zabezpieczenia społecznego obywateli. Polityka społeczna definicja; polityka społeczna to szeroko pojmowane działania państwa skierowane do różnych grup społecznych celem zabezpieczenia ich potrzeb materialnych i niematerialnych w różnych sferach życia. Obejmuje następujące zagadnienia: 1. Ubóstwo które należy rozumieć jako brak środków do życia i możliwości zaspokojenia nawet podstawowych potrzeb. 2. Bezrobocie 3. Problemy rodziny 4. Sprawy mieszkaniowe 5. Bezdomność 6. Niepełnosprawność Polityka społeczna zajmuje się również zagrożeniami społecznymi w tym patologiami. Polityka społeczna powstała na przełomie XVIII i XIX wieku a jej twórcą był CHARLES FOURIER. W działalności państwowej polityka społeczna pojawiła się za czasów Bismarcka w Prusach czyli nauce Niemieckiej. Powstanie polityki społecznej w Polsce należy łączyć z działalnością Staszica a 1921 roku powstał w Warszawie Instytut Gospodarstwa Społecznego. W związku z pojawieniem się polityki społecznej pojawił się problem czy człowiek powinien dbać sam o siebie i sam zaspokajać swoje potrzeby zgodnie z założeniem że zaangażowanie państwa działa antymotywacyjnie (koncepcja liberalna) czy też może i powinien liczyć na pomoc państwa a jeżeli tak to w jakim zakresie ; pełnym czy ograniczonym (koncepcja humanitarna inaczej opiekuńcza albo jeszcze inaczej socliberalna). Polityka społeczna ma charakter perspektywiczny i wkracza w coraz to różne sfery tj. politykę zatrudnienia i płac, politykę mieszkaniową , oświatową, kulturalną, ludnościową, rodzinną, organizacji i wypoczynku, ochrony środowiska, prewencji i zwalczania patologii społecznej. Wszystkie te działania są związane z realizacja polityki gospodarczej państwa albowiem stanowią część jego wydatków. Należy również podkreślić znaczenie działania różnego rodzaju organizacji społecznych m.in. chodzi o: Rada społeczno Gospodarcza ONZ, Międzynarodowa Organizacja Pracy JUNESCO, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Światowa Organizacja Zdrowia JUNICE (Agenda zajmuje się udzielaniem pomocy dzieciom), Centrum Narodów Zjednoczonych ds. osiedli ludzkich inaczej nazywa się to Habitan z zakresu prawa międzynarodowego należy wskazać na następujące akty prawne: Karta Narodów Zjednoczonych 1945 rok Powszechna Deklaracja Praw Człowieka 1948 rok Europejska Karta Społeczna 1961 rok Zrewidowana Europejska Karta Społeczna 1992 rok Europejski Kodeks Zabezpieczenia Społecznego 1964 i 1990 Europejska Konwencja o /zabezpieczeniu społecznym 1972 rok Europejska Konwencja o Statusie Prawnym Pracowników 1977 rok Europejska Karta Samorządu Terytorialnego 1985 rok Polityka Unijna w zakresie polityki społecznej dotyczy w szczególności waruków pracy, zakazu dyskryminacji, prawa pobytu, swobodnego przepływu pracowników, równouprawnienia kobiet i dostępu do informacji. II Podstawowe źródła prawa w zakresie zabezpieczenia społecznego 1. Deklaracja filadelfijska 1944 rok Deklaracja filadelfijska stanowi potwierdzenie zasad na których swoją działalność opiera Międzynarodowa Organizacja Pracy Podstawowymi zasadami są: 1. Praca nie jest towarem 2. Wolność słowa stowarzyszeń mają charakter zasadniczy dla trwałego postępu. 3. Nędza gdziekolwiek stanowi zagrożenie dla dobrobytu 4. Wojna przeciwko niedostatkowi powinna być wprowadzona z nieubłagana siłą w każdym kraju oraz przez ciągły i zgodny międzynarodowy wysiłek w którym przedstawiciele pracodawców łączą się w swobodnej dyskusji i demokratycznej decyzji w celu promowania powszechnego dobrobytu. Międzynarodowa Organizacja Pracy zobowiązała się do popierania w innych krajach programu które maja na celu osiągnięcie pełnego zatrudnienia podniesienia standardów życia, zatrudnienie pracowników w zawodach których odnajdują satysfakcję w pełni wykorzystują swoje umiejętności i przez to dając największy wkład do wspólnego dobrobytu. Osiągnięcia zabezpieczenia jako środków do osiągnięcia celu z uwzględnieniem możliwości szkolenia i przemieszczania się włączając w to migrację z powodu pracy, osiągnięcia polityki dotyczącej płacy i zarobków godzin pracy i innych warunków pracy obliczonych na zapewnienie sprawiedliwego podziału owoców postępu dla wszystkich oraz minimalnego wynagrodzenia dla wszystkich zatrudnionych, osiągnięcia efektywnego korzystania z prawa do rokowań zbiorowych w celu ciągłego ulepszania efektywności produkcji i współpracy pracowników z pracodawcami przygotowaniu i stosowaniu zamierzeń społecznych i gospodarczych, osiągnięcie poszerzenia działań w zakresie zabezpieczenia socjalnego aby zapewnić podstawowe dochody wszystkim którzy tego potrzebują oraz wszechstronnej opieki medycznej, osiągnięcie właściwej ochrony życia i zdrowia pracowników we wszystkich zawodach osiągnięcie środków dla ochrony dzieci i macierzyństwa, osiągnięcie środków dla właściwego wyżywienia mieszkania możliwości odpoczynku i kultury oraz osiągniecie zapewnienia równości w kształceniu się i możliwości zdobywania zawodu. 2. Konwencja nr 102 Międzynarodowej Organizacji Pracy dot. Minimalnych norm zabezpieczenia społecznego z 1952 roku. Zgodnie z częścią 5 konwencji państwa które są związane z konwencja powinny zapewnić osobom chronionym udzielanie świadczeń na starość. Ochrona powinna obejmować stan przeżycia ponad ustalony wiek który nie powinien przekraczać 65 lat. Wyższy wiek może być ustalony wiek może być ustalony przez właściwe władze ze względu na zdolność do pracy osób starszych w danym kraju. Przepisy krajowe mogą przewidywać że osobom które miałyby prawo do świadczeń można zawiesić ich wypłatę jeżeli są zatrudnione za ustalonym wynagrodzeniem lub można im obniżyć pobierane świadczenie jeżeli ich zarobki lub inne dochody przekraczają ustaloną wysokość . Świadczenia powinny być wypłacane periodycznie. Świadczenia powinny być zapewnione osobom które przed zaistnieniem sytuacji chronionej spełniają określone wymogi tj. posiadają odpowiedni staż opłacania składek lub w ciągu swojego życia zawodowego opłaciły składki w ustalonej przeciętnej wysokości rocznie. Część 7 konwencji jest poświęcona świadczeniom rodzinnym. Przedmiot ochrony obejmuje odpowiedzialność za utrzymanie dzieci. Ochrona koncentruje się na wypłacie świadczeń periodycznych lub na pomocy niefinansowej ; dostarczanie żywności odzieży , mieszkania, odpoczynku wakacyjnego. Skorzystanie z opisanej pomocy może być uzależnione od odpowiedniego stażu zatrudnienia lub opłacania składek jak również zamieszkania przez pewien czas na oznaczonym terenie. 3. Europejska Karta Społeczna z 1961 roku podpisana w Turynie 18 października dokument Rady Europy. Zgodnie z kartą każdy ma prawo do zarabiania na życie poprzez prace swobodnie wybraną. Wszyscy pracownicy i osoby będące na ich utrzymaniu maja prawo do zabezpieczenia społecznego. Każdy kto nie ma odpowiednich zasobów ma prawo do pomocy społecznej i medycznej . każdy ma prawo do korzystania ze służb opieki społecznej. Osoby niepełnosprawne maja prawo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji, readaptacji zawodowej i społecznej bez względu na przyczynę i rodzaj inwalidztwa. Jeżeli chodzi o prawo do pracy państwa które przyjęły kartę powinny dążyć do osiągnięcia i utrzymania możliwie najwyższego i stabilnego poziomu zatrudnienia w celu osiągnięcia stanu pełnego zatrudnienia, powinny również skutecznie chronić prawo pracownika do zarabiania na życie poprzez prace swobodnie wybraną. Jeżeli chodzi o prawo do zabezpieczenia społecznego państwa powinny utworzyć system takiego zabezpieczenia utrzymywać go na zadowalającym poziomie, co najmniej takim jak wskazany w konwencji nr 102 MOP. Powinny także dążyć do podnoszenia poziomu tego systemu oraz do równego traktowania własnych obywateli i obywateli innych państw w zakresie przyznawania prawa do świadczeń. Jeżeli chodzi o prawo do pomocy społecznej i medycznej należy zapewnić każdej osobie która nie ma dostatecznych zasobów i nie jest zdolna do ich zapewnienia aby została jej przyznana odpowiednia pomoc a w przypadku choroby także opieka konieczna ze względu na jej stan. Wskazane osoby nie powinny mieć ograniczonych praw politycznych lub społecznych a od właściwych władz publicznych lub prywatnych powinny otrzymać osobistą poradę i osobistą pomoc w celu ulżenia ich sytuacji osobistej lub rodzinnej. Jeżeli chodzi o prawo do korzystania ze służb opieki społecznej należy dążyć do organizowania służb pracy socjalnej oraz takich które przyczyniają się do dobrobytu i rozwoju jednostek i grup społecznych. W zakresie praw osób niepełnosprawnych należy podejmować działania w zakresie ułatwień szkoleniowych jak również powoływać wyspecjalizowane służby pośrednictwa pracy ułatwiać podejmowanie pracy chronionej oraz zachęcać pracodawców do zatrudniania takich osób. W zakresie praw rodziny należy popierać ekonomiczną prawną i społeczną ochronę życia rodzinnego zwłaszcza poprzez świadczenia społeczne i rodzinne rozwiązania podatkowe. Zachęcanie do budowy mieszkań dostosowanych do potrzeb rodzin. Świadczenia dla młodych małżeństw oraz wszelkie inne środki. 4. Konstytucja RP Konstytucja RP formułuje podstawowe założenia z zakresu zabezpieczenia społecznego w artykułach 66-69, 71 i 75 (rozdział poświęcony prawom ekonomicznym ,socjalnym i kulturalnym) Z art. 66 wynika prawo bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz do odpoczynku. Zgodnie z art. 67 obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy. Niezdolność ta może być spowodowana choroba niekoniecznie zawodową, inwalidztwem niekoniecznie związanym z zatrudnieniem lub osiągnięciem wieku emerytalnego. Z tego przepisu wynika też że obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli, nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego. Prawo do zabezpieczenia społecznego na wypadek niezdolności do pracy jest niezależne od posiadania bądźcie innych środków utrzymania. Sytuacje wymienione w art. 67 Konstytucji objęte zakresem zabezpieczenia społecznego nie są wyliczone wyczerpująco. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 6 listopada 2007 roku w art. 67 określa jako wzorzec Konstytucyjny w sposób ogólny ramy zabezpieczenia społecznego, kierunki polityki państwa oraz jest adresowany do organów prawodawczych. Z powołanego przepisu nie można jednak wyprowadzać wniosku ze państwo ma obowiązek zapewnienia każdemu obywatelowi niezdolnemu do pracy albo pozostającemu bez pracy świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 2007r). Art. 67 nie daje podstaw do formułowania roszczeń o jakiekolwiek konkretne świadczenia z zabezpieczenia społecznego (nie można ich dochodzić na drodze sądowej). Zgodnie z art. 68 konstytucji Każdy obywatel ma prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom niezależnie od ich sytuacji materialnej władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Władze publiczne powinny zapewnić szczególną opiekę zdrowotna dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku. Powinny również zwalczać choroby epidemiczne i zapobiegać negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska, powinny także popierać rozwój kultury fizycznej zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży. Podobnie jak poprzedni przepis i ten wyraża jedynie zasady polityki państwa i nie może być źródłem bezpośrednich roszczeń (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 5 marca 2008 oraz Wyrok Sądu Apelacyjnego oraz wyrok WSA w Poznaniu z 23 maja 2006 roku). Zgodnie z art. 69 osoby niepełnosprawne mają prawo ze strony władz publicznych do pomocy w zabezpieczeniu egzystencji przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej. Zgodnie z art. 71 Konstytucji państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej zwłaszcza niepełne i wielodzietne maja prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych (podobnie matka przed i po urodzeniu dziecka). Zgodnie z art. 75 konstytucji władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli w szczególności przeciwdziałają bezdomności. Wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania. 5. Ustawy Ustawy z zakresu zabezpieczenia społecznego 1. Ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004 roku 2. Ustawa o świadczeniach rodzinnych z 28 listopada 2003 roku 3. Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 29 sierpnia 1997 roku 4. Ustawa o promocji i zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z 20 kwietnia 2004 roku Ustawy skierowane na ubezpieczenia społeczne 1. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych z 13 października 1998 roku 2. Ustawa o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych z 17 grudnia 1998 roku 3. Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z 25 czerwca 1999 roku 4. Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych z 30 października 2002 roku System zabezpieczenia społecznego geneza i rozwój: Zabezpieczenie społeczne to całokształt działań które zmierzają do podstawowej ochrony obywateli czyli bezpieczeństwa socjalnego. Jednym z elementów tego zabezpieczenia jest ubezpieczenie społeczne oprócz którego występują ubezpieczenia majątkowe i osobowe. Powstanie idei zabezpieczenia społecznego jest związane z faktem że z uwagi na upływ czasu lub zdarzenia losowe człowiek traci zdolność do pracy a nawet do egzystencji i pojawia się kwestia liczenia na pomoc ze strony innych osób i instytucji. Na przestrzeni dziejów pojawiały się różne sposoby rozwiązania tego problemu i tak np. w starożytnej Sparcie osoby starsze i niepełnosprawne zrzucano ze skał. Wśród społeczności dalekiego wschodu obowiązywała tradycja że osoby starsze i chore udawały się w góry i tam czekały na śmierć żeby nie być ciężarem dla rodzin. Pojawienie się chrześcijaństwa zmienia taki sposób myślenia i pojawia się koncepcja że osoby potrzebujące powinny znajdować wsparcie w rodzinie ewentualnie w sąsiedztwie lub instytucjach kościelnych które powinny pomóc im w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. W średniowiecznej Anglii pomoc dla najuboższych świadczyły Gildie kupieckie , rzemieślnicze i religijne. Gildie rozwijały się w okresie stabilizacji politycznej a ich upadek jest związany z okresem wojen i zamętów społecznych. Z czasem zaczęło się pojawiać żebractwo które początkowo znajdowało zrozumienie w społeczeństwie aż do XIV wieku kiedy to pojawia się prawodawstwo antyżebracze represjonujące żebraków i włóczęgów. W 1533 roku w Anglii uchwalono w gminach obowiązek zbierania podatków na rzecz ubogich niepełnosprawnych. Natomiast w 1601 roku uchwalono ustawę o ubogich która określiła zasady postępowania w przypadku problemu ubóstwa dokonano klasyfikacji osób ubogich (dzieci zwłaszcza sieroty, bezrobotni, chorzy psychicznie fizycznie, starzy i niedołężni oraz niepełnosprawni włóczędzy i uchylający się od prawdy) oraz sposoby postępowania z nimi. Zgodnie z ustawą społeczność brała odpowiedzialność za ubogich niezdolni do pracy mogli żebrać ale tylko na terenie miejsca zamieszkania lub urodzenia, osoby zdrowe powinny były podjąć pracę z pomocą gminy pod rygorem kar cielesnych lub więzienia. Zakazano wspomagania datkami osób zdolnych do pracy a sędziowie pokoju mieli ustalać składki na rzecz ubogich. Rewolucja przemysłowa doprowadziła do tego że rodzina przestała pełnić funkcje zabezpieczające. W okresie rodzącego się kapitalizmu pojawiało się coraz więcej przypadków utraty zdolności do pracy z powodu choroby kalectwa lub starości. Jednocześnie wzmagała się koncepcja liberalna która przyjmowała bierną postawę państwa wobec osób potrzebujących. Znaczna część rozwiązań prawnych zmierzała do zachęcania i wspierania obywateli i przyjmowania aktywnej postawy a rola państwa była ograniczona. Robotnicy organizowali samopomoc tworząc kasy oszczędności, kasy wzajemnej pomocy i kasy oporu. Dały one początek ubezpieczeniom gospodarczym. Rozwijała się także dobroczynność społeczna w postaci przytułków i schronisk. W okresie XVIII i XIX wieku zwrócono uwagę że nadmiar chorób i wypadków hamuje rozwój gospodarczy. Pojawiło się przekonanie że państwo powinno zapobiegać takiemu stanowi rzeczy. Pierwsze rozwiązania prawne składające się na tzw. Ustawodawstwo fabryczne zaczęło się pojawiać w Niemczech za czasów Bismarcka w latach 80-tych XIX wieku. Zrywały one z koncepcją liberalną i w pierwszej kolejności zabezpieczały następstwa wypadków przy pracy i chorób robotników. Z czasem rozwiązania te przeniknęły do innych państw (Polska, Austria, Francja), cześć pozostałych państw w tym Wielka Brytania i kraje skandynawskie skoncentrowały się na instytucjach opieki społecznej opartych na zasadzie dobroczynności. Doprowadziły do wykształcenia się modelu zaopatrzeniowego. Model ten udziela świadczeń jednolitych dla wszystkich finansowanych z budżetu na dość minimalnym poziomie. Nie występuje składka źródłem finansowania świadczeń są podatki a prawo do świadczeń ma charakter roszczeniowy. W drugim modelu nazywanym ubezpieczeniowym który pojawił się w Europie w XX wieku. Źródłem finansowania świadczeń są przymusowe składki a grupy ekonomiczne silniejsze w państwie powinny wspierać bardziej potrzebujących. W ten sposób doszło do wykształcenia dwóch metod realizacji idei zabezpieczenia społecznego tj.: metody ubezpieczeniowej i zaopatrzeniowej które z czasem został uzupełnione o metodę opiekuńczą. Metody realizacji idei zabezpieczenia społecznego we współczesnym kształcie: Metoda ubezpieczeniowa: 1. Tworzy się wspólnoty osób narażonych na podobne zdarzenia losowe np. kierowcy. 2. Ubezpieczeni opłacają składki które są funduszem przeznaczonym na świadczenia. 3. Świadczenia są zróżnicowane ; ich rodzaj i wysokość ustalają ustawy a wypłata ma miejsce niezależnie od posiadanych środków własnych. 4. Przystąpienie do ubezpieczenia ma charakter przymusowy w celu zapobiegania braku przezorności i niedbalstwu. 5. Prawo do świadczeń powstaje z mocy prawa w razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, w razie odmowy jego wypłaty można go dochodzić na drodze sądowej. 6. Ubezpieczenie jest wykonywane przez specjalnie do tego utworzone instytucje działające niezarobkowo i pod nadzorem państwa. Metoda zaopatrzeniowa: 1. Nawiązuje do instytucji opieki społecznej. 2. Obejmuje na ogół całą ludność kraju bez względu na aktywność zawodową. 3. Środki na zaopatrzenie pochodzą ze środków publicznych. 4. Świadczenia są w zasadzie jednolite i ustalone wg kryterium potrzeb lub zasług. 5. Rodzaje świadczeń ich wysokość i warunki nabycia są określone ustawowo. 6. System jest administrowany przez urzędy publiczne. Metoda opiekuńcza; nawiązuje do filantropii i działalności charytatywnej jej przejawem jest pomoc społeczna, służba zdrowia i różnego rodzaju świadczenia socjalne. Cechy: 1. Obejmuje całą ludność kraju znajdującą się w potrzebie niezależnie od aktywności zawodowej na zasadzie domicylu czyli zamieszkiwania. 2. Potrzeba jest definiowana w ustawie poprzez wskazanie poziomu dochodów. 3. Świadczenia są przyznawane ze środków publicznych. 4. Świadczenia są z reguły jednolite i mają zapewnić minimum egzystencji. 5. Prawo do świadczeń zależy od oceny dokonywanej przez organ udzielający czy zachodzi taka potrzeba. 6. System pomocy jest administrowany przez władze publiczne najczęściej lokalne. W Polskim systemie prawnym dominującą rolę odgrywa metoda ubezpieczeniowa a w pewnym zakresie funkcjonuje także zaopatrzeniowa i opiekuńcza. Wykład II Termin egzaminu 28 stycznia godz. 9:00 trzy grupy po 80 osób test 15 pytań jednokrotnego wyboru I grupa 9:00, II -9:30, III - 10:00 II termin egzaminu 11 luty 9:00 Ostatnie zajęcia 7 stycznia Pomoc społeczna Rynek pracy Niepełnosprawni Świadczenia rodzinne Pomoc społeczna ; zagadnienia z tym związane reguluje ustawa z 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. Pomoc społeczna jest to instytucja polityki społecznej państwa która ma na celu umożliwić osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych których nie są oni w stanie pokonać wykorzystując własne możliwości zasoby i uprawnienia. Pomoc tę realizują organy administracji samorządowej i rządowej współpracując z organizacjami pozarządowymi kościołem katolickim innymi kościołami i związkami wyznaniowymi osobami fizycznymi i prawnymi. Celem pomocy społecznej jest zaspokojenie niezbędnych potrzeb i umożliwienie życia w warunkach odpowiadających godności człowieka. Najczęstszymi przyczynami udzielania pomocy społecznej są : 1. Ubóstwo 2. Sieroctwo 3. Bezdomność 4. Bezrobocie 5. Niepełnosprawność 6. Długotrwała lub ciężka choroba 7. Przemoc w rodzinie 8. Potrzeby związane z ochroną macierzyństwa lub wielodzietnością 9. Bezradność w sprawach opiekuńczo wychowawczych zwłaszcza w rodzinach niepełnych i wielodzietnych 10. Trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego 11. Alkoholizm lub narkomania 12. Klęska żywiołowa lub ekologiczna 13. Zdarzenie losowe i sytuacja kryzysowa Prawo do większości świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej osobie w rodzinie albo rodzinie. Jest uzależnione od kryterium dochodowego oznaczonego kwotowo. Kryteria dochodowe podlegają weryfikacji co trzy lata na podstawie badań instytutu pracy i spraw socjalnych. W przypadku stwierdzenia marnotrawienia przyznanych świadczeń lub ich wykorzystywania niezgodnie z przeznaczeniem albo stwierdzenia że ktoś marnotrawi własne środki lub zasoby może nastąpić ograniczenie świadczeń ich odmowa przyznania albo zamiana na świadczenia niepieniężne. Prawo do pomocy społecznej nie przysługuje osobom które odbywają karę pozbawienia wolności lub są tymczasowo aresztowane. W sprawach z zakresu pomocy społecznej stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego KPA. Zadania pomocy społecznej, Pomoc społeczna polega na : 1. Przyznawaniu i wypłacaniu świadczeń 2. Pracy socjalnej 3. Prowadzeniu infrastruktury socjalnej 4. Analizie zjawisk rodzących zapotrzebowania na pomoc społeczną 5. Rozwijaniu nowych form pomocy Powyższe zadania spoczywają na jednostkach samorządu terytorialnego w szczególności gminach i powiatach oraz w pewnym zakresie na organach administracji rządowej. Gmina i powiat nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej pomimo tego że istnieje osoba fizyczna lub prawna która ma obowiązek zaspokoić jej niezbędne potrzeby życiowe. Jednostki te opracowują strategię rozwiązywania problemów społecznych. Samorząd województwa opracowuje strategię w zakresie polityki społecznej. Do zadań gminy w tym zakresie należą : 1. Przyznawanie i wypłacanie różnego rodzaju zasiłków 2. Praca socjalna 3. Dożywianie dzieci 4. Sprawienie pogrzebu w tym osobom bezdomnym 5. Kierowanie osób do domu pomocy społecznej 6. Pomoc dla osób opuszczających zakład karny 7. Współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie ofert pracy i poradnictwa zawodowego Powyższe zadania są zadaniami własnymi. Gmina może także realizować zadania zlecone przez administrację rządową i środki na te zadania otrzymuje z budżetu państwa. Zadania realizowane przez powiat: 1. Prowadzenie specjalistycznego poradnictwa 2. Organizowanie opieki w rodzinach zastępczych 3. Udzielanie pomocy osobom które opuszczają całodobowe placówki opiekuńczo wychowawcze 4. Pomoc cudzoziemcom którzy mają trudności w integracji ze środowiskiem 5. Prowadzenie ośrodków interwencji kryzysowej 6. Tworzenie i utrzymywanie powiatowych centrów pomocy rodzinie Powiat podobnie jak gmina może także wykonywać zadania zlecone przez administrację rządową i środki na ten cel są przekazywane z budżetu państwa. Zadania samorządu województwa: 1. Organizowanie kształcenia kadr pomocy społecznej 2. Rozpoznawanie przyczyn ubóstwa oraz opracowywanie programów wspierających samorządy lokalne w zwalczaniu tego zjawiska 3. Prowadzenie banku danych o wolnych miejscach w całodobowych placówkach opiekuńczo wychowawczych na terenie województwa 4. Tworzenie i utrzymywanie regionalnych ośrodków polityki społecznej Do zadań wojewody jako organu administracji rządowej należy : 1. Ustalanie sposobu wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej przez jednostki samorządu terytorialnego 2. Wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie domów pomocy społecznej innych placówek zapewniających opiekę oraz całodobowych placówek opiekuńczo ; wychowawczych oraz prowadzenie rejestru tych jednostek. 3. Koordynowanie działań w zakresie integracji cudzoziemców 4. Nadzór nad realizacją zadań przez jednostki samorządu terytorialnego 5. Nadzór pedagogiczny pracowników placówek opiekuńczo ; wychowawczych 6. Koordynowanie działań opieki społecznej analiza jej skuteczności i sporządzanie sprawozdawczości w tym zakresie. Do zadań ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego; 1. Tworzy koncepcje i określa kierunki rozwoju pomocy społecznej 2. Zleca i finansuje badania i ekspertyzy w tym zakresie 3. Promuje nowe formy i metody działania 4. Sprawuje nadzór merytoryczny nad szkoleniem i specjalizacją pracowników socjalnych 5. Zatwierdza programy szkolenia rodzin zastępczych Świadczenia z pomocy społecznej dzielą się na pieniężne i niepieniężne Świadczenia pieniężne 1. Zasiłek stały 2. Zasiłek okresowy 3. Zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy 4. Zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie 5. Pomoc dla rodzin zastępczych 6. Pomoc na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki 7. Świadczenie na naukę języka polskiego dla cudzoziemców 8. Wynagrodzenia dla opiekuna przyznane przez sąd z tytułu sprawowania opieki Świadczenia niepieniężne 1. Praca socjalna 2. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne 3. Pomoc rzeczowa 4. Sprawienie pogrzebu 5. Poradnictwo specjalistyczne 6. Interwencja kryzysowa 7. Schronienie posiłek i niezbędne ubranie 8. Usługi opiekuńcze 9. Pobyt i usługi w domu pomocy społecznej 10. Opieka i wychowanie w rodzinie zastępczej i w placówce opiekuńczo ; wychowawczej Zasiłek stały ; przysługuje osobie pełnoletniej samotnie gospodarującej lub pozostającej w rodzinie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy jeżeli spełnia wymóg kryterium dochodowego. Zasiłek okresowy; przysługuje w szczególności ze względu na długotrwała chorobę niepełnosprawność bezrobocie lub możliwość nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego. Zasiłek celowy ; przysługuje w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej w szczególności na zakup żywności opału odzieży lub przeprowadzenie drobnego remontu, jak również jako pomoc dla osób które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego klęski żywiołowej lub ekologicznej. Domy pomocy społecznej - można w nim umieścić osobę która wymaga całodobowej opieki z powodu wieku choroby lub niepełnosprawności nie mogącą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Jeżeli dana osoba wymaga wzmożonej opieki medycznej starosta kieruje ją do zakładu opiekuńczo leczniczego tzw. ZOL-u lub placówki pielęgnacyjno opiekuńczej. Domy pomocy społecznej świadczą usługi bytowe opiekuńcze wspomagające i edukacyjne. W zależności od przeznaczenia dzielą się w następujący sposób: 1. Dla osób w podeszłym wieku 2. Dla osób przewlekle somatycznie chorych 3. Dla osób przewlekle psychicznie chorych 4. Dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie 5. Dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie 6. Dla osób niepełnosprawnych fizycznie Domy pomocy społecznej są prowadzone przez osoby fizyczne jednostki samorządu terytorialnego kościół katolicki inne kościoły i związki wyznaniowe, fundacje i stowarzyszenia; po uzyskaniu zezwolenia wojewody. Decyzję w sprawię skierowania do DPS-u oraz ustalającą opłatę za pobyt wydaje organ gminy albowiem pobyt w DPS-ie jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Opłaty powinni wnoście w kolejności : 1. Mieszkaniec domu 2. Małżonek zstępni oraz wstępni 3. Gmina Miejsce w którym jest zlokalizowany DPS powinien spełniać standardy ściśle oznaczone w ustawie. Instytucje związane z opieką nad rodziną i dziećmi - Dotyczą rodzin które mają trudności w wypełnianiu swoich zadań. Rodzina zastępcza pojawia się wówczas gdy dziecko jest pozbawione całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej i ma ona na celu sprawowanie opieki i wychowania. Rodzina zastępcza powinna się kierować dobrem dziecka i poszanowaniem jego praw i powinna realizować swoje zadania osobiście poprzez odpowiednie warunki bytowe zapewnienie możliwości rozwoju dziecka zaspokojenia jego indywidualnych potrzeb, zapewnienie edukacji i rozwoju zainteresowań oraz odpowiednich warunków do wypoczynku. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na mocy orzeczenia sądu a w przypadku pilnej konieczności; na wniosek lub za zgoda rodziców na podstawie umowy pomiędzy tą rodziną a starostą o której należy zawiadomić sąd. pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżonkom lub osobie niepozostającej w związku małżeńskim jeżeli : 1. Dają rękojmie należytego wykonywania zadania 2. Mają stałe miejsce zamieszkania w Polsce 3. Korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich 4. Korzystają z pełni władzy rodzicielskiej która nie może być ani zawieszona ani ograniczona 5. Wywiązują się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz innej osoby jeżeli taki ich obciąża 6. Nie mają choroby uniemożliwiającej sprawowanie opieki 7. Mają stałe źródło utrzymania i odpowiednie warunki mieszkaniowe 8. Uzyskały pozytywną opinię ośrodka pomocy społecznej Rodziny zastępcze dzielą się na : 1. Spokrewnione z dzieckiem 2. Niespokrewnione z dzieckiem 3. Zawodowe niespokrewnione z dzieckiem które dzielą się na : a) Specjalistyczne b) Wielodzietne c) W ramach pogotowia rodzinnego Placówki opiekuńczo wychowawcze mają charakter całodobowy i umieszcza się w nich dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej całkowicie lub częściowo dzielą się na: 1. Interwencyjne 2. Rodzinne 3. Socjalizacyjne Umieszczenie w takiej placówce ma charakter subsydiarny tzn. może nastąpić po wyczerpaniu możliwości pomocy w rodzinie naturalnej lub umieszczenia w rodzinie zastępczej. Prowadzenie takiej placówki wymaga zezwolenia wojewody. Ośrodek adopcyjno; opiekuńczy - prowadzi poradnictwo dla dzieci i rodziców oraz terapię rodzinną dla rodziców dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo wychowawczych. Prowadzi także działalność diagnostyczno konsultacyjną dla osób gotowych przysposobić dziecko lub pełnić funkcję rodziny zastępczej. W realizacji swoich zadań powinien kierować się dobrem dziecka oraz poszanowaniem jego praw. Placówki opiekuńczo wychowawcze i ośrodki adopcyjno opiekuńcze podlegają obowiązkowi rejestracji i dzielą się na publiczne oraz niepubliczne. Postępowanie w sprawie świadczeń z pomocy społecznej. W postępowaniu tym należy się kierować dobrem osób które korzystają z pomocy społecznej oraz potrzebą ochrony ich dóbr osobistych. Pomoc jest przyznawana na wniosek lub z urzędu. Przyznawanie świadczeń co do zasady następuje w drodze decyzji administracyjnej i może być poprzedzone przeprowadzeniem wywiadu środowiskowego. Struktura organizacyjna pomocy społecznej ; pomoc tę w gminach wykonują ośrodki pomocy społecznej kierując się ustaleniami wójta burmistrza lub prezydenta miasta. Na szczeblu powiatu funkcjonują powiatowe centra pomocy rodzinie a w miastach na prawach powiatu miejskie ośrodki pomocy rodzinie. Na szczeblu województwa funkcjonują regionalne ośrodki pomocy społecznej. Pracownicy socjalni ; pracownikiem socjalnym może zostać osoba która spełnia przynajmniej jeden z warunków : 1. Posiada dyplom ukończenia kolegium pracowników służb społecznych 2. Ukończyła studia wyższe na kierunku praca socjalna 3. Do 31 grudnia 2013 roku ukończyła studia na jednym z kierunków: pedagogika, pedagogika specjalna, psychologia, socjologia, politologia, polityka społeczna, nauki o rodzinie. Zgodnie z ustawą na każde 2000 mieszkańców w gminie powinien przypadać jeden pracownik socjalny. Bezrobocie ; jest to niepożądane zjawisko społeczne którego istotą jest pozostawanie bez pracy tj. jakiegokolwiek zatrudnienia. Występuje w różnych odmianach : 1. Bezrobocie frykcyjne polega na tym że pozostawanie bez pracy ma charakter przejściowy i osoba pozostająca bez pracy często z własnej woli szybko znajduje nowe zatrudnienie. 2. Bezrobocie strukturalne ; wynika ze zmian technologicznych lub transformacji ustrojowej i często obejmuje likwidację lub ograniczenie niektórych gałęzi przemysłu np. górnictwa. Bezrobocie dzieli się również na przymusowe i dobrowolne. Wyróżnia się także bezrobocie krótkookresowe do 3 m-cy, średniookresowe powyżej 3 do 12 miesięcy, i bezrobocie długoterminowe tzn. pozostawanie bez pracy powyżej 12 miesięcy. Wskaźniki bezrobocia ; w ostatnich 3 miesiącach bezrobocie w Polsce oscyluje w granicach 11,2 do 11,4 % a średnia z ostatnich kwartałów to nieco ponad 10%. W unii Europejskiej średnie bezrobocie to około 10 %, najmniejsze jest w Austrii 4 % i Holandii natomiast najwyższe jest w Hiszpanii 24 % Grecja 20%, najwięcej osób do pracy jest w wieku do 25 roku życia. Zagadnienia związane z przeciwdziałaniem i zwalczaniem bezrobocia reguluje ustawa z 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Podstawowe definicje Bezrobotnym jest osoba niezatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy który obowiązuje w danym zawodzie albo innej pracy zarobkowej a jeżeli jest osobą niepełnosprawną zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w co najmniej połowie wymiaru czasu pracy nie uczącą się w szkole z wyjątkiem szkoły dla dorosłych lub szkoły wyższej w trybie niestacjonarnym , zarejestrowaną we właściwym powiatowym urzędzie pracy oraz poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej pod warunkiem: 1. Ukończenia 18 lat 2. Nie ukończenia 60 lat kobieta, 65 lat mężczyzna 3. Braku prawa do emerytury lub renty względnie innego świadczenia z ubezpieczenia społecznego w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę 4. Nie posiadania i nie bycia właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni powyżej 2 ha przeliczeniowych 5. Nie podjęcia działań w kierunku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej 6. Osoba ta nie jest tymczasowo aresztowana i nie odbywa kary pozbawienia wolności 7. Osoba nie uzyskuje przychodu który przekraczałby połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę nie dochody z tytułu odsetek na rachunku bankowym 8. Nie pobiera zasiłku stałego w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej 9. Nie pobiera świadczenia pielęgnacyjnego w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych 10. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na podstawie odrębnych przepisów Inna praca zarobkowa; oznacza wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilno ; prawnych albo w ramach członkowstwa w spółdzielniach Poszukujący pracy ; jest to osoba poszukująca zatrudnienia innej pracy zarobkowej lub innej pomocy określonej w ustawie zarejestrowana w powiatowym urzędzie pracy Pojęcie zatrudnienia ; zatrudnienie oznacza wykonywania pracy na podstawie stosunku pracy stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą Instytucje rynku pracy : 1. Publiczne służby zatrudnienia ; są to organy zatrudniania z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy. Urzędem obsługującym Ministra właściwego ds. pracy, urzędy wojewódzkie jeżeli realizują zadania ustawowe. 2. Ochotnicze hufce pracy; SA to państwowe jednostki budżetowe nadzorowane przez ministra pracy wyspecjalizowane w działaniach na rzecz młodzieży w szczególności zagrożonej wykluczeniem społecznym oraz bezrobotnych do 25 roku życia. Ich celem jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu młodzieży oraz jej wykształcenie i wychowanie. W związku z tym mogą prowadzić szkolenia pośrednictwo pracy oraz poradnictwo zawodowe. 3. Agencje zatrudnienia; są to podmioty wpisane do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia świadczące usługi w zakresie pośrednictwa pracy także u pracodawców zagranicznych poradnictwa zawodowego, dworactwa personalnego i pracy tymczasowej. Rejestr agencji prowadzi Marszalek województwa. 4. Instytucje szkoleniowe; są to podmioty publiczne i niepubliczne prowadzące edukację pozaszkolną np. w zakresie szkolenia bezrobotnych i poszukujących pracy. 5. Instytucje dialogu społecznego ; są nimi związki zawodowe i ich organizacje, organizacje pracodawców, organizacje bezrobotnych i organizacje pozarządowe podejmujące zadania w zakresie promocji zatrudnienia łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. 6. Instytucja partnerstwa lokalnego jest to grupa instytucji które na podstawie umowy realizują przedsięwzięcia i projekty na rzecz rynku pracy. Rejestracja bezrobotnych i osób poszukujących pracy jest dokonywana przez powiatowe urzędy pracy. Po przedstawieniu przez zainteresowaną osobę niezbędnych dokumentów bezrobotny ma obowiązek zgłaszać się do właściwego urzędu w wyznaczonym terminie w celu przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy w tym potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Do najczęstszych powodów utraty statusu bezrobotnego (o czym decyduje starosta) należą: 1. Brak spełnienia choćby jednego z elementów składających się na definicję bezrobotnego 2. Bezrobotny złożył wniosek o pozbawienie go tego statusu 3. Odmowa bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniej pracy innej formy pomocy lub poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym które miały na celu ustalenie zdolności do pracy. 4. Niestawiennictwo w urzędzie w wyznaczonym terminie i nie powiadomienie w okresie 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa 5. Przerwanie z własnej winy stażu, szkolenia, lub innej formy pomocy. Powiatowe urzędy pracy oprócz rejestracji bezrobotnych prowadzą poradnictwo zawodowe , informacje zawodową, doradztwo zawodowe udzielają pomocy osobom bezrobotnym organizują i finansują staże i szkolenia oraz tworzenie nowych miejsc pracy oraz wypłacają zasiłki dla bezrobotnych. Usługi rynku pracy: 1. Pośrednictwo pracy - polega na udzielaniu pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia a pracodawcom w poszukiwaniu i pozyskiwaniu pracowników, pozyskiwaniu i rozpowszechnianiu ofert pracy, informowaniu bezrobotnych i pracodawców o zmianach na rynku pracy oraz o przysługujących im prawach i obowiązkach. Opiera się na następujących zasadach: a) Bezpłatności b) Dostępności dla wszystkich c) Dobrowolności d) Równości e) Jawności 2. Poradnictwo zawodowe i informacja zawodowa polega na udzielaniu informacji o zawodach i rynku pracy, udzielaniu porad w zakresie wyboru zawodu i kwalifikacji zmiany zatrudnienia i uzdolnień zainteresowanego kierowaniu na badania pozwalające to ustalić ; może następować w formie indywidualnej bądź grupowej. Odnośnie pracodawcy pozwala mu na dobór kandydatów do pracy. Opiera się na zasadach : a) Dostępności dla wszystkich b) Dobrowolności c) Równości d) Swobody e) Bezpłatności f) Poufności i ochrony danych Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy ma na celu lepsze radzenie sobie przez bezrobotnych w poszukiwaniu i podejmowaniu zatrudnienia co ma ją umożliwić szkolenia z zakresu umiejętności poszukiwania pracy oraz zajęcia aktywizacyjne. Organizacja szkoleń ; są inicjowane i finansowane przez starostę w celu pozyskiwania kwalifikacji zawodowych lub zmiany ewentualnie uzupełnienia co ma zwiększyć szanse na podjecie lub utrzymanie zatrudnienia innej pracy zarobkowej albo działalności gospodarczej. Instrumenty rynku pracy ; mają na celu wsparcie usług rynku pracy i są nimi : 1. Finansowanie kosztów przejazdu do miejsca pracy, miejsca stażu, przygotowania zawodowego, lub odbywania innych zajęć na podstawie skierowania przez powiatowy urząd pracy do 12 miesięcy z funduszu pracy decyzją starosty. 2. Finansowanie kosztów zakwaterowania w miejscu pracy osobie która podjęła zatrudnienie inną pracę staż lub szkolenie poza stałym miejscem zamieszkania na podstawie skierowania przez PUP 3. Dofinansowanie wyposażenia miejsca pracy podjęcia działalności gospodarczej kosztów pomocy prawnej, konsultacji lub doradztwa co do zasady do wysokości sześciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. 4. Refundacja poniesionych składek na ubezpieczenie społeczne jeżeli pracodawca zatrudnił bezrobotnego skierowanego przez PUP przez co najmniej 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy i po upływie tego czasu nadal go zatrudnia; do 300 % minimalnego wynagrodzenia za pracę. 5. Finansowanie dodatków aktywizacyjnych ; przysługuje jeżeli bezrobotny podjął na skutek skierowania przez PUP zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie jeżeli otrzymuje wynagrodzenie niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę albo jeżeli podjął z własnej inicjatywy zatrudnienie lub inną pracę zarobkową. Wykład III Osoby znajdujące się w szczególnej sytuacji na rynku pracy: 1. Bezrobotni do 25 roku życia 2. Bezrobotni powyżej 50 roku życia 3. Bezrobotni niepełnosprawni 4. Bezrobotni długotrwale powyżej 12 miesięcy 5. Kobiety bezrobotne które po urodzeniu dziecka nie podjęły zatrudnienia 6. Bezrobotni bez kwalifikacji zawodowych, doświadczenia zawodowego oraz wykształcenia średniego 7. Bezrobotni którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia 8. Bezrobotni którzy wychowują samotnie co najmniej jedno dziecko w wieku do 18 roku życia W stosunku do ww. bezrobotnych ustawa przewiduje dodatkowe instrumenty rynku pracy, a działania powiatowego urzędu pracy są niekiedy w stosunku do nich bardziej zobowiązujące. Zasiłek dla bezrobotnych; jest to podstawowe świadczenie przysługujące bezrobotnemu po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania we właściwym powiatowym urzędzie pracy jeżeli: 1. Nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy stażu, przygotowania zawodowego, robót publicznych lub prac interwencyjnych 2. Przez co najmniej 365 dni w okresie ostatnich 18 miesięcy przed zarejestrowaniem: a) Był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę b) Wykonywał pracę na podstawie umowy zlecenia gdzie podstawę wymiaru składek stanowiła kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę c) Był chałupnikiem czyli umowa o pracę nakładczą i osiągał dochód na poziomie minimalnego wynagrodzenia za pracę d) Opłacał składki na ubezpieczenie społeczne w ramach działalności gospodarczej a podstawę ich wymiaru stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę e) Był zatrudniony lub osiągał wynagrodzenie lub wykonywał pracę zarobkową i osiągał dochód od których istniał obowiązek opłacania składki na fundusz pracy Do owych 365 dni wlicza się okres odbywania służby wojskowej przebywania na urlopie wychowawczym oraz pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy. Wysokość zasiłku dla bezrobotnych w okresie pierwszych trzech miesięcy pobierania jest wyższa niż w pozostałych miesiącach. W przypadku gdy staż pracy bezrobotnego przekracza 20 lat wysokość zasiłku wynosi 120 % a gdy nie przekracza 5 lat 80 %. Czasokres pobierania zasiłku dla bezrobotnych jest uzależniony od stopy bezrobocia na obszarze danego powiatu i waha się od 6 do 12 miesięcy. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem rozwiązał stosunek pracy za wypowiedzeniem spowodował że to z nim rozwiązano stosunek pracy bez wypowiedzenia albo na mocy porozumienia stron chyba ze porozumienie to nastąpiło z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z powodu zmiany miejsca zamieszkania. Pracownicy publicznych służb zatrudnienia są nimi: 1. Pośrednicy pracy 2. Doradcy zawodowi 3. Specjaliści ds. rozwoju zawodowego 4. Specjaliści ds. programów 5. Oraz liderzy klubów pracy Fundusz pracy; jest to państwowy fundusz celowy którego dysponentem jest Minister właściwy ds. pracy którego przychody powstają z różnych źródeł min. Ze składek opłacanych przez pracodawców a które są przeznaczane na realizację zadań określonych w ustawie mających na celu przeciwdziałanie i zwalczanie bezrobocia. Świadczenia rodzinne - -reguluje je ustawa z 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych. Świadczenia rodzinne przysługują obywatelom polski i pod pewnymi warunkami cudzoziemcom należą do nich: 1. Zasiłek rodzinny i dodatki do zasiłku rodzinnego 2. Świadczenia opiekuńcze 3. Zapomoga wypłacana przez gminy w związku urodzeniem dziecka 4. Becikowe czyli jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia dziecka Zasiłek rodzinny; ma na celu częściowe pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka i jest ustalany kwotowo , przysługuje co miesięcznie. Jego wysokość wzrasta z wiekiem dziecka. Zasiłek ten przysługuje rodzicom i jednemu z rodziców opiekunowi prawnemu dziecka albo faktycznemu dziecka do ukończenia prze nie : a) 18 roku życia b) W przypadku nauki w szkole do 21 roku życia c) A jeżeli dziecko kontynuuje naukę w szkole lub w szkole wyższej albo jest niepełnosprawne w stopniu umiarkowanym lub znacznym do ukończenia 24 roku życia. Zasiłek ten przysługuje także osobie uczącej się w szkole lub w szkole wyższej nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia. Warunkiem otrzymania zasiłku rodzinnego jest posiadanie dochodu który w przeliczeniu na jedną osobę w rodzinie nie przekracza ustalonego progu. Zasiłek nie przysługuje jeżeli uprawniony pozostaje w związku małżeńskim, dziecko zostało umieszczone w rodzinie zastępczej albo w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie oraz pełnoletnie dziecko lub osoba ucząca się sama jest uprawniona do zasiłku rodzinnego na własne dziecko. Katalog dodatków do zasiłku rodzinnego: 1. Z tytułu urodzenia dziecka przysługuje matce lub ojcu albo opiekunowi dziecka jednorazowo jeżeli ciężarna pozostawała pod opieką medyczną co najmniej od 10 tygodnia ciąży do dnia porodu 2. Z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego; jest następcą zasiłku wychowawczego przysługuje matce lub ojcu albo opiekunowi dziecka którzy sprawują nad nim faktyczną opiekę jeżeli są uprawnieni do urlopu wychowawczego czas jego pobierania nie może przekroczyć 24 miesięcy (wyjątkowo 36 i 72 miesiące) 3. Z tytułu samotnego wychowywania dziecka – przysługuje matce ojcu albo opiekunowi samotnie wychowującemu dziecko jeżeli nie jest realizowany obowiązek alimentacyjny na rzecz dziecka od drugiego z rodziców ponieważ: a) Drugie z rodziców nie żyje b) Ojciec dziecka jest nieznany c) Powództwo o alimenty zostało oddalone Dodatek ten przysługuje również osobie uczącej się jeżeli jej rodzice nie żyją 4. Z tytułu wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej 5. Z tytułu rehabilitacji i kształcenia dziecka niepełnosprawnego 6. Z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego 7. Z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania Świadczenia opiekuńcze ; należą do nich: 1. Zasiłek pielęgnacyjny ma na celu częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Przysługuje niepełnosprawnemu dziecku osobie niepełnosprawnej o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz osobie która ukończyła 75 lat. Jest wypłacany miesięcznie i nie przysługuje osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. 2. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje matce lub ojcu opiekunowi faktycznemu albo innej osobie którą obciąża obowiązek alimentacyjny jeżeli nie podejmą albo zrezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad osobą niepełnosprawną w stosunku do której zachodzi konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia rehabilitacji i edukacji albo nad osobą która ma niepełnosprawność w stopniu znacznym. Świadczenie pielęgnacyjne jest wypłacane comiesięczne i nie przysługuje jeżeli sprawujący opiekę ma prawo do emerytury lub renty albo innego świadczenia z ubezpieczenia społecznego oraz jeżeli wymagający opieki pozostaje w związku małżeńskim lub został umieszczony w rodzinie zastępczej albo jeżeli osoba w rodzinie ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury na to dziecko albo prawo do dodatku rodzinnego albo do świadczenia pielęgnacyjnego na to lub na inne dziecko w rodzinie. Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka; przysługuje w związku z urodzeniem żywego dziecka matce lub ojcu albo opiekunowi i niezależnie od dochodów pod warunkiem złożenia wniosku w ciągu 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka oraz pozostawania pod opieka medyczną od 10 tygodnia ciąży do dnia porodu. Zapomoga przyznawana przez gminę; może być przyznawana na mocy uchwały rady gminy dla mieszkańców tej gminy z tytułu urodzenia ich dziecka. Niepełnosprawność ; jest to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Definicja ta jest zawarta w ustawie z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Osoby niepełnosprawne obejmują : 1. Legitymujące się orzeczeniem o zaliczeniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (powyżej 16 roku życia) Wyróżniamy trzy stopnie niepełnosprawności znaczny umiarkowany i lekki . w każdym z tych stopni występuje naruszona sprawność organizmu. Stopień znaczny; osoba jest niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymaga w celu pełnienia ról s

huanroman	25.01.2012 20:19:36
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #850467 Od: 2011-2-17 Ilość edycji wpisu: 1	Niepełnosprawność ; jest to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Definicja ta jest zawarta w ustawie z 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Osoby niepełnosprawne obejmują : 1. Legitymujące się orzeczeniem o zaliczeniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (powyżej 16 roku życia) Wyróżniamy trzy stopnie niepełnosprawności znaczny umiarkowany i lekki . w każdym z tych stopni występuje naruszona sprawność organizmu. Stopień znaczny; osoba jest niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymaga w celu pełnienia ról społecznych stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji (bez pomocy innych osób nie ma możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych takich jak samoobsługa, poruszanie się i komunikacja). Stopień umiarkowany ; osoba jest niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymaga czasowej albo częściowej pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych. Stopień lekki ; występuje w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy w porównaniu z osobami z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub ograniczenie w pełnieniu ról społecznych które dadzą się skompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne środki pomocnicze lub techniczne 2. Legitymujące się orzeczeniem o zaliczeniu do osób niepełnosprawnych (poniżej 16 roku życia) W przypadku osób które nie ukończyły 16 roku życia nie ma stopni niepełnosprawności a niepełnosprawność występuje wówczas gdy występuje naruszenia sprawności fizycznej lub psychicznej o przewidywanym czasie trwania powyżej 12 miesięcy z powodu wady wrodzonej długotrwałej choroby lub naruszenia organizmu co powoduje konieczność zapewnienia całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobom w danym wieku. O niepełnosprawności orzekają w tym przypadku powiatowe zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności jako organy I instancji oraz wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności jako organy II instancji. Od orzeczenia zespołu wojewódzkiego przysługuje prawo odwołania do sądu rejonowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. 3. Osoby uznane za całkowicie lub częściowo niezdolne do pracy w rozumieniu odrębnych przepisów. Trzecia grupa osób osoby te legitymują się o niezdolności do pracy wydanym przez orzecznika ZUS i tak całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji albo wyłącznie niezdolność do samodzielnej egzystencji traktuje się na równi ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Całkowitą niezdolność do pracy traktuje się na równi z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności . częściową niezdolność do pracy traktuje się na równi z lekkim stopniem niepełnosprawności. Rehabilitacja zawodowa i społeczna Rehabilitacja społeczna osób niepełnosprawnych ma sprzyjać ich uczestnictwu w życiu społecznym poprzez wyrabianie zaradności i pobudzanie aktywności, likwidacją barier w tym architektonicznych i transportowych oraz kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi. Rehabilitacja zawodowa ma sprzyjać uzyskaniu i utrzymaniu odpowiedniego zatrudnienia i polega na korzystaniu z pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego i dworactwa zawodowego. Rehabilitację zawodową i społeczną realizują warsztaty terapii zajęciowej i turnusy rehabilitacyjne. Warsztat terapii zajęciowej jest to placówka wyodrębniona organizacyjnie i finansowo która stwarza osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwości rehabilitacji zawodowej i społecznej w zakresie pozyskania lub przywrócenia umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Odbywa się to przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji którego wykonanie podlega okresowej ocenie. Warsztaty mogą być organizowane przez fundację, stowarzyszenia lub inne podmioty. Turnus rehabilitacyjny ; jest to forma aktywnej rehabilitacji połączona z elementami wypoczynku której celem jest poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności i zainteresowań uczestników. Turnusy są organizowane wyłącznie na terenie kraju trwają co najmniej 14 dni w trybie stacjonarnym lub niestacjonarnym a zorganizowana grupa powinna liczyć co najmniej 20 osób. Wojewoda prowadzi rejestr organizatorów turnusów. Uprawnienia osób niepełnosprawnych: 1. Uprawnienia dla niepełnosprawnych bezrobotnych ; prawo do korzystania z usług i instrumentów rynku pracy 2. Prawo do otrzymania środków jednorazowo na podjecie działalności gospodarczej na podstawie umowy ze starostą w wysokości do 15; krotności przeciętnego wynagrodzenia 3. Prawo do wydzielenia lub zorganizowania odpowiedniego stanowiska pracy z podstawowym zapleczem socjalnym jeżeli osoba zatrudniona w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utrąciła zdolność do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku. 4. Uprawnienia związane z czasem pracy ; czas pracy osoby ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Ponadto występuje zakaz pracy w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej ; powyższe ograniczenia nie znajdują zastosowania przy pilnowaniu oraz jeżeli na wniosek niepełnosprawnego lekarz wyrazi zgodę na dłuższą pracę Niepełnosprawni mają prawo do dodatkowej przerwy wliczanej do czasu pracy w wymiarze 15 minut na wypoczynek lub gimnastykę usprawniającą. 5. Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego dla niepełnosprawnych w stopniu znacznym lub umiarkowanym w wymiarze 10 dni roboczych pod warunkiem że osoba ta nie korzysta z dodatkowego urlopu wynikającego z odrębnych przepisów. 6. Osoby ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności mają prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia : a) Celem wzięcia udziału w turnusie rehabilitacyjnym raz w roku do 21 dni b) W celu wykonania badań specjalistycznych lub zabiegów leczniczych jeżeli nie można ich wykonać poza godzinami pracy. Zakłady aktywności zawodowej i zakłady pracy chronionej Przyznanie takiego statusu następuje na podstawie decyzji wojewody. Pracodawca może uzyskać status zakładu pracy chronionej jeżeli : 1. Prowadzi działalność gospodarczą przez co najmniej 12 miesięcy 2. Zatrudnia nie mniej niż 25 osób w przeliczeniu na pełne etaty 3. Przez okres co najmniej 6 miesięcy osiągnął wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych procentowo oznaczone w ustawie 4. Obiekty i pomieszczenia zakładu pracy są dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych 5. Jest zapewniona opieka medyczna i usługi rehabilitacyjne 6. Wystąpił z wnioskiem o nadanie takiego statusu Zakłady aktywności zawodowej są to jednostki wyodrębnione organizacyjnie i finansowo utworzone przez gminę powiat fundację lub stowarzyszenie których zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych która spełnia następujące warunki: 1. Co najmniej 70 % ogółu zatrudnionych stanowią osoby niepełnosprawne w szczególności skierowane do pracy przez powiatowy urząd pracy mające stopień znaczny lub umiarkowany 2. Obiekty i pomieszczenia są dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych 3. Występuje opieka i usługi rehabilitacyjne 4. Uzyskane dochody są przeznaczone na zakładowy fundusz aktywności 5. Pozytywna opinie wydał starosta Państwowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych; jest to państwowy fundusz celowy wyposażony w osobowość prawną nadzorowany przez Ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego którego przychodami są m.in. wpłaty dokonywane przez pracodawców. Wydatkowanie środków funduszu następuje z uwzględnieniem zadań wynikających z ustawy. Organami funduszu są rada nadzorcza i zarząd. Ubezpieczenia społeczne Ubezpieczenia społeczne są rodzajem ubezpieczeń obok ubezpieczeń gospodarczych które dzielą się na majątkowe i osobowe oraz ubezpieczenia zdrowotnego które uprawnia do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Ubezpieczenia społeczne są częścią szeroko pojmowanego zabezpieczenia społecznego obywateli dzielą się na: 1. Ubezpieczenia emerytalne; gdzie ryzykiem chronionym jest starość czyli dożycie określonego wieku 2. Ubezpieczenie rentowe które dotyczy niezdolności d pracy o charakterze trwałym lub okresowym 3. Ubezpieczenie chorobowe gdzie ryzykiem chronionym jest przejściowa (czasowa) niezdolność do pracy oraz macierzyństwo 4. Ubezpieczenie wypadkowe gdzie ryzykiem chronionym jest wypadek lud choroba zawodowa Wszystkie cztery rodzaje ubezpieczeń są obowiązkowe dla pracownika czyli osoby pozostającej w stosunku pracy. Jeżeli występuje inny tytuł do ubezpieczenia np. umowa cywilno; prawna lub działalność gospodarcza to wówczas niektóre z tych ubezpieczeń mają charakter obowiązkowy a niektóre dobrowolny. Sens ubezpieczeń społecznych opiera się na istnieniu składki. Składka jest świadczeniem odpłatnym bezzwrotnym celowym i przymusowym. Jest ceną gwarancji ubezpieczeniowej. Przymusowość oznacza że ściągalność składki odbywa się na takich zasadach jak podatków i innych obciążeń publiczno prawnych tj. w trybie egzekucji administracyjnej . celowość oznacza obowiązek przeznaczenia składki na wypłatę świadczeń. Odpłatność że świadczenie przysługuje za składkę. Bezzwrotność polega na tym że składka nie podlega zwrotowi choćby nie zaistniało ryzyko i w konsekwencji nie doszło do wypłaty świadczenia. Wykład IV Ubezpieczenie emerytalne wynosi 19,52 %: - pokrywana po 1/2; przez pracownika i przez pracodawcę po 9,76 % z tej części pracowniczej 3,5% kierowane jest do OFE Składka na ubezpieczenie rentowe (jest najczęściej zmienianą składką) ; 6,00 % pokrywana przez pracodawcę 4,5 % i pracownika 1,5% Ubezpieczenie chorobowe (niezdolność do pracy przymusową i macierzyństwo) 2,45% w całości pokrywane ze środków pracownika Ubezpieczenie wypadkowe ; od 0,4 do; 8,12 % w całości pokrywa pracodawca ( nie jest jednolita dla wszystkich bo jest różny stopień wypadków / wypadkowość przy pracy) Metody finansowania świadczeń z ubezpieczenia społecznego : 1. Metoda repartycyjna 2. Metoda kapitałowa Metoda repartycyjna; opiera się na istnieniu nie pisanej umowy społecznej zgodnie z którą pokolenie obecnie pracujących utrzymuje obecnych świadczeniobiorców tj. emerytów i rencistów w celu podtrzymania obietnicy z której oni też się kiedyś wywiązali. Przejawem tej metody jest emerytura z I filaru ZUS-owskiego. Pierwszą ważną zaletą tej metody jest : - bezpieczeństwo socjalne - odporność na inflacje i kryzysy gospodarcze - Odporność na wpływy czynników politycznych - humanitarny charakter Wady tej metody: jedyną wadą która łączy w sobie wiele elementów ; nie napędza rozwoju gospodarczego jest przestarzała w swojej konstrukcji. Metoda kapitałowa opiera się na założeniu ze składki na ubezpieczenie są gromadzonei lokowanie na odrębnych kontach podlegają inwestowaniu a ich suma zależy od trafności inwestycji oraz koniunktury gospodarczej. Przejawem tej metody kapitałowej jest emerytura z II filaru z OFE. Podstawową zaletą metody kapitałowej jest pobudzanie wzrostu gospodarczego a jej główną wadą ryzyko. Podmioty wykonujące zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych 2. Otwarte Fundusze Emerytalne 3. Zakłady Emerytalne 4. Płatnicy składek Obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym 1. Ubezpieczenie emerytalno; rentowe ; można mu podlegać obowiązkowo albo dobrowolnie. Obowiązkowo tym ubezpieczeniom podlegają: a) Pracownicy z wyłączeniem prokuratorów b) Chałupnicy c) Członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych d) Osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia chyba że są uczniami szkół lub studentami do 26 roku życia e) Posłowie i senatorowie f) Duchowni g) Żołnierze niezawodowi pełniący czynną służbę wojskową h) Osoby pobierające zasiłek macierzyński oraz korzystające z urlopu wychowawczego Dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają: a) Małżonkowie pracowników skierowanych do pracy w placówkach dyplomatycznych zagranicą b) Studenci jeżeli nie podlegają tym ubezpieczeniom z innego tytułu c) Alumni seminariów duchownych do 25 roku życia d) Posłowie i senatorowie do parlamentu europejskiego wybrani w Polsce Ubezpieczenie chorobowe ; krąg osób podlegających temu ubezpieczeniu można podzielić na trzy grupy: 1. Obowiązkowo objętych tym ubezpieczeniem należą do nich: a) Pracownicy z wyjątkiem prokuratorów b) Członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych c) Osoby odbywające służbę zastępczą 2. Objęci dobrowolnie temu ubezpieczeniu należą do nich: a) Chałupnicy b) Osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia c) Osoby prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą d) Duchowni 3. Wyłączeniu z ubezpieczenia chorobowego; ponieważ nie grozi im ryzyko utraty dochodu z powodu niezdolności do pracy a) Osoby pobierające zasiłek macierzyński b) Korzystający z urlopu wychowawczego Ubezpieczeniu wypadkowemu nie można podlegać z podziałem na obowiązkowe i dobrowolne ponieważ albo mu się podlega albo jest się z niego wyłączonym. Ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu. Poza ubezpieczeniem wypadkowy znalazły się osoby których nie mogą dotknąć następstwa wypadku przy pracy lub choroby zawodowej: a) Bezrobotni pobierający zasiłek dla bezrobotnych b) Chałupnicy c) Żołnierze niezawodowi pełniący czynną służbę wojskową d) Osoby pobierające zasiłek macierzyński e) Korzystający z urlopu wychowawczego f) Osoby które podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu ale dobrowolnie Fundusz Ubezpieczeń Społecznych jest to Państowoy Fundusz Celowy w celu realizacji zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych którego dysponentem jest ZUS. Podstawowymi wydatkami tego funduszu jest finansowanie świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego i wypadkowego. Struktura Funduszu: 1. Fundusz emerytalny; są finansowane emerytury 2. Fundusz rentowy- są finansowane różnego rodzaju renty 3. Fundusz chorobowy; są finansowane świadczenia związane z chorobą i macierzyństwem 4. Fundusz wypadkowy ; są finansowane świadczenia związane z wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi 5. Fundusze rezerwowe; mają uzupełnić niedobory tych wcześniejszych funduszy a) Jeden fundusz jest wspólny dla Fundusz rentowy i chorobowy b) Drugi dla funduszu wypadkowego Dla funduszu emerytalnego został utworzony specjalny fundusz poza funduszami rezerwowymi i nosi nazwę Funduszu Rezerwy Demograficznej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ; jest to państwowa jednostka organizacyjna wyposażona w osobowość prawną nadzorowana przez Ministra Właściwego ds. zabezpieczenia społecznego którego struktura obejmuje centralę oraz terenowe jednostki organizacyjne. Do zadań ZUS-u należą w szczególności: 1. Realizacja przepisów o ubezpieczeniach społecznych ; ustalanie obowiązku ubezpieczeń, uprawnień do świadczeń ich wypłata, wymiar i pobór składek na ubezpieczenia. 2. Prowadzenie rozliczeń z płatnikami składek. 3. Prowadzenie indywidualnych kont ubezpieczonych i kont płatników składek 4. Orzecznictwo realizowane przez lekarzy orzeczników oraz komisje lekarskie 5. Zarządzanie środkami funduszów ubezpieczeń społecznych 6. Kontrola orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy 7. Prowadzenie prewencji rentowej Struktura ZUS-u obejmuje: - prezesa który kieruje działalnością zakładu i reprezentuje go na zewnątrz, - zarząd który składa się z prezesa i od 2 do 4 osób który kieruje działalnością zakładu w zakresie nie -zastrzeżonym dla prezesa - oraz Rada Nadzorcza powoływana na 5- letnią kadencję przez Prezesa Rady Ministrów. Świadczenia z ubezpieczenia społecznego: 1. Ubezpieczenie emerytalne a) Emerytury 2. Ubezpieczenie rentowe: a) Trwała lub długotrwała niezdolność do pracy: - renta z tytułu niezdolności do pracy - renta szkoleniowa b) utrata żywiciela: - renta rodzinna - zasiłek pogrzebowy Dodatki do emerytur

huanroman	25.01.2012 20:21:52
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #850468 Od: 2011-2-17	Świadczenia z ubezpieczenia społecznego: 1. Ubezpieczenie emerytalne a) Emerytury 2. Ubezpieczenie rentowe: a) Trwała lub długotrwała niezdolność do pracy: - renta z tytułu niezdolności do pracy - renta szkoleniowa b) utrata żywiciela: - renta rodzinna - zasiłek pogrzebowy Dodatki do emerytur i rent jeszcze są 3. Ubezpieczenie chorobowe: a) Przejściowa niezdolność do pracy: - zasiłek chorobowy - świadczenie rehabilitacyjne - zasiłek wyrównawczy b) Macierzyństwo: - zasiłek macierzyński - zasiłek opiekuńczy 4. Ubezpieczenie wypadkowe: a) dla ubezpieczonych b) dla członków rodzin ubezpieczonych – pojawiają się gdy mamy wypadek śmiertelny Ubezpieczenie emerytalne (składka 19,2 % pokrywana w połowie przez pracownika i pracodawcę). Świadczenie na wypadek starości czyli dożycia określonego wieku. Kryterium wieku: 1. Osoby urodzone przed 1949 rokiem (do 31.12.1948r.) – objęte tzw. starym systemem emerytalnym – tzn. I filarowa (ZUS) – w oparciu o metodę repartycyjną. Przesłanki które trzeba spełnić: - wiek 60 lat kobiety lub 65 lat mężczyźni - staż ubezpieczeniowy (suma okresów składkowych nieskładkowych ) który wynosi 20 lat kobity i 25 lat mężczyźni Okresy składkowe – są główną częścią stażu emerytalno – rentowego i mają charakter wiodący. Do okresów składkowych zaliczamy min.: 1. Okresy ubezpieczenia 2. Okresy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne 3. Okresy czynnej służby w wojsku polskim 4. Okresy działalności kombatanckiej 5. Okresy służby w policji i innych formacjach mundurowych 6. Wymienione w przepisach okresy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania takich składek a przypadające przed 15 listopada 1991 roku. 7. Okresy pobierania zasiłku macierzyńskiego Okresy te są okresami aktywności zawodowej ubezpieczonego ewentualnie zostały za takie uznane ze względów społecznych. Okresy nieskładkowe są uzupełniającą częścią stażu ubezpieczeniowego i należą do nich: 1. Okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego 2. Okresy korzystania z urlopu wychowawczego (łącznie na wszystkie dzieci do 6 lat) 3. Okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku pod warunkiem jej ukończenia w wymiarze określonym w programie studiów 4. Odbywania studiów doktoranckich 5. Pobierania zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego 6. Udokumentowanej niezdolności do pracy za które zostały wypłacone z funduszu pracy zasiłki dla bezrobotnych Wspólną cechą tych okresów jest to że w ich trakcie została wyłączona typowa aktywność zawodowa. Okresy składkowe mają charakter wiodący i są wliczone do stażu ubezpieczeniowego w pełnym wymiarze Okresy nie składkowe mają charakter uzupełniający i są wliczane do stażu ubezpieczeniowego wyłącznie w wymiarze 1/3 udowodnionych okresów składkowych. Każdy rok okresów składkowych powiększa emeryturę o 1,3 % a każdy rok okresów nie składkowych o 0,7 % jednym słowem wpływa to wszystko na wysokość emerytur . Wysokość emerytury w starym systemie emerytalnym jest oparta o formułę zdefiniowanego świadczenia tzn. jest uzależniona od stażu ubezpieczeniowego zarobków ubezpieczonego i jest powiększana o tzw. kwotę stałą. Druga grupa ubezpieczonych to – urodzeni po 1968 roku ( od 01.01 .1969) objęci tzw. Nowym systemem emerytalnym ich emerytura jest dwufilarowa: - pierwszy do ZUS a drugi to OFE a emerytura jest oparta na metodzie kapitałowej Przesłanki: 60 lat kobieta i 65 lat mężczyzna OFE Funkcjonowanie OFE jest uregulowane w ustawie z 28. 08. 1997 roku o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. OFE są jednym z rodzajów funduszy obok pracowniczych i dobrowolnych którego organem jest towarzystwo emerytalne. Towarzystwo emerytalne może funkcjonować jedynie w formie spółki akcyjnej. OFE gromadzą środki pieniężne dokonują ich lokowania a następnie wypłaty po osiągnięciu wieku emerytalnego. Utworzenie funduszu wymaga uzyskania zezwolenia oraz wpisania funduszu do rejestru prowadzonego przez sąd okręgowy w Warszawie. W nowym systemie emerytalnym staż ubezpieczeniowy przestaje mieć charakter przesłanki nabycia prawa do emerytury jednakże jego posiadanie 20 lat kobieta i 25 lat mężczyzna będzie powodowało że ewentualna emerytura lub renta w przypadku niskiej wysokości składek zostanie podwyższona do kwoty najniższej emerytury lub renty. W przypadku braku tego stażu ubezpieczony nie będzie mógł liczyć na tego typu gwarancję. Wysokość emerytury w nowym systemie emerytalnym jest oparta o formułę zdefiniowanej składki tzn. zależy od sumy składek zgromadzonych przez ubezpieczonego i średniego dalszego trwania życia ujętego w formie tabeli która pozwala na wskazanie okresu hipotetycznego pobierania świadczenia. Trzecia grupa to urodzeni 1.01.1949 a 31.12.1968 – miały prawo wyboru w przypadku nowego lub starego OFE Trzeci filar jest to pojęcie umowne które z założenia ma stanowić uzupełnienie systemu emerytalnego, nie należy jednak do sfery ubezpieczeń społecznych ale gospodarczych co oznacza że ma charakter dobrowolny i stanowi rodzaj dodatkowego ubezpieczenia spoza systemu ubezpieczeń społecznych. Emerytury kapitałowe – są regulowane ustawa z 21 listopada 2008 roku o emeryturach kapitałowych są to emerytury wypłacane ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych osobom które mają ustalone prawo do emerytury z funduszu ubezpieczeń społecznych jest to zatem emerytura z II filaru tzw. Nowym systemie emerytalnym. Emerytura kapitałowa może być okresowa – do ukończenia 65 roku życia oraz dożywotnia po ukończeniu 65 roku życia . emeryturę kapitałową ustala w drodze decyzji zakład ubezpieczeń społecznych na podstawie wniosku o ustalenie prawa do emerytury przez członka otwartego funduszu emerytalnego. emerytura kapitałowa jest wypłacana razem z emeryturą z funduszu ubezpieczeń społecznych (pierwszo filarową) przez zakład ubezpieczeń społecznych. Emerytury pomostowe – są to świadczenia regulowane ustawą z 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych. Emerytura pomostowa przysługuje pracownikom wykonującym pracę w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze. Prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy. Determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi które mimo zastosowania profilaktyki stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich trudności jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego. wykaz prac w szczególnych warunkach zawiera załącznik do ustawy i wymienia on min. : - prace pod ziemią - przy obsłudze pieców - pracę w hutach - przy kuciu - pracę rybaków morskich - oraz inne Prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej przy których możliwość należytego wykonywania zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności w związku ze starzeniem się. Prace te wymienia załącznik i są nimi min. : - prace pilotów statków powietrznych - prace kontrolerów ruch lotniczego - prace kierowców autobusów i pojazdów uprzywilejowanych - prace zespołów ratownictwa medycznego - oraz praca nauczycieli ale jedynie w ośrodkach poprawczych i dla nieletnich Przesłanki nabycia prawa do emerytury pomostowej: 1. Urodzenie po 1948 roku 2. Rozwiązanie stosunku pracy 3. Wiek kobieta co najmniej 55 lat , a mężczyzna co najmniej 60 lat 4. Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1999 rokiem 5. Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze po 2008 roku 6. Staż pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze co najmniej 15 – letni 7. Suma okresów składkowych i nieskładkowych co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn Emerytura pomostowa przysługuje do czasu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego tj. do dnia poprzedzającego dzień nabycia prawa do emerytury na ogólnych zasadach. Wykład V Ubezpieczenie rentowe Ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe Test 13 pytań w Sali 118 , wpisy 11 lutego Ubezpieczenie rentowe – (jest to ubezpieczenie obowiązkowe dla pracownika składka wynosi 6 %, ale składka ma wzrosnąć do 8% .) chroni trwałą lub długotrwałą niezdolność do pracy Świadczenia z ubezpieczenia rentowego: 1. Renta z tytułu niezdolności do pracy 2. Renta szkoleniowa 3. Renta rodzinna 4. Zasiłek pogrzebowy Ad. 1 Renta z tytułu niezdolności do pracy – była do 1 września 1997 była nazywana rentą inwalidzką, uznano że słowo to ma negatywne znaczenie i dlatego nazwa się zmieniła. Niezdolność do pracy – polega na utracie zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i braku rokowań odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu. Ocena niezdolności do pracy jest dokonywana przez lekarza orzecznika ZUS Niezdolność do pracy Lekarz orzecznik ZUS (orzeczenie) 14 dni Sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS (orzeczenie) Decyzja organu rentowego Odwołanie do sądu Przesłanki nabycia prawa do renty: 1. Niezdolność do pracy 2. Wymagany okres składkowy i nieskładkowy Wielkość tego okresu jest uzależniona od wieku w którym powstała niezdolność do pracy i jeżeli powstała przed 20 rokiem życia powinien on wynosić co najmniej rok, a jeżeli powyżej 30 roku życia co najmniej 5 lat. Wskazany okres nie jest wymagany jeżeli niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Wypadek w drodze do pracy lub z pracy – jest to nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania pracy jeżeli droga ta była najkrótsza i nie przerwana. Zdarzenie pozostaje wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy pomimo przemieszczania się droga nie najkrótszą jeżeli była ona najbardziej dogodna ze względów komunikacyjnych. Zdarzenie pozostaje wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy jeżeli droga została przerwana ale przerwa była życiowo uzasadniona i nie przekraczała granic potrzeb. 3. Data powstania niezdolności do pracy – tzn. niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo w ciągu 18 miesięcy od jego ustania. Rodzaje rent z tytułu niezdolności do pracy: I podział: Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (to dawna I i II grupa inwalidzka) I renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy (to dawna III grupa inwalidzka) Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – przysługuje osobie która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy – przysługuje osobie która w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. II podział jest na rentę stałą i na rentę okresową Jeżeli niezdolność do pracy jest trwała to mamy rentę stałą Renta okresowa jest wtedy gdy niezdolność do pracy jest okresowa. Niezdolność do pracy określa się na okres nie dłuższy niż 5 lat. Renta szkoleniowa – jest to świadczenie przysługujące ubezpieczonemu który spełnia warunki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy a wobec którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie. Przysługuje przez okres 6 miesięcy z możliwością jego wydłużenia na wniosek starosty do czasu zakończenia przekwalifikowania nie dłużej niż o 30 miesięcy. Renta rodzinna – jest to świadczenie z ubezpieczenia społecznego które przysługuje członkom rodziny osoby która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty albo spełniała warunki do ich uzyskania albo pobierała zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne albo nauczycielskie świadczenie kompensacyjne. Katalog osób uprawnionych do renty rodzinnej: 1. Dzieci własne 2. Dzieci przysposobione 3. Dzieci drugiego małżonka Mają prawo do renty rodzinnej jeżeli: 1. Nie ukończyły 16 lat 2. Do czasu ukończenia nauki w szkole nie dłużej niż do ukończenia 25 lat 3. Bez względu na wiek jeżeli dziecko jest całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji Druga grupa osób uprawnionych: Wnuki Rodzeństwo I inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości maja prawo do renty rodzinnej jeżeli spełnią łącznie trzy przesłanki: 1. Spełniają warunki takie jak dzieci 2. Zostały przyjęte na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego chyba że śmierć była wynikiem wypadku 3. Nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach a jeżeli rodzice żyją nie mogą im zapewnić utrzymania albo ubezpieczony lub jego małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd 4. Wdowa lub wdowiec czyli współmałżonek – ma prawo do renty rodzinnej jeżeli: a) Ukończył 50 lat w chwili śmierci ubezpieczonego lub niezdolny do pracy albo b) Wychowuje co najmniej jedno z dzieci wnuków lub rodzeństwa które jest uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym i nie przekroczyło 16 lat a jeżeli uczy się w szkole 18 lat lub sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji. Rodzice Mają prawo do renty rodzinnej jeżeli: 1. Spełniają warunki przewidziane dla wdowca lub wdowy oraz 2. Bezpośrednio przed śmiercią ubezpieczony przyczyniał się do ich utrzymania Wszystkim uprawnionym przysługuje jedna renta rodzinna która ulega podziałowi pomiędzy nich w częściach równych. Zasiłek pogrzebowy – jest to świadczenie z ubezpieczenia rentowego które przysługuje w przypadku śmierci : 1. Ubezpieczonego 2. Emeryta lub rencisty 3. Osoby która w chwili śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty ale spełniała warunki do ich uzyskania i pobierania 4. Członka rodziny osoby wymienionej w pkt. 1 i 2 w celu pokrycia kosztów pogrzebu. Wysokość zasiłku pogrzebowego wynosi 4 tysiące zł od 1 marca 2011 roku , do tego czasu zasiłek pogrzebowy wynosił 200% średniego miesięcznego wynagrodzenia Wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego należy złożyć w ciągu 12 miesięcy od dnia śmierci osoby po której ten zasiłek przysługuje. Ubezpieczenie chorobowe chroni dwa rodzaje zdarzeń: 1. Niezdolność do pracy przejściową 2. Rodzicielstwo Świadczenia z ubezpieczenia chorobowego: 1. Zasiłek chorobowy 2. Świadczenie rehabilitacyjne 3. Zasiłek wyrównawczy 4. Zasiłek macierzyński 5. Zasiłek opiekuńczy Podstawa prawna ustawa 25 czerwca 1999 roku o Świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa Ad. 1 zasiłek chorobowy – jest świadczenie z ubezpieczenia społecznego przysługujące w przypadku ubezpieczonego pracownika od 34 dnia niezdolności do pracy a w przypadku ubezpieczonego który ukończył 50 lat od 15 dnia Wynagrodzenie chorobowe – do 33 dni w roku kalendarzowym a osoby kończące 50 lat do 14 dnia płaci pracodawca Tzw. Okres zasiłkowy który obejmuje okres pobierania wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego wynosi 182 dni a w przypadku gruźlicy i niezdolności do pracy w okresie ciąży 270 dni. Powstanie prawa do zasiłku chorobowego wymaga podlegania ubezpieczeniu chorobowemu przez wyzaczony w ustawie czas i w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego wynosi on 30 dni a dobrowolnego 90 dni, od powyższej zasady istnieje wyjątek tzn. zasiłek chorobwy przysługuje od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu w przypadku; 1. Absolwentów szkół i szkół wyższych którzy przystąpili lub zostali objeci tym ubezpieczeniem w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia szkoły wyższej 2. Posłów i senatorów którzy zostali objęci tym ubezpieczeniem w ciągu 90 dni od zakończenia kadencji 3. Jeżeli niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy 4. Ubezpieczonego obowiązkowo jeżeli ma wcześniejszy co najmniej 10 letni okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu Na równi z chorobą ustawodawca traktuje niemożność wykonywania pracy z powodu: 1. Decyzji właściwego organu podjętej w zakresie chorób zakaźnych 2. Pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub od środków odurzających 3. Poddania się badaniom na dawcę do przeszczepu Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi co do zasady 80 % podstawy wymiaru jeżeli ubezpieczony przebywał w szpitalu 70 % , a w przypadku niezdolności do pracy przypadającej w czasie ciąży, z tytułu udziału w badaniach na dawcę albo niezdolności wynikającej z wypadku w drodze do pracy lub z pracy 100% . Zasiłek chorobowy nie przysługuje jeżeli niezdolność do pracy powstała w okresach : 1. Za które pracownik otrzymał wynagrodzenie 2. Urlopu bezpłatnego 3. Urlopu wychowawczego 4. Tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności Zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu : 1. Za cały okres niezdolności do pracy jeżeli została ona spowodowana na skutek umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez samego ubezpieczonego 2. Zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane 3. Za pierwszych 5 dni niezdolności do pracy jeżeli jest ona wynikiem nadużycia alkoholu Ubezpieczony traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia jeżeli wykorzystuje je niezgodnie z jego celem albo w okresie orzeczonej niezdolności wykonuje prace zarobkową. Świadczenie rehabilitacyjne – jest to świadczenie z ubezpieczenia społecznego przysługujące ubezpieczonemu który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Czasokres pobierania świadczenia nie może przekraczać 12 miesięcy a o okolicznościach związanych z jego przyznaniem decyduje lekarz orzecznik ZUS z możliwością złożenia sprzeciwu do komisji lekarskiej. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje jeżeli ubezpieczony jest uprawniony do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, urlopu do poratowania zdrowia oraz zasiłku dla bezrobotnych. Jego wysokość przez pierwsze 3 miesiące pobierania wynosi 90 % podstawy wymiaru zasiłku chorobowego a za dalsze miesiące 75%. Zasiłek wyrównawczy – przysługuje ubezpieczonemu pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością do pracy wykonującemu pracę w ośrodku rehabilitacji zawodowej albo na wyodrębnionym stanowisku pracy dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do wykonywania określonej pracy jeżeli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane w warunkach rehabilitacji jest mniejsze od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Zasiłek ten jest pobierany jeżeli o potrzebie rehabilitacji zawodowej orzekł lekarz orzecznik ZUS albo wojewódzki ośrodek medycyny pracy. Zasiłek nie przysługuje jeżeli ubezpieczony pracownik jest uprawniony do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy albo nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. Zasiłek macierzyński – przysługuje ubezpieczonej która w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego albo urlopu wychowawczego : 1. Urodziła dziecko 2. Przyjęła dziecko w wieku do lat 7 na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o jego przysposobienie 3. Przyjęła dziecko w wieku do lat 7 w ramach rodziny zastępczej z wyjątkiem rodziny zawodowej nie spokrewnionej z dzieckiem Zasiłek przysługuje także współmałżonkowi ubezpieczonej (ubezpieczonemu ojcu dziecka) lub członkowi najbliższej rodziny jeżeli ubezpieczona zmarła lub porzuciła dziecko a osoba ta zrezygnuje z zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Zasiłek macierzyński przysługuje przez czas trwania urlopu macierzyńskiego czyli, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, oraz urlopu ojcowskiego. Jego wysokość wynosi 100 % podstawy wymiaru. Zasiłek opiekuńczy – przysługuje w związku z zaprzestaniem wykonywania pracy w celu sprawowania osobistej opieki nad : 1. Dzieckiem zdrowym do 8 roku życia w przypadku nie przewidzianego zamknięcia żłobka przedszkola lub szkoły do której dziecko uczęszcza albo jeżeli współmałżonek ubezpieczonego który na co dzień zajmuje się dzieckiem jest chory lub przebywa w szpitalu. 2. Dzieckiem chorym do 14 roku życia 3. Innym chorym członkiem rodziny Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje jeżeli jest inna osoba w gospodarstwie domowym która może sprawować opiekę co nie dotyczy jednak opieki sprawowanej nad dzieckiem chorym w wieku do lat 2 Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres do 60 dni kalendarzowych w roku jeżeli chodzi o opiekę nad dziećmi albo dziećmi i innym członkiem rodziny oraz do 14 dni kalendarzowych jeżeli jest to opieka wyłącznie nad innym członkiem rodziny. Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80% podstawy wymiaru. Ubezpieczenie wypadkowe – składka 0,4 do 0, - podstawa prawna ustawa z 30 października 2002 o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowym Ubezpieczeniu społecznemu się podlega albo jest się z niego wyłączonym. Wypadek przy pracy – jest to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych albo czynności w interesie pracodawcy nawet bez polecenia albo w czasie pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedziba pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązków pracowniczych. Nagłość w rozumieniu tej definicji nie może być utożsamiana z potocznym jej znaczeniem i przyjmujemy że występuje wówczas jeżeli okres nie przekracza dniówki roboczej. Zewnętrzność przyczyny – oznacza że przyczyna nie tkwiła w organizmie poszkodowanego ani nie wynikała z właściwości tego organizmu. Przyczyna zewnętrzną jest: 1. Zjawisko natury mechanicznej, termicznej lub chemicznej np. uderzenie , przecięcie 2. Czynność samego poszkodowanego np. potknięcie się 3. Atak innego człowieka lub zwierzęcia 4. Przemęczenie pracownika wynikające z nadmiernego przeciążenia pracą świadczącego o złej organizacji pracy Choroba pracownika może Stanowic może stanowić przyczynę zewnętrzną jeżeli nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia i to w sposób istotny na skutek impulsu zewnętrznego. Związek z pracą może być czasowy funkcjonalny lub miejscowy. Uraz lub śmierć – uraz jest to uszkodzenie tkanek lub narządów ciała w skutek zadziałania przyczyny zewnętrznej. Klasyfikacja wypadków przy pracy : Wypadek śmiertelny – jeżeli śmierć nastąpiła w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy. Wypadek zbiorowy – jeżeli uległy mu co najmniej 2 osoby Wypadek ciężki – jeżeli jego wynikiem jest ciężkie uszkodzenie ciała powodujące utratę wzroku, mowy, słuchu, zdolności rozrodczej, choroba nie uleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie, trwałe istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała. Choroba zawodowa – jest to choroba (schorzenie) ujęte w wykazie chorób zawodowych a której powstanie jest wynikiem warunków w jakich była wykonywana praca (warunki i rodzaj pracy są przyczynami zmian w organizmie pracownika. Świadczenia przysługujące z ubezpieczenia wypadkowego przysługują one w oparciu o zasadę ryzyka tzn. niezależnie od ewentualnego zawinienia pracodawcy. Dodatkowo pracownik może dochodzić roszczeń uzupełniających na podstawie przepisów prawa cywilnego: 1. Świadczenia należne ubezpieczonemu: a) Zasiłek chorobowy – przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu w wysokości 100% podstawy wymiaru 2. Świadczenie rehabilitacyjne – przysługuje po wyczerpaniu zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego jeżeli utrzymuje się niezdolność do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują jej odzyskanie 3. Zasiłek wyrównawczy przysługuje jeżeli wynagrodzenie pracownika uległo obniżeniu w skutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu 4. Jednorazowe odszkodowanie – przysługuje jeżeli ubezpieczony doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu Uszczerbek stały – to taki gdy upośledzenie czynności organizmu nie rokuje poprawy Uszczerbek długotrwały- jeżeli to upośledzenie przekracza 6 miesięcy i może ulec poprawie Oceny stopnia uszczerbku dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji. 5. Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy. 6. Renta szkoleniowa 7. Dodatek pielęgnacyjny 8. Pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne Świadczenia dla członków rodziny ubezpieczonego : 1. Renta rodzinna 2. Jednorazowe odszkodowanie Ubezpieczony nie nabywa prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego jeżeli wyłączną przyczyną wypadku jest udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia spowodowane przez niego umyślnie lub w skutek rażącego niedbalstwa albo jeżeli ubezpieczony z powodu stanu nietrzeźwości lub pozostawania pod wpływem środków odurzających lub psychotropowych w znacznym stopniu przyczynił się do powstania wypadku.

toja	25.01.2012 20:22:40
Grupa: Użytkownik Posty: 108 #850471 Od: 2010-11-24	to w końcu któryś starosta łaskawie weźmie listę i podzieli nas na ten egzamin czy jak zwykle wolna amerykanka?

huanroman	25.01.2012 20:23:12
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #850472 Od: 2011-2-17	to wszystko co mieli.

magdak	26.01.2012 14:04:27
Grupa: Użytkownik Posty: 13 #850930 Od: 2011-3-20	jeżeli czegoś brakuje proszę uzupełnić Polityka Społeczna i systemy ubezpieczeń wykład I Podstawowe kierunki polityki społecznej w zakresie zabezpieczenia społecznego obywateli. Definicja polityki społecznej: To szeroko pojmowane działania państwa skierowane do różnych grup społecznych celem zabezpieczenia ich potrzeb materialnych i niematerialnych w różnych sferach. Obejmuje następujące zagadnienia: -ubóstwo rozumiane jako brak środków do życia i możliwości zaspokojenia nawet podst. potrzeb, -niepełnosprawność, -bezrobocie, -problemy rodzinne, -sprawy mieszkaniowe, -bezdomność, Polityka społeczna obejmuje zagadnienia społeczne w tym patologie. Powstała na przełomie XVII I XIX w. a jej twórcą był Charies Foriet. W działalności państwowej pojawiła się w Prusach za czasów Bismarcka, czyli nauce niemieckiej. W Polsce należy ją łączyć z działalnością Stanisława Stasica, a w 1921r. powstał w Warszawie Instytut Gospodarstwa Społecznego. Pojawienie się polityki społecznej zrodziło problem i pytanie czy człowiek powinien sam dbać o siebie i zaspokajać swoje potrzeby – zgodnie z koncepcją liberalną czy też może i powinien liczyć na pomoc państwa, a jeżeli tak to, w jakim zakresie zgodnie z koncepcja humanitarną inaczej opiekuńczą a tzw. socliberalną. Polityka społeczna ma charakter perspektywy, ponieważ obejmuje różne dziedziny. Politykę zatrudnienia i płac, mieszkaniową, oświatową, kulturalną, ludnościową, rodzinną, zabezpieczenia społecznego, kultury i wypoczynku, ochrony środowiska, zwalczanie patologii społecznej. Wszystkie te obszary są związane z realizacją polityki gospodarczej państwa, ponieważ stanowią część jego wydatków. Najważniejszymi organizacjami w zakresie polityki społecznej są: Rada Społeczno Gospodarcza, ONZ, Międzynarodowa Organizacja Pracy, UNESCO, UNICEF, HHO, Międzynarodowy Bank Budowy i Rozwoju, Centrum Narodów Zjednoczonych ds. osiedli ludzkich Habitat. Z pośród aktów prawa międzynarodowego należy wymienić deklarację Filadelfijską 1944r, Konwencję i zalecenia Międzynarodowej Organizacji Pracy Kartę Narodów Zjednoczonych 1945r. Europejska Karta Społeczna 1961r. Zrewidowana Europejska Karta Społeczna 1996r. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka 1948r. Europejski Kodeks o Zabezpieczeniach Społecznych 1972r. Europejska Konwencja o statusie prawnym Pracowników Migrujących 1977r. Europejska Karta Samorządu Terytorialnego 1985r. 2) Podstawowe źródła prawa w zakresie zabezpieczenia społecznego A. Deklaracja Filadelfijska 1944r. Celem deklaracji było potwierdzenie podstawowych zasad, na których opiera się działalność MOP – poczytac! Zasady te są następujące: - praca nie jest towarem, - wolność słowa i stowarzyszeń są zasadnicze dla trwałego postępu, - nędza gdziekolwiek stanowi zagrożenie dla dobrobytu, Z nieubłagalną siłą należy prowadzić wojnę przeciwko niedostatkowi w każdym kraju oraz przez ciągły i zgodny międzynarodowy wysiłek, w którym przedstawiciele pracowników i pracodawców, cieszą się nowym statusem, łączą w swobodnej dyskusji i demokratycznej wizji promowania powszechnego dobrobytu. MOP – zobowiązała się do popierania programów, które mają na celu osiągnięcie: 1) Podniesienie standardów życia i pełnego zatrudnienia 2) Zatrudniania pracowników w zawodach, w których mogą osiągnąć satysfakcję w pełni wykorzystując swoje umiejętności, spełnienie się przez co wnosząc wkład do wspólnego dobrobytu 3) Zabezpieczenia dla wszystkich osób możliwości przemieszczania się w tym migracji z powodu pracy 4) Polityki dotyczącej warunków pracy i płacy obliczanej na sprawiedliwy podział owoców postępu dla wszystkich oraz minimalnego wynagrodzenia dla wszystkich zatrudnionych 5) Efektywnego korzystania ze współpracy pracowników z pracodawcami w celu osiągnięcia zamierzeń społecznych i gospodarczych 6) Poszerzenie działań w zakresie zabezpieczenia socjalnego oraz opieki medycznej 7) Właściwej ochrony zdrowia i życia pracowników we wszystkich zawodach 8) Środków dla ochrony dzieci i macierzyństwa 9) Środków do właściwego wyżywienia, mieszkania oraz możliwości odpoczynku i kultury 10) Zapewnienia równości w kształceniu się i możliwości zdobywania zawodu B. Konwencje 102 MOP 1952r. dotycząca minimalnych norm zabezpieczenia społecznego, Zgodnie z V cz. Konwencji każde państwo, które związane jest z nią treścią, powinno zapewnić osobom chronionym, udzielenie świadczeń na starość, prawodawstwo powinno obejmować ochroną przypadki przeżycia ponad ustalony wiek, który nie powinien przekraczać 65 lat. Istnieje możliwość ustalenia wyższego wieku przez właściwe władze publiczne ze względu na zdolność do pracy starszych w danym kraju. Ustawodawstwo krajowe przewiduje dal osób, które mają prawo do świadczeń, zawieszenie ich wypłaty lub, obniżenie świadczenia, jeżeli zarobki tych osób lub inne określone dochody przekroczą ustaloną wysokość. Świadczenia powinny być zapewnione osobie chronionej pod warunkiem posiadania odpowiedniego stażu, opłacania składek przed zaistnieniem działalności chronionej, jak również ich wypłata może być, podyktowana od wartości składek w ustalonej przeciętnej wysokości rocznie. Zgodnie z cz. VII konwencji państwa, w których ona obowiązuje powinny zapłacić świadczenia rodzinne. Przedmiotem ochrony jest odpowiedzialność za utrzymanie dzieci. Świadczenia mogą mieć formę finansową – wypłaty periodyczne bądź też nie finansowe: wyżywienie, odzież, mieszkanie, odpoczynek wakacyjny. Dopuszczalne jest połączenie tych obu form. Przyznanie świadczeń osobie chronionej może by uzależnione od posiadania stażu zatrudnienia lub opłacenia składek oraz od zamieszkania na określonym terenie. Europejska Karta Społeczna Rada Europy w Turynie 1961roku – jeden z najważniejszych aktów jest bazą do budowania krajowego porządku. Zgodnie z EKS każdy ma prawo do zarobienia na życie poprzez pracę swobodnie wybraną ( zasada wolności pracy). Jego realizacja następuje poprzez dążenie do osiągnięcia i utrzymania możliwie najwyższego i stabilnego poziomu zatrudnienia w celu osiągnięcia i utrzymanie najwyższego i stabilnego poziomu zatrudnienia. Celem tego prawa jest również skuteczna ochrona pracownika w zakresie wykonania pracy swobodnie wybranej. Występuje także prawo do zabezpieczenia społecznego przyznane wszystkim pracownikom i osobom będącym na ich utrzymaniu. Realizacja tego prawa następuje poprzez utworzenie i utrzymanie systemu zabezpieczenia społecznego, na co najmniej takim poziomie, jaki wynika z konwencji 102 MOP. Na stopniowym, podwyższaniu tego systemu i na podejmowaniu działań, które mają na celu w zakresie prawa doświadczeń w tym zliczeniu okresów ubezpieczenia i zatrudnienia obywateli własnych i innych państw. Karta ustanawia także prawa każdego, nie mającego wystarczających zarobków do pomocy społecznej i medycznej. Na pomoc tą składają się: zapewnienie każdej osobie, która nie ma dostatecznych zasobów i nie jest w stanie ich zdobyć z innych źródeł odpowiedniej pomocy a w przypadku choroby opieki koniecznej ze względu na jej stan. Zapewnienie, aby osoby, które muszą liczyć na taką pomoc nie zostały ograniczone w swoich prawach politycznych lub gospodarczych. Zapewnienie, aby każdy mógł otrzymywać od władzy publicznej lub prywatnej taką poradę lub pomoc, jaka konieczna jest, aby zapobiec lub usunąć stan potrzeby, aby ulżyć sytuacji rodzinnej takiej osoby. Karta formułuje także prawo każdego do korzystania ze służb opieki społecznej w tym przypadku chodzi o popieranie i organizowanie służb zajmujących się pracą socjalną w tym takich, które działają na rzecz dobrobytu i rozwoju jednostek lub grup społecznych i popieranie akcji dobroczynnych. Osoba niepełnosprawna ma prawo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji, readaptacji społecznej i zawodowej bez względu na rodzaj i przyczynę inwalidztwa. Celem państw, w których obowiązuje karta jest wprowadzenie ułatwień szkoleniowych dla tych osób zwłaszcza przez utworzenie wyspecjalizowanych instytucji publicznych i prywatnych, powołanie wyspecjalizowanych służb pośrednictwa pracy, ułatwienie podejmowanie pracy chronionej oraz tworzenie środków mających na celu zachęcanie pracodawców do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Rodzina ma prawo do odpowiedniej ochrony społecznej, prawnej i ekonomicznej dla zapewnienia jej pełnego rozwoju. Podobno ochrona obejmuje matki i dzieci niezależnie od stanu cywilnego i stosunków, rodzinnych. Służą temu świadczenia społeczne i rodzinne, rozwiązania podatkowe, zachęcanie do budowy mieszkań dostosowanych dla potrzeb rodziny i świadczeń dla młodych małżeństw. Konstytucja RP w zakresie pomocy społecznej decydujące znaczenie mają artykuł 66-69, 71 i 75 konstytucji. Artykuł 66 rozdział poświęcony prawom ekonomicznym, społecznym i kulturalnym, prawo każdego pracownika do bezpieczeństwa i higieny pracy, odpowiednich warunków pracy i wypoczynku. Artykuł 67 obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby niekoniecznie zawodowej, inwalidztwa niezwiązanego z zatrudnieniem po osiągnięciu wieku emerytalnego. Ma charakter bezwarunkowy, ponieważ prawo do zabezpieczenia jest niezależne od braku innych środków utrzymania. Obywatel pozostający bez pomocy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego. To prawo ma charakter warunkowy. Artykuł 67 nie wylicza wyczerpująco wszystkich sytuacji życiowych objętych zakresem zabezpieczenia społecznego i stanowi pewną zasadę – dyrektywę dla ustawodawcy formułującego konkretne uprawnienia. Przepis ten nie posługuje się pojęciem pomocy społecznej, ale odwołuje się do niej w sposób pośredni poprzez instytucje zabezpieczenia społecznego. Formułuje on w sposób ogólny ramy zabezpieczenia społecznego, wytycza kierunki polityki państwa, w tym zakresie adresowany jest głównie do organów prawodawczych. Z utworzonego orzecznictwa sądowego wynika, że nie może on stanowić podstawy dochodzenia roszczeń na drodze sądowej. To wzorzec konstytucyjny, który nie może być źródłem dochodzenia konkretnych praw. Pierwsze orzeczenie: wyrok sądu administracyjnego w Olsztynie 6 listopad 2007 – wyrok sądu apelacyjnego w Warszawie 9 luty 2005 – 2 wyroki sądu najwyższego. 14 luty 2002 i 13 kwietnia 2007. Artykuł 68 konstytucji – każdy ma prawo do ochrony zdrowia, obywatelom niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowej ze środków publicznych, władze publiczne zobowiązane są do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, niepełnosprawnym i w podeszłym wieku. Mają obowiązek zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym skutkom degradacji środowiska. Popierają też rozwój kultury fizycznej zwłaszcza przez dzieci i młodzieży. Także ten przepis konstytucji nie może być źródłem bezpośrednich roszczeń obywatela. Artykuł 69 – osoby niepełnosprawne mają prawo ze strony władz publicznych do pomocy w zabezpieczeniu egzystencji, przysposobienia do pracy oraz komunikacji społecznej. Artykuł 71 – państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny, rodziny znajdującej się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, w szczególności niepełne i wielodzietne mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych ( matka przed i po urodzeniu dziecka). Artykuł 75 – władze publiczne prowadzić powinny politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, przeciwdziałaniu bezdomności, wspierać rozwój budownictwa socjalnego oraz popierać działania obywateli do uzyskania własnego mieszkania. Polityka społeczna: Ustawy z 12 marca 2004 o pomocy społecznej 28 listopad 2003 o świadczeniach rodzinnych 29 sierpień 1997 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych 20 kwietnia 2004 o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Ubezpieczenia społeczne: 13 październik 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z funduszy ubezpieczeń społecznych 25 czerwiec 1999 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa 30 październik 2002 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie utraty pracy lub choroby Geneza i metody realizacji zabezpieczeń społecznych Zabezpieczenia społeczne to całokształt działań, które zmierzają do bezpieczeństwa socjalnego, czyli podstawowej ochrony obywateli. Ubezpieczenia społeczne wspierane przez ubezpieczenia majątkowe i osobowe, powstanie zabezpieczenia społecznego związane jest z problemem dotyczącym zdolności do pracy, którą można utracić na skutek choroby, inwalidztwa lub dożycia określonego wieku. W społeczeństwach starożytnych podejście do tego problemu można nazwać niehumanitarnym, ponieważ np. w starożytnej Sparcie chorych i kalekich zrzucano ze skał. W dalekim Wschodzie było, że osoby same oddalały się w góry i tam dożywały starości. Podejście ulega zmianie w okresie chrześcijaństwa, które wychodzi z założenia, że opieka nad osobami należy do rodziny, ewentualnie sąsiedztwa lub instytucji religijnych. W średniowiecznej Anglii utworzono pierwsze organizacje zajmujące się najuboższymi i potrzebującymi, były to Gildie religijne, kupieckie, rzemieślnicze. Spełniały funkcje w okresie stabilizacji politycznej, straciły na znaczeniu podczas wojen i zamętów społecznych. Z czasem pojawiać zaczęło się żebractwo, które początkowo było akceptowane społecznie a z czasem, gdy przybrało duże rozmiary, pojawiło się prawodawstwo zwalczające żebraków i włóczęgów. Walczono z żebractwem osób zdrowych i zdolnych do pracy. W 1533 roku pojawiła się w Anglii ustawa nakazująca zbieranie podatków w gminach na rzecz osób niepełnosprawnych. W 1601 roku pojawiła się ustawa o ubogich, która dokonała ich klasyfikacji i zasady postępowania. Najważniejsze były: 1. Społeczność lokalna przejęła odpowiedzialność za ubogich, 2. Osoby niezdolne do pracy mogły żebrać, ale tylko na terenie miejsca zamieszkania lub urodzenia 3. Gmina miała pomagać w znalezieniu pracy 4. Osoby zdolne do pracy powinny ją podjąć pod rygorem kar cielesnych lub więzienia 5. Sędziowie pokoju ustalać mieli składki na rzecz ubogich W okresie rewolucji przemysłowej rodzina przestaje pełnić funkcje opiekuńcze a głównym źródłem, utrzymania jest praca. Państwo zaczyna ograniczać swoją pomoc tylko do tych sfer gdzie jest to niezbędne. Pojawiają się instytucjonalne formy pomocy, domy pomocy. Sposób uregulowania kwestii pomocy społecznej miał skłonic do podejmowania pracy i rezygnacji ze wsparcia społecznego. Wśród robotników tworzy się samopomoc w postaci kas oszczędności i kas wzajemnej pomocy, dały początek ubezpieczeniom gospodarczym. Na przełomie XVIII i XIXw. Powyższa tendencja uległa zmianie. Rozwój przemysłu pociągnął za sobą nadmierną eksploatację robotników, wypadki, co hamowało rozwój gospodarczy. Na tym tle pojawiło się pierwsze ustawodawstwo socjalne zwane fabrycznym a jego źródła poszukiwać należy w reformach prowadzonych przez Bismarcka w latach 80-tych XIX wieku. Z czasem ubezpieczenie społeczne przeniknęło do innych krajów, które obrały jedną z dwóch dróg idei ubezpieczenia społecznego, ubezpieczeniową (Niemcy, Austria i Polska), zaopatrzeniową opartą na idei dobroczynności ( Wlk. Brytania i kraje skandynawskie). Metody realizacji idei zabezpieczenia społecznego: - metoda ubezpieczeniowa jest metodą dominującą: 1. realizacja zabezpieczenia następuje przez utworzenia wspólnot osób, które narażone są na podobne zdarzenia losowe 2. fundusz na świadczenia powstaje ze składek ubezpieczeniowych 3 świadczenia są zróżnicowane, ich wysokość i rodzaj ustala ustawa i są wypłacane niezależnie od posiadanych środków własnych 4. prawdo do świadczeń powstaje z mocy prawa w razie zajścia zdarzenia objętego ochroną i w razie odmowy jego wypłaty może być dochodzone na drodze sądowej 5. przystąpienie do ubezpieczenia ma charakter przymusowy aby zapobiec niedbalstwu i braku przezorności 6. ubezpieczenie realizowane jest przez specjalnie utworzone instytucja publiczne lub pod nadzorem państwa działającego nie zarobkowo. - metoda zaopatrzeniowa nawiązująca do opieki społecznej jak i do elementów metody ubezpieczeniowej: 1. system obejmuje na ogół całą ludność lub pewne grupy niezależnie od ich aktywności zawodowej 2. świadczenia są w zasadzie jednolite i ustalane wg. Potrzeb lub zasług, pochodzą ze środków publicznych 3. prawo do zaopatrzenia jest prawem podmiotowym 4. rodzaje świadczeń określa ustawa 5. system jest administrowany przez władzę publiczną - metoda opiekuńcza nawiązuje do idei filantropii i działalności charytatywnej. Przejawia się w formie pomocy społecznej, służbie zdrowia i świadczeniach socjalnych 1. obejmuje na ogół całą ludność kraju – tych którzy znajdują się w potrzebie, uwzględnia zasady domicylu (zamieszkania) 2. potrzeba jest zdefiniowania ustawowo najczęściej poprzez podanie wysokości dochodu 3. świadczenia są w zasadzie jednolite i mają zapewnić jedynie minimum egzystencji. Najczęściej pochodzą ze środków publicznych 4. prawo do świadczeń uzależnione jest od dokonania oceny przez organ udzielający pomocy czy taka potrzeba zachodzi. 5. system pomocy jest administrowany przez władze publiczne, najczęściej lokalne POMOC SPOŁECZNA Reguluje ją ustawa z 12.03.2004 r. o pomocy społecznej. Pomoc społeczna jest to instytucja polityki społecznej państwa, która ma na celu umożliwić osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne możliwości, uprawnienia i zasoby. Realizują ją organy administracji rządowej i samorządowej, osoby fizyczne i prawne, organizacje pozarządowe, kościół katolicki, inne kościoły i związki wyznaniowe. Pomoc realizują organy administracji we współdziałaniu z innymi podmiotami. Pomoc społeczna jest realizowana ze względu na: 1. Ubóstwo 2. Bezrobocie 3. Bezdomność 4. Niepełnosprawność 5. Sieroctwo 6. Długotrwałą lub ciężka choroba 7. Potrzeba ochrony macierzyństwa 8. Przemoc w rodzinie 9. Trudności w przystosowaniu się po opuszczeniu ZK 10. Bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych 11. Trudności w integracji cudzoziemców 12. Alkoholizm lub narkomania 13. Zdarzenia losowe 14. Klęska żywiołowa lub ekologiczna Katalog ten ma charakter otwarty. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej, osobie w rodzinie albo rodzinie w zależności od kryterium dochodowego. Co 3 lata instytut pracy i spraw socjalnych weryfikuje tzw. próg interwencji socjalnej Świadczenia z pomocy społ. Są przyznawane z urzędu lub na wniosek, najczęściej w drodze decyzji administracyjnej. W postępowaniu w przedmiocie ich przyznawania należy się kierować dobrem osób potrzebujących oraz ochroną ich dóbr osobistych, co oznacza zaniechanie upublicznienia nazwisk tych osób oraz rodzaju przyznanej pomocy. W sprawach o przyznanie świadczeń stosuje się przepisy KPA. Pomoc społeczna obejmuje: 1. Przyznawanie i wypłatę świadczeń 2. Pracę socjalną-rozumianą jako pewną działalność zawodową 3. Prowadzenie i rozwój infrastruktury socjalnej 4. Analizę zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej 5. Rozwijanie nowych form pomocy społecznej i samopomocy Wskazane zadania są realizowane przez organy administracji samorządowej na szczeblu gminy, powiatu, województwa, oraz administracji rządowej. Gmina i powiat nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, pomimo e istnieje osoba fizyczna lub prawna, która ma obowiązki zaspokoić jej niezbędne potrzeby życiowe. Te jednostki samorządowe opracowują strategie rozwiązywania problemów społecznych. Natomiast samorząd województwa opracowuje strategię w zakresie polityki społecznej. Do najważniejszych zadań gminy należy: 1. Przyznawanie i wypłacanie zasiłków określonych ustawą 2. Praca socjalna 3. Dożywianie dzieci 4. Sprawianie pogrzebu także bezdomnym 5. Kierowanie do dps. 6. Tworzenie i utrzymywanie ośrodków pomocy społecznej Gmina może także wykonywać zadania zlecone przez administrację rządową pod warunkiem otrzymania środków finansowych z budżetu państwa. Zadania na szczeblu powiatu. 1. Prowadzenie specjalistycznego poradnictwa 2. Organizowanie opieki w rodzinach zastępczych 3. Przyznawanie pomocy na usamodzielnienie dla osób, które opuszczają placówki opiekuńczo wychowawcze i inne ośrodki 4. Pomoc dla cudzoziemców 5. Prowadzenie OIK 6. Tworzenie i utrzymywanie PCPR Samorząd województwa wykonuje zadania: 1. Pomoc cudzoziemcom o statusie uchodźcy 2. Prowadzenie ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, jeśli nie są przekazane powiatom 3. Kształcenie kadr pomocy społecznej 4. Opracowywanie regionalnych programów pomocy społecznej 5. Prowadzenie sprawozdawczości z działań i przekazywanie jej wojewodzie 6. Tworzenie i utrzymywanie regionalnych ośrodków pomocy społecznej. Administracja rządowa Zadania wojewody: 1. Wydawanie zezwoleń na prowadzenie DPS, placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz placówek zapewniających całodobową opiekę osobom chorym i niepełnosprawnych, 2. Prowadzenie rejestrów w/w placówek 3. Koordynacja działań w zakresie integracji cudzoziemców 4. Nadzór nad realizacją działań przez jednostki samorządu terytorialnego. 5. Nadzór pedagogiczny nad pracownikami placówek opiekuńczo-wychowaczych 6. Analiza stanu i skuteczności pomocy społecznej Minister właściwy do zabezpieczenia społecznego: 1. Tworzenie koncepcji i kierunków rozwoju w obszarze pomocy społecznej 2. Prowadzenie badań i ekspertyz w tym obszarze 3. Analiza skuteczności działań pomocy społecznej 4. Szkolenie kadr pomocy społecznej 5. Zatwierdzanie programów szkoleń rodzin zastępczych. ŚWIADCZENIA Z POMOCY SPOŁECZNEJ 1. Pieniężne a. Zasiłek stały b. Zasiłek okresowy c. Zasiłek celowy d. Specjalny zasiłek celowy e. Pożyczka i specjalny zasiłek na ekonomiczne usamodzielnienie f. Pomoc dla rodzin zastępczych g. Pomoc na usamodzielnienie oraz kontynuację nauki h. Świadczenie na naukę języka polskiego dla cudzoziemców i. Wynagrodzenie dla opiekuna przyznane przez sąd z tytułu sprawowania opieki 2. Świadczenia niepieniężne: a. Praca socjalna b. Składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne c. Pomoc rzeczowa d. Wyżywienie e. Schronienie f. Niezbędne ubranie g. Sprawienie pogrzebu h. Poradnictwo specjalistyczne i. Interwencja kryzysowa j. Usługi opiekuńcze k. Pobyt w DPS l. Opieka i wychowanie w rodzinie zastępczej i placówce opiekuńczo-wychowawczej m. Poradnictwo i terapia rodzinna w ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych ZASIŁEK STAŁY przysługuje osobie pełnoletniej samotnie gospodarującej lub pozostającej w rodzinie, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli spełnia wymóg kryterium dochodowego. ZASIŁEK OKRESOWY przysługuje w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, osobie samotnie gospodarującej lub w rodzinie pod warunkiem spełniania wymogu kryterium dochodowego. Okres, na jaki jest przyznawany ustala OPS na podstawie okoliczności sprawy. ZASIŁEK CELOWY przysługuje na pokrycie kosztów żywności, leków, opału, odzieży, drobnych remontów, kosztów pogrzebu a także w razie wystąpienia strat spowodowanych zdarzeniem losowym, klęską żywiołową lub ekologiczną. DPS jest to placówka dla osób wymagających całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu a której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. DPS świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne a osoby umieszczone w nich noszą nazwę mieszkańców domu. DPS dzielą się na: 1. Dla osób w podeszłym wieku 2. Dla osób niepełnosprawnych fizycznie 3. Dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie 4. Dla osób przewlekle somatycznie chorych 5. Dla osób przewlekle psychicznie chorych 6. Dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie Na prowadzenie DPS zezwolenie wydaje wojewoda. Decyzję o skierowaniu do DPS i ustaleniu opłaty za pobyt wydaje organ właściwy gminy. Pobyt w DPS jest odpłatny i jest ustalony jako średni miesięczny koszt utrzymania. Opłaty w pierwszej kolejności pokrywa mieszkaniec domu a w dalszej jego małżonek, zstępni, wstępni a na końcu gmina. INSTYTUCJE ZWIĄZANE Z OPIEKĄ NAD RODZINĄ I DZIECKIEM Są uruchamiane, jeżeli rodzina ma trudności w wypełnianiu swoich zadań. RODZINA ZASTĘPCZA-jest jednostką, która zapewnia opiekę i wychowanie dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej. RZ powinna zapewnić dziecku warunki bytowe, możliwość rozwoju fizycznego i psychicznego, zaspokojenie indywidualnych potrzeb edukacji oraz możliwości wypoczynku i czasu wolnego, kierując się zasadą dobra dziecka i poszanowaniem jego godności. O umieszczeniu dziecka w RZ decyduje sąd, a w przypadku pilnej konieczności na wniosek lub za zgodą rodziców w drodze umowy pomiędzy starostą a RZ-do czasu orzeczenia Sądu. RZ dzielą się na -spokrewnione z dzieckiem -niespokrewnione z dzieckiem -zawodowe-nie spokrewnione z dzieckiem Funkcje rodziny zastępczej mogą pełnić małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim, jeżeli: 1. Daje rękojmię wykonywania zadań 2. Posiada stałe źródło utrzymania i odpowiednie warunki mieszkaniowe 3. Posiada pełnię praw obywatelskich i cywilnych 4. Nie cierpi na chorobę uniemożliwiającą sprawowanie opieki nad dzieckiem 5. Ma w Polsce stałe miejsce zamieszkania 6. Korzysta z pełni władzy rodzicielskiej 7. Uzyskała pozytywną opinię z OPS 8. Wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego wobec innej osoby, jeżeli taki ją obciąża. PLACÓWKI OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZE (całodobowe)-łączą elementy interwencyjne i socjalizacyjne, świadcząc opiekę i wychowanie dziecku całkowicie lub częściowo pozbawionemu opieki rodzicielskiej. Dzielą się na interwencyjne, rodzinne i socjalizacyjne. Całodobowy pobyt dziecka w takiej placówce powinien mieć charakter przejściowy i powinien występować wówczas, gdy rodzina naturalna lub zastępcza nie może spełniać swoich funkcji. Placówki te funkcjonują na podstawie zezwolenia wojewody i są tworzone przez powiat i samorząd województwa, kościół katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe, fundacje oraz stowarzyszenia. OŚRODKI ADOPCYJNO-OPIEKUŃCZE prowadzą poradnictwo dla dzieci i rodziców oraz terapię rodzinną dla rodziców dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo wychowawczych, jak również działalność diagnostyczno-konsultacyjną, której celem jest kwalifikowanie osób gotowych przysposobić dziecko lub pełnić funkcję rodziny zastępczej. Placówki opiekuńczo wychowawcze i ośrodki adopcyjno opiekuńcze są jednostkami budżetowymi i mogą dzielić się na publiczne i niepubliczne. PRACOWNIK SOCJALNY może nim zostać osoba, która spełnia 1 z następujących warunków: 1. Ukończyła kolegium pracowników służb społecznych albo studia wyższe na kierunku praca socjalna albo do 31.12.2013 r. ukończyła lub ukończy studia na kierunkach pokrewnych (pedagogika, pedagogika specjalna, psychologia, socjologia, politologia i nauki o rodzinie). Zgodnie z przepisami ustawy na każde 2 tys. Mieszkańców gminy powinien przypadać 1 pracownik socjalny. BEZROBOCIE jako zjawisko społeczne ulega różnym podziałom. 1. Frykcyjne-jest zjawiskiem polegającym na tym, że pozostawanie bez pracy ma charakter przejściowy i kończy się szybko znalezieniem nowego zatrudnienia. 2. Strukturalne – powstaje w związku z wprowadzeniem nowych technologii oraz transformacją ustrojową(likwidacja lub modernizacja niektórych gałęzi przemysłu. II dobrowolne i przymusowe III jawne i ukryte (np. w rolnictwie, wśród osób pozostających bezrobotnymi, ale nie zarejestrowanych w PUP) 1. Krótkoterminowe – do 3 miesięcy 2. Średnioterminowe - 3-12 miesięcy 3. Długoterminowe – powyżej 12 miesięcy Szczegółowe zasady związane z przeciwdziałaniem i zwalczaniem bezrobocia reguluje ustawa z 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. BEZROBOTNY jest to osoba niezatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej (na podstawie umowy cywilno-prawnej), zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie albo innej pracy zarobkowej (w przypadku osób niepełnosprawnych chodzi o zdolność i gotowość do podjęcia zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy tj. co najmniej na ½ etatu), nie uczącą się w szkole z wyjątkiem szkoły dla dorosłych lub szkoły wyższej w trybie niestacjonarnym, zarejestrowaną we właściwym PUP (według zameldowania stałego lub czasowego), jeżeli: 1. Ukończyła 18 lat 2. Nie ukończył lat 60 kobieta, 65 mężczyzna 3. Nie nabyła prawa do emerytury lub renty lub innych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę 4. Nie jest właścicielem ani posiadaczem nieruchomości rolnej przekraczającej 2 ha przeliczeniowe 5. Nie podjęła działań w kierunku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej 6. Nie jest tymczasowo aresztowana i nie odbywa kary pozbawienia wolności 7. Nie pobiera zasiłku stałego w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej 8. Nie uzyskuje przychodu miesięcznie w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia (nie wlicza się tu odsetek na rachunku bankowym) 9. Nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na podstawie odrębnych przepisów. INSTYTUCJE RYNKU PRACY 1. PUBLICZNE SŁUŻBY ZATRUDNIENIA – są to organy zatrudnienia oraz powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy, urząd wojewódzki oraz urząd obsługujący ministra właściwego do spraw pracy, realizujące zadania określone ustawą. 2. OHP-są to państwowe jednostki budżetowe nadzorowane przez ministra pracy, wyspecjalizowane w zakresie przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu młodzieży a także w zakresie kształcenia i wychowania uwzględniając bezrobotnych do 25 r.ż. 3. AGENCJE ZATRUDNIENIA-podmioty wpisane do rejestru prowadzonego przez marszałka województwa, świadczące usługi w zakresie pośrednictwa pracy także za granicą u pracodawców zagranicznych, poradnictwa zawodowego, doradztwa personalnego oraz pracy tymczasowej. 4. INSTYTUCJE SZKOLENIOWE – są to publiczne i niepubliczne podmioty prowadzące edukacje pozaszkolną, wpisywane do rejestru. 5. INSTYTUCJE DIALOGU SPOŁECZNEGO – należą do nich związki zawodowe i ich organizacje, organizacje pracodawców, organizacje bezrobotnych, organizacje pozarządowe, jeśli podejmują działania w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. 6. INSTYTUCJE PARTNERSTWA LOKALNEGO – jest to grupa instytucji realizujących na podstawie umowy przedsięwzięcia i projekty na rzecz rynku pracy. Rejestracja bezrobotnych i poszukujących pracy Prowadza ją PUP po przedstawieniu przez zainteresowanych odpowiednich dokumentów. Bezrobotny ma obowiązek zgłaszać się do właściwego PUP w wyznaczonych terminach w celu przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy w tym potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Starosta \ pozbawia daną osobę statusu bezrobotnego, jeżeli: 1. Nie spełnia warunków uznania jej za bezrobotną 2. Bez uzasadnionej przyczyny odmówił przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy albo poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym w celu ustalenia zdolności do pracy 3. Otrzymał środki finansowe na podjęcie działalności gospodarczej 4. Nie stawił się w PUP w wyznaczonym terminie i w okresie 7 dni nie powiadomił urzędu o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa 5. Wystąpił z wnioskiem o pozbawienie go tego statusu. Z własnej winy przerwał szkolenie, staż lub inną formę pomocy określoną w ustawie. Usługi rynku pracy 1. Pośrednictwo pracy – polega na udzielaniu pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia a pracodawcom po uzyskaniu pracowników oraz na pozyskiwaniu i rozpowszechnianiu ofert pracy-jest prowadzone przez powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy zgodnie z zasadami bezpłatności, jawności, równości, dobrowolności i dostępności. 2. Poradnictwo zawodowe i informacja zawodowa – są świadczone w formie indywidualnej i grupowej i polega na doprowadzeniu do odpowiedniego wyboru i miejsca zatrudnienia a także podjęcia decyzji o zmianie kwalifikacji z godnie z kierunkiem uzdolnień. Pracodawcom pomaga w doborze kandydatów do pracy, opiera się na zasadach równości, dostępności, dobrowolności, bezpłatności, swobodzie wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia oraz poufności i ochronie danych. 3. Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy – chodzi o lepsze radzenie sobie w poszukiwaniu i podejmowaniu zatrudnienia w szczególności poprzez udział w ukierunkowanych na ten cel szkoleniach oraz w zajęciach aktywizacyjnych. 4. Organizacja szkoleń. Instrumenty rynku pracy Wspierają usługi rynku pracy, należą do nich: 1. Finansowanie kosztów dojazdu do miejsca pracy, stażu, przygotowania zawodowego lub odbywania zajęć określonych w ustawie na podstawie skierowania przez PUP z funduszu pracy przez okres do 12 miesięcy na podstawie decyzji starosty 2. Finansowanie kosztów zakwaterowania w miejscu pracy osobie, która podjęła zatrudnienie, inną pracę zarobkową, staż lub przygotowanie zawodowe na podstawie skierowania przez PUP poza miejscem stałego zamieszkania. 3. Dofinansowanie wyposażenia miejsca pracy, podjęcia działalności gospodarczej, kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa 4. Refundacja kosztów poniesionych na składki na ubezpieczenie społeczne, jeżeli pracodawca zatrudniał bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez co, najmniej 12 miesięcy i po tym okresie nadal go zatrudnia – do 300% minimalnego wynagrodzenia za pracę 5. Dodatek aktywizacyjny-przysługuje bezrobotnemu, który podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową z własnej inicjatywy albo w wyniku skierowania przez PUP, podjął zatrudnienie w niepełnym wymiarze pracy i otrzymuje wynagrodzenie niższe od minimalnego. Osoby będące w szczególnej sytuacji na rynku pracy 1. Bezrobotni do 25 r.ż 2. Bezrobotni długotrwale 3. Kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka 4. Bezrobotni powyżej 50 r. ż 5. Bezrobotni bez kwalifikacji zawodowych, doświadczenia zawodowego lub wykształcenia średniego 6. Bezrobotni samotnie wychowujący, co najmniej jedno dziecko do 18 r. ż. 7. Bezrobotni niepełnosprawni 8. Bezrobotni, którzy nie podjęli zatrudnienia po odbyciu kary pozbawienia wolności. W stosunku do w/w są przewidziane dodatkowe instrumenty rynku pracy. Świadczenia dla bezrobotnych 1. Zasiłek dla bezrobotnych – przysługuje bezrobotnemu, po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym PUP, jeżeli: a. Nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego, robót publicznych i prac interwencyjnych b. Przez okres 365 dni w okresie 18 miesięcy poprzedzających zarejestrowanie: • Był zatrudniony i osiągał, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę • Był chałupnikiem i osiągał, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę • Świadczył pracę na podstawie umowy zlecenia a podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowiła kwota, co najmniej minimalnego wynagrodzenia • Opłacał składki na ub. Społ. Z tytułu działalności gospodarczej a podstawę ich wymiaru stanowiła kwota, co najmniej minimalnego wynagrodzenia. Do okresu 365 dni wlicza się okres odbywania służby wojskowej, urlopu wychowawczego, Pobierania renty. Wysokość zasiłku zależy od tego, za jaki okres czasu jest wypłacany i tak w pierwszych 3 miesiącach jego pobierania jest on wyższy niż w późniejszych. Jeżeli bezrobotny ma, co najmniej 20 letni czas pracy wypłaca się zasiłek w wysokości 120% a jeżeli nie przekracza on 15 lat-80%. Okres pobierania zasiłku waha się od 6 do 12 miesięcy i jest on uzależniony od przeciętnej stopy bezrobocia na terenie powiatu. Pracownicy publicznych służb zatrudnienia 1. Pośrednicy pracy 2. Doradcy zawodowi 3. Specjaliści do spraw rozwoju zawodowego 4. Specjaliści ds. programów 5. Liderzy klubów pracy. ŚWIADCZENIA RODZINNE Reguluje je ustawa z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Świadczenia te przysługują obywatelom polskim i pod pewnymi warunkami cudzoziemcom, należą tu: 1. Zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego 2. Zasiłek pielęgnacyjny i świadczenie pielęgnacyjne 3. Zapomoga wypłacana przez gminy 4. Jednorazowa zapomoga wypłacana z powodu urodzenia dziecka ZASIŁEK RODZINNY ma na celu pokrycie wydatków na utrzymanie dziecka. Przysługuje rodzicom, jednemu z rodziców albo opiekunowi prawnemu dziecka, ewentualnie opiekunowi faktycznemu, albo osobie uczącej się, jeżeli, dochód rodziny nie przekracza ustalonej kwoty. Zasiłek rodzinny przysługuje do chwili ukończenia 18 r. ż lub nauki w szkole nie dłużej jednak niż do 21 r. ż., ewentualnie do 24 r. ż. Jeżeli dziecko kontynuuje naukę w szkole lub szkole wyższej i ma jednocześnie orzeczony umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności. W przypadku osoby uczącej się zasiłek ten przysługuje nie dłużej niż do ukończenia 24 r. ż. wysokość zasiłku zależy od wieku dziecka i nieznacznie wzrasta z wiekiem. Zasiłek rodzinny nie przysługuje, jeżeli dziecko lub osoba ucząca się pozostają w związku małżeńskim, jeżeli dziecko zostało umieszczone w rodzinie zastępczej albo instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Nie przysługuje również, gdy dziecko pełnoletnie pobiera zasiłek na własne dziecko. Do zasiłku rodzinnego przysługują dodatki: 1. Z tytułu urodzenia dziecka 2. Opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego 3. Samotnego wychowywania dziecka 4. Wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej 5. Rozpoczęcia roku szkolnego 6. Rehabilitacji i kształcenia dziecka niepełnosprawnego 7. Podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania. DODATEK Z TYTUŁU URODZENIA DZIECKA przysługuje matce, ojcu lub opiekunowi prawnemu dziecka jednorazowo, jeżeli kobieta pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu. DODATEK Z TYTUŁU OPIEKI W ZWIĄZKU Z URLOPEM WYCHOWAWCZYM przysługuje matce, ojcu, opiekunowi prawnemu lub faktycznemu dziecka, jeżeli są oni uprawnieni do urlopu wychowawczego i sprawują faktyczną opiekę nad dzieckiem przez czas 24 miesięcy kalendarzowych, w przypadku opieki nad więcej niż 1 dzieckiem jest to 36 miesięcy a w przypadku niepełnosprawności dziecka jest to 72 miesiące. DODATEK Z TYTUŁU SAMOTNEGO WYCHOWYWANIA DZIECKA przysługuje matce, ojcu lub opiekunowi samotnie wychowującemu dziecko jeżeli nie zasądzono na jego rzecz świadczeń alimentacyjnych od drugiego z rodziców ponieważ: 1. Drugi rodzic nie żyje 2. Ojciec dziecka jest nieznany 3. Powództwo o alimenty zostało oddalone Dodatek ten przysługuje osobie uczącej się, jeżeli jej oboje rodzice nie żyją. JEDNORAZOWA ZAPOMOGA Z TYTUŁU URODZENIA DZIECKA przysługuje z tyt. Urodzenia się dziecka żywego w wysokości kwotowej na 1 dziecko, matce lub ojcu dziecka, ewentualnie opiekunowi, niezależnie od wysokości dochodów. Wniosek o wypłatę składa się w terminie 12 miesięcy od urodzenia dziecka. Wypłata zapomogi również wymaga pozostawania pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży. ZAPOMOGA WYPŁACANA PRZEZ GMINĘ. Rada Gminy może w drodze uchwały przyznać swoim mieszkańcom jednorazową zapomogę z tyt. Urodzenia dziecka, do której stosuje się przepisy dotyczące innych świadczeń z tytułu urodzenia dziecka. ŚWIADCZENIA OPIEKUŃCZE należą do nich zasiłek pielęgnacyjny i świadczenie pielęgnacyjne. ZASIŁEK PIELĘGNACYJNY ma na celu częściowe pokrycie kosztów wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, przysługuje: 1. Niepełnosprawnemu dziecku 2. Osobie niepełnosprawnej, która ukończyła 16 lat i ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności 3. Osobie, która ukończyła 75 lat Zasiłek pielęgnacyjny jest oznaczony kwotowo i nie przysługuje on osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego. ŚWIADCZENIE PIELĘGNACYJNE przysługuje z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej matce lub ojcu albo osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny albo opiekunowi faktycznemu, jeżeli zrezygnują z pracy ewentualnie jej nie podejmą, w celu sprawowania opieki nad osobą z orzeczoną niepełnosprawnością, która wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy w związku ze znaczni ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz zachodzi konieczność stałego współudziału opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji albo osoba ta ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Świadczenie to nie przysługuje min.; jeżeli osoba uprawniona ma ustalone prawo do emerytury lub renty albo innego świadczenia z ubezp. społ. Albo osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim lub jest umieszczona w rodzinie zastępczej, jak również wtedy gdy osoba w rodzinie ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury na to dziecko albo do zasiłku rodzinnego lub świadczenia pielęgnacyjnego na to lub inne dziecko w rodzinie. POSTĘPOWANIE W SPRAWIE WYPŁATY ŚWIADCZEŃ Zadania w tym zakresie wykonują organy administracji samorządowej jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Świadczenia te są wypłacane na wniosek osoby uprawnionej. Świadczenia wypłaca się i ustala, co do zasady na okres zasiłkowy i są one wypłacane nie później niż do ostatniego dnia miesiąca za, który zostało przyznane świadczenie. Postępowanie toczy się w trybie przepisów KPA. Niepełnosprawność- zagadnienie to reguluje ustawa z 27 maja 1997r o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Niepełnosprawność jest to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Niepełnosprawność powinna zostać potwierdzona orzeczeniem: 1. o zakwalifikowaniu w taki sposób danej osoby przez organy orzekające do jednego z trzech stopni. 2. o zakwalifikowaniu przez organy orzekające bez orzekania o stopniu, jeżeli dotyczy osób do 3. ukończenia 16 roku życia. 4. o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy stopni niepełnosprawności są 3, znaczny, umiarkowany i lekki Do znacznego stopnia niepełn. zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy ograniczonej i warunkowej pracy chronionej i wymagającą celu pełnienia ról społecznych stałej lub długotrwałej pomocy i opieki innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji polega ona na niemożliwości zaspokajania bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych np. samoobsługa, poruszanie się i komunikacja. Umiarkowany stopień – do umiarkowanego stopnia zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą okresowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Do lekkiego stopnia niepełn. zalicza się osobę, o normalnej sprawności organizmu, która w sposób istotny obniża zdolność do wykonywania pracy w porównaniu do zdolności osób z pełną sprawnością fizyczna i psychiczną lub mającą ograniczenie w pełnieniu ról społecznych dające się zrekompensować przy pomocy przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych lub technicznych. W stosunku do osób, które nie ukończyły 16 lat życia nie wydziela się stopni niepełn. a niepełn. Występuje u nich wówczas, gdy mają naruszoną sprawność psychiczną lub fizyczną o przewidywanym czasie trwania 12 miesięcy z powodu wady wrodzonej, uszkodzenia organizmu lub długotrwałej choroby i z tego powodu wymagają całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podst. Potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. Osoba legitymująca się orzeczeniem lekarza Orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo wyłącznie o niezdolności do samodzielnej egzystencji jest traktowana jak osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Osoba, która ma orzeczoną wyłącznie całkowitą niezdolność do pracy jest traktowana jak osoba z umiarkowanym stopniem niepełn. Osoba, która ma orzeczoną częściową niezdolność do pracy jest traktowana i wobec której orzeczono celowość przekwalifikowania się jest traktowana jak osoba z lekkim stopniem niepełn. O niepełn. Orzekają powiatowe i wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności Zespoły Pow. I Woj. II Instancji. Od orzeczeń ZW przysługuje odwołanie do SR,SP,US. Powołanie Zespołu Powiatowego nast. Przez starostę po uzyskaniu zgody Wojewody. Rehabilitacja osób niepełnosprawnych. Oznacza zespół działań organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, edukacyjnych, szkoleniowych i innych zmierzających do osiągnięcia przy aktywnym uczestnictwie tych osób możliwie największego poziomu ich funkcjonowania jakości życia oraz integracji społecznej. Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej Celem rehabilitacji zawodowej jest ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskanie i utrzymanie odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego poprzez umożliwienie jej korzystania z pośrednictwa z pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego i szkolenia zawodowego. Rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwić osobom niepełn. Uczestnictwo w życiu społecznym tj. wyrabiać w nich zaradność i pobudzać aktywność i wyrabiać w nich umiejętność samodzielnego funkcjonowania, likwidować bariery w tym architektoniczne i transportowe oraz kształtować w społeczeństwie właściwe postawy i zachowania sprzyjające integracji z osobami niepełn. Formy rehabilitacji zawodowej i społecznej. 1. Warsztaty terapii zajęciowej- są to placówki wyodrębnione organizacyjnie i finansowo, które mają na celu umożliwić niepełnosprawnym niezdolność do pracy pozyskanie lub przywrócenie umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. W tym celu stosuje się różne techniki terapii zajęciowej, która jest realizowana na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji, którego wykonanie jest poddawane ocenie okresowej. Warsztaty mogą być organizowane przez fundacje i stowarzyszenia, a kontrolę ich funkcjonowania przeprowadzają powiatowe centra pomocy rodzinie. 2. Formy rehabilitacyjne Jest to aktywna forma rehabilitacji z elementami wypoczynku, które ma na celu poprawę sprawności psychofizycznej uczestników rozwijanie ich umiejętności społecznych oraz zainteresowań. Turnusy mogą być organizowane przez podmioty, które prowadzą działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, przez co najmniej 2 lata oraz wyłącznie w ośrodkach, które uzyskały wpis do rejestru prowadzonego przez wojewodę. Turnusy organizuje się wyłącznie na terenie kraju w grupach zorganizowanych, co najmniej 20 osobowych na okres, co najmniej 14 dni w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym. Uprawnienia osób niepełnosprawnych: 1. prawo do korzystania z usług i instrumentów rynku pracy wskazanych w ustawie o promocji zatrudnienia z instyt. z rynku pracy, w tym niepełn. Bezrobotny może otrzymać jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie umowy ze starostą w wysokości do 15 krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. 2. prawo do odpowiedniego stanowiska pracy z zapleczem socjalnym, jeżeli osoba zatrudniona na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku. 3. uprawnienie związane z czasem pracy. W przypadku znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełn. Dobowa norma czasu pracy nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Zakaz pracy w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych, ograniczenia nie dotyczą osób zatrudnionych przy pilnowaniu albo, gdy na wniosek zainteresowanego lekarz wyrazi zgodę na taką pracę. Dodatkowe uprawnienia związane z czasem pracy to dodatkowa przerwa w pracy wliczana do czasu pracy wynosząca 15 minut na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługuje w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym dla osób ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności pod warunkiem, że osoba ta nie ma prawa do urlopu dodatkowego na podst. Odrębnych przepisów. Osoba ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełn. ma prawo do 21 dni roboczych zwolnienia od pracy w każdym roku w celu udziału w turnusach rehabilitacyjnych z zachowaniem prawa do wynagrodzenia praz do wzięcia udziału w badaniach specjalistycznych lub zabiegach leczniczych w ciągu dnia pracy jeżeli nie może ich wykonać poza godzinami pracy z zachowaniem prawa do ….. Prawo wstępu do obiektów użyteczności publicznego i środków transportu w towarzystwie psa asystenta. Zakłady Pracy Chronionej i Zakłady Aktywności Zawodowej. Są specyficzną formą świadczenia pracy przez osoby niepełnosprawne i tak, jeżeli pracodawca prowadzi działalność gospodarczą, przez, co najmniej 12 miesięcy i zatrudnia nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i osiągnie procentowo oznaczone wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej 6 miesięcy i uzyskuje status prowadzącego zakład pracy chronionej. Dodatkowo obiekty i pomieszczenia używane przez zakład pracy muszą być dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych a ponadto powinna być zapewniona doraźna i specjalistyczna opieka medyczna i usługi rehabilitacyjne. Uzyskanie statusu zakładu pracy chronionej następuje na wniosek. Zakład aktywności Zawodowej. Status taki może uzyskać gmina, powiat, fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, której zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych tworząc wyodrębnioną jednostkę. Przesłanki jej tworzenia są następujące: Co najmniej 70% ogółu zatrudnionych stanowią osoby niepełnosprawne w szczególności skierowane do pracy przez powiatowe UP a wobec, których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stanowisko pracy oraz p

magdak	26.01.2012 14:06:52
Grupa: Użytkownik Posty: 13 #850938 Od: 2011-3-20	Zakład aktywności Zawodowej. Status taki może uzyskać gmina, powiat, fundacja, stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, której zadaniem jest rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych tworząc wyodrębnioną jednostkę. Przesłanki jej tworzenia są następujące: Co najmniej 70% ogółu zatrudnionych stanowią osoby niepełnosprawne w szczególności skierowane do pracy przez powiatowe UP a wobec, których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stanowisko pracy oraz pomieszczenie uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych, jest zapewniona pomoc medyczna i usługi rehabilitacyjne. Uzyskane dochody są przeznaczane na Zakładowy Fundusz Aktywności. Decyzje w sprawie przyznania statusu Zakładu Pracy Chronionej lub Zakładu Aktywności Zawodowej wydaje Wojewoda. W/w zakłady pociąga za sobą zwolnienia z podatków na zasadach art. W ustawie. Dodatkowo może występować o zwrot kosztów w związku z budową lub rozbudową obiektów i pomieszczeń dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych. Prowadzący PC tworzy zakładowy fundusz rehabilitacyjny osób niepełnosprawnych, którego środki są przeznaczane na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych. Szkolenie osób niepełnosprawnych. Odbywa się w formach pozaszkolnych e celu nauki zawodu, przekwalifikowania, lub podwyższenia kwalifikacji. Są one organizowane dla niepełnosprawnych bezrobotnych przez PUP i mogą się odbywać w placówkach szkolnych albo specjalistycznych ośrodkach szkoleniowo rehabilitacyjnych. Te ostatnie są tworzone przez Marszałka Województwa. Kierownik PUP kieruje osobę bezrobotną na szkolenie z własnej inicjatywy lub na podstawie orzeczenie właściwego organu albo wskazane przez niepełnosprawnego, jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że szkolenie zapewni mu uzyskanie pracy, podwyższenie dotychczasowych kwalifikacji zawodowych, ich zmianę lub zwiększenie efektywności zawodowej. Koszt szkolenia nie może przekraczać 10 krotności przeciętnego wynagrodzenia. Szkolenie trwa do 36 miesięcy. Szkolenia mogą być także organizowane przez Pracodawcę. Państwowy Fundusz Rehabilitacyjny Osób Niepełnosprawnych. Jest to państwowy fundusz celowy wyposażony w osobowość prawną nadzorowany przez Ministra Właściwego ds. zabezpieczeń społecznych. Jego przychodami są wpłaty pracodawców, dotacje z budżetu państwa, spadki, zapisy i darowizny, dochody z działalności gosp., a także dotacje celowe. Przeznaczenie przychodów funduszu jest ściśle oznaczone i ukierunkowane na rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych w szczególności przysługują one samorządom wojewódzkim i powiatowym na realizację zadań, organami funduszu są Rada Nadzorcza i Zarząd Ubezpieczenia Społecznego. Są częścią szeroko rozumianego zabezpieczenia społecznego obywateli. Najważniejszymi aktami prawnymi jest ustawa z 13.10.1998r. o systemie bezp.. społecznych. Ubezpieczenia społeczne Ubezpieczenia społeczne są rodzajem ubezpieczeń obok ubezpieczeń gospodarczych, które dzielą się na majątkowe i osobowe oraz ubezpieczenia zdrowotnego, które uprawnia do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Ubezpieczenia społeczne są częścią szeroko pojmowanego zabezpieczenia społecznego obywateli dzielą się na: 1. Ubezpieczenia emerytalne; gdzie ryzykiem chronionym jest starość, czyli dożycie określonego wieku 2. Ubezpieczenie rentowe, które dotyczy niezdolności d pracy o charakterze trwałym lub okresowym 3. Ubezpieczenie chorobowe gdzie ryzykiem chronionym jest przejściowa (czasowa) niezdolność do pracy oraz macierzyństwo 4. Ubezpieczenie wypadkowe gdzie ryzykiem chronionym jest wypadek lud choroba zawodowa Wszystkie cztery rodzaje ubezpieczeń są obowiązkowe dla pracownika, czyli osoby pozostającej w stosunku pracy. Jeżeli występuje inny tytuł do ubezpieczenia np. umowa cywilno; prawna lub działalność gospodarcza to wówczas niektóre z tych ubezpieczeń mają charakter obowiązkowy a niektóre dobrowolny. Sens ubezpieczeń społecznych opiera się na istnieniu składki. Składka jest świadczeniem odpłatnym bezzwrotnym celowym i przymusowym. Jest ceną gwarancji ubezpieczeniowej. Przymusowość oznacza, że ściągalność składki odbywa się na takich zasadach jak podatków i innych obciążeń publiczno prawnych tj. w trybie egzekucji administracyjnej. Celowość oznacza obowiązek przeznaczenia składki na wypłatę świadczeń. Odpłatność, że świadczenie przysługuje za składkę. Bezzwrotność polega na tym, że składka nie podlega zwrotowi choćby nie zaistniało ryzyko i w konsekwencji nie doszło do wypłaty świadczenia. Ubezpieczenie emerytalne wynosi 19,52 %: - pokrywana po 1/2; przez pracownika i przez pracodawcę po 9,76 % z tej części pracowniczej 3,5% kierowane jest do OFE Składka na ubezpieczenie rentowe (jest najczęściej zmienianą składką); 6,00 % pokrywana przez pracodawcę 4,5 % i pracownika 1,5% Ubezpieczenie chorobowe (niezdolność do pracy przymusową i macierzyństwo) 2,45% w całości pokrywane ze środków pracownika Ubezpieczenie wypadkowe; od 0,4 do; 8,12 % w całości pokrywa pracodawca ( nie jest jednolita dla wszystkich, bo jest różny stopień wypadków / wypadkowość przy pracy) Metody finansowania świadczeń z ubezpieczenia społecznego: 1. Metoda repartycyjna 2. Metoda kapitałowa Metoda repartycyjna; opiera się na istnieniu niepisanej umowy społecznej zgodnie, z którą pokolenie obecnie pracujących utrzymuje obecnych świadczeniobiorców, tj. emerytów i rencistów w celu podtrzymania obietnicy, z której oni też się kiedyś wywiązali. Przejawem tej metody jest emerytura z I filaru ZUS-owskiego. Pierwszą ważną zaletą tej metody jest: - bezpieczeństwo socjalne - odporność na inflacje i kryzysy gospodarcze - Odporność na wpływy czynników politycznych - humanitarny charakter Wady tej metody: jedyną wadą, która łączy w sobie wiele elementów; nie napędza rozwoju gospodarczego jest przestarzała w swojej konstrukcji. Metoda kapitałowa opiera się na założeniu ze składki na ubezpieczenie są gromadzenie lokowanie na odrębnych kontach podlegają inwestowaniu a ich suma zależy od trafności inwestycji oraz koniunktury gospodarczej. Przejawem tej metody kapitałowej jest emerytura z II filaru z OFE. Podstawową zaletą metody kapitałowej jest pobudzanie wzrostu gospodarczego a jej główną wadą ryzyko. Podmioty wykonujące zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych 2. Otwarte Fundusze Emerytalne 3. Zakłady Emerytalne 4. Płatnicy składek Obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym 1. Ubezpieczenie emerytalno; rentowe; można mu podlegać obowiązkowo albo dobrowolnie. Obowiązkowo tym ubezpieczeniom podlegają: a) Pracownicy z wyłączeniem prokuratorów b)Chałupnicy c) Członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych d) Osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia chyba że są uczniami szkół lub studentami do 26 roku życia e) Posłowie i senatorowie f) Duchowni g) Żołnierze niezawodowi pełniący czynną służbę wojskową h) Osoby pobierające zasiłek macierzyński oraz korzystające z urlopu wychowawczego Dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegają: a) Małżonkowie pracowników skierowanych do pracy w placówkach dyplomatycznych zagranicą b) Studenci jeżeli nie podlegają tym ubezpieczeniom z innego tytułu c) Alumni seminariów duchownych do 25 roku życia d) Posłowie i senatorowie do parlamentu europejskiego wybrani w Polsce Ubezpieczenie chorobowe; krąg osób podlegających temu ubezpieczeniu można podzielić na trzy grupy: 1. Obowiązkowo objętych tym ubezpieczeniem należą do nich: a) Pracownicy z wyjątkiem prokuratorów b) Członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych c) Osoby odbywające służbę zastępczą 2. Objęci dobrowolnie temu ubezpieczeniu należą do nich: a) Chałupnicy b) Osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia c) Osoby prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą d) Duchowni 3. Wyłączeniu z ubezpieczenia chorobowego; ponieważ nie grozi im ryzyko utraty dochodu z powodu niezdolności do pracy a) Osoby pobierające zasiłek macierzyński b) Korzystający z urlopu wychowawczego Ubezpieczeniu wypadkowemu nie można podlegać z podziałem na obowiązkowe i dobrowolne, ponieważ albo mu się podlega albo jest się z niego wyłączonym. Ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu. Poza ubezpieczeniem wypadkowy znalazły się osoby, których nie mogą dotknąć następstwa wypadku przy pracy lub choroby zawodowej: a) Bezrobotni pobierający zasiłek dla bezrobotnych b) Chałupnicy c) Żołnierze niezawodowi pełniący czynną służbę wojskową d) Osoby pobierające zasiłek macierzyński e) Korzystający z urlopu wychowawczego f) Osoby które podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu ale dobrowolnie Fundusz Ubezpieczeń Społecznych jest to Państwowy Fundusz Celowy w celu realizacji zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych, którego dysponentem jest ZUS. Podstawowymi wydatkami tego funduszu jest finansowanie świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego i wypadkowego. Struktura Funduszu: 1. Fundusz emerytalny; są finansowane emerytury 2. Fundusz rentowy- są finansowane różnego rodzaju renty 3. Fundusz chorobowy; są finansowane świadczenia związane z chorobą i macierzyństwem 4. Fundusz wypadkowy; są finansowane świadczenia związane z wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi 5. Fundusze rezerwowe; mają uzupełnić niedobory tych wcześniejszych funduszy a) Jeden fundusz jest wspólny dla Fundusz rentowy i chorobowy b) Drugi dla funduszu wypadkowego Dla funduszu emerytalnego został utworzony specjalny fundusz poza funduszami rezerwowymi i nosi nazwę Funduszu Rezerwy Demograficznej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych; jest to państwowa jednostka organizacyjna wyposażona w osobowość prawną nadzorowana przez Ministra Właściwego, ds. zabezpieczenia społecznego, którego struktura obejmuje centralę oraz terenowe jednostki organizacyjne. Do zadań ZUS-u należą w szczególności: 1. Realizacja przepisów o ubezpieczeniach społecznych; ustalanie obowiązku ubezpieczeń, uprawnień do świadczeń ich wypłata, wymiar i pobór składek na ubezpieczenia. 2. Prowadzenie rozliczeń z płatnikami składek. 3. Prowadzenie indywidualnych kont ubezpieczonych i kont płatników składek 4. Orzecznictwo realizowane przez lekarzy orzeczników oraz komisje lekarskie 5. Zarządzanie środkami funduszów ubezpieczeń społecznych 6. Kontrola orzecznictwa o czasowej niezdolności do pracy 7. Prowadzenie prewencji rentowej Struktura ZUS-u obejmuje: - prezesa, który kieruje działalnością zakładu i reprezentuje go na zewnątrz, - zarząd, który składa się z prezesa i od 2 do 4 osób, który kieruje działalnością zakładu w zakresie nie zastrzeżonym dla prezesa - oraz Rada Nadzorcza powoływana na 5- letnią kadencję przez Prezesa Rady Ministrów. Świadczenia z ubezpieczenia społecznego: 1. Ubezpieczenie emerytalne a) Emerytury 2. Ubezpieczenie rentowe: a) Trwała lub długotrwała niezdolność do pracy: - renta z tytułu niezdolności do pracy - renta szkoleniowa b) utrata żywiciela: - renta rodzinna - zasiłek pogrzebowy Dodatki do emerytur i rent jeszcze są 3. Ubezpieczenie chorobowe: a) Przejściowa niezdolność do pracy: - zasiłek chorobowy - świadczenie rehabilitacyjne - zasiłek wyrównawczy b) Macierzyństwo: - zasiłek macierzyński - zasiłek opiekuńczy 4. Ubezpieczenie wypadkowe: a) dla ubezpieczonych b) dla członków rodzin ubezpieczonych – pojawiają się gdy mamy wypadek śmiertelny Ubezpieczenie emerytalne (składka 19,2 % pokrywana w połowie przez pracownika i pracodawcę). Świadczenie na wypadek starości, czyli dożycia określonego wieku. Kryterium wieku: 1. Osoby urodzone przed 1949 rokiem (do 31.12.1948r.) – objęte tzw. starym systemem emerytalnym – tzn. I filarowa (ZUS) – w oparciu o metodę repartycyjną. Przesłanki, które trzeba spełnić: - wiek 60 lat kobiety lub 65 lat mężczyźni - staż ubezpieczeniowy (suma okresów składkowych nie składkowych), który wynosi 20 lat kobity i 25 lat mężczyźni Okresy składkowe – są główną częścią stażu emerytalno – rentowego i mają charakter wiodący. Do okresów składkowych zaliczamy min.: 1. Okresy ubezpieczenia 2. Okresy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne 3. Okresy czynnej służby w wojsku polskim 4. Okresy działalności kombatanckiej 5. Okresy służby w policji i innych formacjach mundurowych 6. Wymienione w przepisach okresy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne albo, za które, nie było obowiązku opłacania takich składek a przypadające przed 15 listopada 1991 roku. 7. Okresy pobierania zasiłku macierzyńskiego Okresy te są okresami aktywności zawodowej ubezpieczonego ewentualnie zostały za takie uznane ze względów społecznych. Okresy nie składkowe są uzupełniającą częścią stażu ubezpieczeniowego i należą do nich: 1. Okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego 2. Okresy korzystania z urlopu wychowawczego (łącznie na wszystkie dzieci do 6 lat) 3. Okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku pod warunkiem jej ukończenia w wymiarze określonym w programie studiów 4. Odbywania studiów doktoranckich 5. Pobierania zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego 6. Udokumentowanej niezdolności do pracy, za które zostały wypłacone z funduszu pracy zasiłki dla Bezrobotnych Wspólną cechą tych okresów jest to, że w ich trakcie została wyłączona typowa aktywność zawodowa. Okresy składkowe mają charakter wiodący i są wliczone do stażu ubezpieczeniowego w pełnym wymiarze Okresy nie składkowe mają charakter uzupełniający i są wliczane do stażu ubezpieczeniowego wyłącznie w wymiarze 1/3 udowodnionych okresów składkowych. Każdy rok okresów składkowych powiększa emeryturę o 1,3 % a każdy rok okresów nie składkowych o 0,7 % jednym słowem wpływa to wszystko na wysokość emerytur. Wysokość emerytury w starym systemie emerytalnym jest oparta o formułę zdefiniowanego świadczenia tzn. jest uzależniona od stażu ubezpieczeniowego zarobków ubezpieczonego i jest powiększana o tzw. kwotę stałą. Druga grupa ubezpieczonych to – urodzeni po 1968 roku ( od 01.01.1969) objęci tzw. nowym systemem emerytalnym ich emerytura jest dwufilarowa: - pierwszy do ZUS a drugi to OFE a emerytura jest oparta na metodzie kapitałowej Przesłanki: 60 lat kobieta i 65 lat mężczyzna OFE Funkcjonowanie OFE jest uregulowane w ustawie z 28. 08. 1997 roku, o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. OFE są jednym z rodzajów funduszy obok pracowniczych i dobrowolnych, którego organem jest towarzystwo emerytalne. Towarzystwo emerytalne może funkcjonować jedynie w formie spółki akcyjnej. OFE gromadzą środki pieniężne dokonują ich lokowania a następnie wypłaty po osiągnięciu wieku emerytalnego. Utworzenie funduszu wymaga uzyskania zezwolenia oraz wpisania funduszu do rejestru prowadzonego przez sąd okręgowy w Warszawie. W nowym systemie emerytalnym staż ubezpieczeniowy przestaje mieć charakter przesłanki nabycia prawa do emerytury jednakże jego posiadanie 20 lat kobieta i 25 lat mężczyzna będzie powodowało, że ewentualna emerytura lub renta w przypadku niskiej wysokości składek zostanie podwyższona do kwoty najniższej emerytury lub renty. W przypadku braku tego stażu ubezpieczony nie będzie mógł liczyć na tego typu gwarancję. Wysokość emerytury w nowym systemie emerytalnym jest oparta o formułę zdefiniowanej składki tzn. zależy od sumy składek zgromadzonych przez ubezpieczonego i średniego dalszego trwania życia ujętego w formie tabeli, która pozwala na wskazanie okresu hipotetycznego pobierania świadczenia. Trzecia grupa to urodzeni 1.01.1949 a 31.12.1968 – miały prawo wyboru w przypadku nowego lub starego OFE Trzeci filar jest to pojęcie umowne, które z założenia ma stanowić uzupełnienie systemu emerytalnego, nie należy jednak do sfery ubezpieczeń społecznych, ale gospodarczych, co oznacza, że ma charakter dobrowolny i stanowi rodzaj dodatkowego ubezpieczenia spoza systemu ubezpieczeń społecznych. Emerytury kapitałowe – są regulowane ustawa z 21 listopada 2008 roku o emeryturach kapitałowych są to emerytury wypłacane ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych osobom, które mają ustalone prawo do emerytury z funduszu ubezpieczeń społecznych jest to, zatem emerytura z II filaru tzw. Nowym systemie emerytalnym. Emerytura kapitałowa może być okresowa – do ukończenia 65 roku życia oraz dożywotnia po ukończeniu 65 roku życia. Emeryturę kapitałową ustala w drodze decyzji zakład ubezpieczeń społecznych na podstawie wniosku o ustalenie prawa do emerytury przez członka otwartego funduszu Emerytalnego, emerytura kapitałowa jest wypłacana razem z emeryturą z funduszu ubezpieczeń społecznych (pierwszo filarową) przez zakład ubezpieczeń społecznych. Emerytury pomostowe – są to świadczenia regulowane ustawą z 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych. Emerytura pomostowa przysługuje pracownikom wykonującym pracę w szczególnych warunkach, i o szczególnym charakterze. Prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy. Determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania profilaktyki stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich trudności jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Wykaz prac w, szczególnych warunkach zawiera załącznik do ustawy i wymienia on min: - prace pod ziemią - przy obsłudze pieców - pracę w hutach - przy kuciu - pracę rybaków morskich - oraz inne Prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, przy których, możliwość należytego wykonywania zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności w związku ze starzeniem się. Prace te wymienia załącznik i są nimi min: - prace pilotów statków powietrznych - prace kontrolerów ruch lotniczego - prace kierowców autobusów i pojazdów uprzywilejowanych - prace zespołów ratownictwa medycznego - oraz praca nauczycieli, ale jedynie w ośrodkach poprawczych i dla nieletnich Przesłanki nabycia prawa do emerytury pomostowej: 1. Urodzenie po 1948 roku 2. Rozwiązanie stosunku pracy 3. Wiek kobieta, co najmniej 55 lat, a mężczyzna, co najmniej 60 lat 4. Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1999 rokiem 5. Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze po 2008 roku 6. Staż pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, co najmniej 15 – letni 7. Suma okresów składkowych i nie składkowych, co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn Emerytura pomostowa przysługuje do czasu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego tj. do dnia poprzedzającego dzień nabycia prawa do emerytury na ogólnych zasadach. Ubezpieczenie rentowe Ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe Ubezpieczenie rentowe – (jest to ubezpieczenie obowiązkowe dla pracownika składka wynosi 6 %, ale składka ma wzrosnąć do 8% ) chroni trwałą lub długotrwałą niezdolność do pracy Świadczenia z ubezpieczenia rentowego: 1. Renta z tytułu niezdolności do pracy 2. Renta szkoleniowa 3. Renta rodzinna 4. Zasiłek pogrzebowy Ad. 1 Renta z tytułu niezdolności do pracy – była do 1 września 1997 była nazywana rentą inwalidzką, uznano, że słowo to ma negatywne znaczenie i dlatego nazwa się zmieniła. Niezdolność do pracy – polega na utracie zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i braku rokowań odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu. Ocena niezdolności do pracy jest dokonywana przez lekarza orzecznika ZUS Niezdolność do pracy Lekarz orzecznik ZUS (orzeczenie) 14 dni Sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS (orzeczenie) Decyzja organu rentowego Odwołanie do sądu Przesłanki nabycia prawa do renty: 1. Niezdolność do pracy 2. Wymagany okres składkowy i nie składkowy Wielkość tego okresu jest uzależniona od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy i jeżeli powstała przed 20 rokiem życia powinien on wynosić, co najmniej rok, a jeżeli powyżej 30 roku życia, co najmniej 5 lat. Wskazany okres nie jest wymagany, jeżeli niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Wypadek w drodze do pracy lub z pracy – jest to nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania pracy, jeżeli droga ta była najkrótsza i nieprzerwana. Zdarzenie pozostaje wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy pomimo przemieszczania się droga nie najkrótszą, jeżeli była ona najbardziej dogodna ze względów komunikacyjnych. Zdarzenie pozostaje wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, jeżeli droga została przerwana, ale przerwa była życiowo uzasadniona i nie przekraczała granic potrzeb. 3. Data powstania niezdolności do pracy – tzn. niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo w ciągu 18 miesięcy od jego ustania. Rodzaje rent z tytułu niezdolności do pracy: I podział: --Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (to dawna I i II grupa inwalidzka) I renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy (to dawna III grupa inwalidzka) --Renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – przysługuje osobie, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy --Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy – przysługuje osobie, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. II podział jest na rentę stałą i na rentę okresową Jeżeli niezdolność do pracy jest trwała to mamy rentę stałą --Renta okresowa jest wtedy, gdy niezdolność do pracy jest okresowa. Niezdolność do pracy określa się na okres nie dłuższy niż 5 lat. --Renta szkoleniowa – jest to świadczenie przysługujące ubezpieczonemu, który spełnia warunki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy a wobec którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie. Przysługuje przez okres 6 miesięcy z możliwością jego wydłużenia na wniosek starosty do czasu zakończenia przekwalifikowania nie dłużej niż o 30 miesięcy. --Renta rodzinna – jest to świadczenie z ubezpieczenia społecznego, które przysługuje członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty albo spełniała warunki do ich uzyskania albo pobierała zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne albo nauczycielskie świadczenie kompensacyjne. Katalog osób uprawnionych do renty rodzinnej: 1. Dzieci własne 2. Dzieci przysposobione 3. Dzieci drugiego małżonka Mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli: 1. Nie ukończyły 16 lat 2. Do czasu ukończenia nauki w szkole nie dłużej niż do ukończenia 25 lat 3. Bez względu na wiek, jeżeli dziecko jest całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji Druga grupa osób uprawnionych: Wnuki Rodzeństwo I inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości maja prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełnią łącznie trzy przesłanki: 1. Spełniają warunki takie jak dzieci 2. Zostały przyjęte na wychowanie i utrzymanie, co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego chyba że śmierć była wynikiem wypadku 3. Nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach a jeżeli rodzice żyją nie mogą im zapewnić utrzymania albo ubezpieczony lub jego małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd 4. Wdowa lub wdowiec, czyli współmałżonek – ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli: a) Ukończył 50 lat w chwili śmierci ubezpieczonego lub niezdolny do pracy albo b) Wychowuje co najmniej jedno z dzieci wnuków lub rodzeństwa które jest uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym i nie przekroczyło 16 lat a jeżeli uczy się w szkole 18 lat lub sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji. Rodzice Mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli: 1. Spełniają warunki przewidziane dla wdowca lub wdowy oraz 2. Bezpośrednio przed śmiercią ubezpieczony przyczyniał się do ich utrzymania Wszystkim uprawnionym przysługuje jedna renta rodzinna, która ulega podziałowi pomiędzy nich w częściach równych. Zasiłek pogrzebowy – jest to świadczenie z ubezpieczenia rentowego, które przysługuje w przypadku śmierci: 1. Ubezpieczonego 2. Emeryta lub rencisty 3. Osoby, która w chwili śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, ale spełniała warunki do ich uzyskania i pobierania 4. Członka rodziny osoby wymienionej w pkt. 1 i 2 w celu pokrycia kosztów pogrzebu. 5. Wysokość zasiłku pogrzebowego wynosi 4 tysiące zł od 1 marca 2011 roku, do tego czasu zasiłek pogrzebowy wynosił 200% średniego miesięcznego wynagrodzenia Wniosek o wypłatę zasiłku pogrzebowego należy złożyć w ciągu 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, po której ten zasiłek przysługuje. Ubezpieczenie chorobowe chroni dwa rodzaje zdarzeń: 1. Niezdolność do pracy przejściową 2. Rodzicielstwo Świadczenia z ubezpieczenia chorobowego: 1. Zasiłek chorobowy 2. Świadczenie rehabilitacyjne 3. Zasiłek wyrównawczy 4. Zasiłek macierzyński 5. Zasiłek opiekuńczy Podstawa prawna ustawa 25 czerwca 1999 roku o Świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa 1. zasiłek chorobowy – jest świadczenie z ubezpieczenia społecznego przysługujące w przypadku ubezpieczonego pracownika od 34 dnia niezdolności do pracy a w przypadku ubezpieczonego który ukończył 50 lat od 15 dnia Wynagrodzenie chorobowe – do 33 dni w roku kalendarzowym a osoby kończące 50 lat do 14 dnia płaci pracodawca tzw. okres zasiłkowy, który obejmuje okres pobierania wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego wynosi 182 dni a w przypadku gruźlicy i niezdolności do pracy w okresie ciąży 270 dni. Powstanie prawa do zasiłku chorobowego wymaga podlegania ubezpieczeniu chorobowemu przez wyznaczony w ustawie czas i w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego wynosi on 30 dni a dobrowolnego 90 dni, od powyższej zasady istnieje wyjątek tzn. zasiłek chorobowy przysługuje od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu w przypadku; 1. Absolwentów szkół i szkół wyższych, którzy przystąpili lub zostali objęci tym ubezpieczeniem w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia szkoły wyższej 2. Posłów i senatorów, którzy zostali objęci tym ubezpieczeniem w ciągu 90 dni od zakończenia kadencji 3. Jeżeli niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy 4. Ubezpieczonego obowiązkowo, jeżeli ma wcześniejszy, co najmniej 10 letni okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu Na równi z chorobą ustawodawca traktuje niemożność wykonywania pracy z powodu: 1. Decyzji właściwego organu podjętej w zakresie chorób zakaźnych 2. Pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub od środków odurzających 3. Poddania się badaniom na dawcę do przeszczepu Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi co do zasady 80 % podstawy wymiaru jeżeli ubezpieczony przebywał, w szpitalu 70 %, a w przypadku niezdolności do pracy przypadającej w czasie ciąży, z tytułu udziału w badaniach na dawcę albo niezdolności wynikającej z wypadku w drodze do pracy lub z pracy 100% . Zasiłek chorobowy nie przysługuje, jeżeli niezdolność do pracy powstała w okresach: 1. Za które pracownik otrzymał wynagrodzenie 2. Urlopu bezpłatnego 3. Urlopu wychowawczego 4. Tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności Zasiłek chorobowy nie przysługuje ubezpieczonemu: 1. Za cały okres niezdolności do pracy, jeżeli została ona spowodowana na skutek umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez samego ubezpieczonego 2. Zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane 3. Za pierwszych 5 dni niezdolności do pracy, jeżeli jest ona wynikiem nadużycia alkoholu Ubezpieczony traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia, jeżeli wykorzystuje je niezgodnie z jego celem albo w okresie orzeczonej niezdolności wykonuje prace zarobkową. Świadczenie rehabilitacyjne – jest to świadczenie z ubezpieczenia społecznego przysługujące ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Czasokres pobierania świadczenia nie może przekraczać 12 miesięcy a o okolicznościach związanych z jego przyznaniem decyduje lekarz orzecznik ZUS z możliwością złożenia sprzeciwu do komisji lekarskiej. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje, jeżeli ubezpieczony jest uprawniony do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, urlopu do poratowania zdrowia oraz zasiłku dla bezrobotnych. Jego wysokość przez pierwsze 3 miesiące pobierania wynosi 90 % podstawy wymiaru zasiłku chorobowego a za dalsze miesiące 75%. 2. Zasiłek wyrównawczy – przysługuje ubezpieczonemu pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością do pracy wykonującemu pracę w ośrodku rehabilitacji zawodowej albo na wyodrębnionym stanowisku pracy dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia do wykonywania określonej pracy, jeżeli jego miesięczne wynagrodzenie osiągane w warunkach rehabilitacji jest mniejsze od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Zasiłek ten jest pobierany, jeżeli o potrzebie rehabilitacji zawodowej orzekł lekarz orzecznik ZUS albo wojewódzki ośrodek medycyny pracy. Zasiłek nie przysługuje, jeżeli ubezpieczony pracownik jest uprawniony do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy albo nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. 3. Zasiłek macierzyński – przysługuje ubezpieczonej, która w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego albo urlopu wychowawczego: 1. Urodziła dziecko 2. Przyjęła dziecko w wieku do lat 7 na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o jego przysposobienie 3. Przyjęła dziecko w wieku do lat 7 w ramach rodziny zastępczej z wyjątkiem rodziny zawodowej niespokrewnionej z dzieckiem Zasiłek przysługuje także współmałżonkowi ubezpieczonej (ubezpieczonemu ojcu dziecka) lub członkowi najbliższej rodziny, jeżeli ubezpieczona zmarła lub porzuciła dziecko a osoba ta zrezygnuje z zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Zasiłek macierzyński przysługuje przez czas trwania urlopu macierzyńskiego, czyli, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, oraz urlopu ojcowskiego. Jego wysokość wynosi 100 % podstawy wymiaru. 4. Zasiłek opiekuńczy – przysługuje w związku z zaprzestaniem wykonywania pracy w celu sprawowania osobistej opieki nad: 1. Dzieckiem zdrowym do 8 roku życia w przypadku nie przewidzianego zamknięcia żłobka przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza albo, jeżeli współmałżonek ubezpieczonego, który na co dzień zajmuje się dzieckiem jest chory lub przebywa w szpitalu. 2. Dzieckiem chorym do 14 roku życia 3. Innym chorym członkiem rodziny Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli jest inna osoba w gospodarstwie domowym, która może sprawować opiekę co nie dotyczy jednak opieki sprawowanej nad dzieckiem chorym w wieku do lat 2 Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres do 60 dni kalendarzowych w roku, jeżeli chodzi o opiekę nad dziećmi albo dziećmi i innym członkiem rodziny oraz do 14 dni kalendarzowych, jeżeli jest to opieka wyłącznie nad innym członkiem rodziny. Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80% podstawy wymiaru. Ubezpieczenie wypadkowe – składka 0,4 do 0, - podstawa prawna ustawa z 30 października 2002 o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowym Ubezpieczeniu społecznemu się podlega albo jest się z niego wyłączonym. Wypadek przy pracy – jest to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które, nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych albo czynności w interesie pracodawcy nawet bez polecenia albo w czasie pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedziba pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązków pracowniczych. Nagłość w rozumieniu tej definicji nie może być utożsamiana z potocznym jej znaczeniem i Przyjmujemy, że występuje wówczas, jeżeli okres nie przekracza dniówki roboczej. Zewnętrzność przyczyny – oznacza, że przyczyna nie tkwiła w organizmie poszkodowanego ani nie wynikała z właściwości tego organizmu. Przyczyna zewnętrzną jest: 1. Zjawisko natury mechanicznej, termicznej lub chemicznej np. uderzenie, przecięcie 2. Czynność samego poszkodowanego np. potknięcie się 3. Atak innego człowieka lub zwierzęcia 4. Przemęczenie pracownika wynikające z nadmiernego przeciążenia pracą świadczącego o złej organizacji pracy Choroba pracownika może stanowić może stanowić przyczynę zewnętrzną, jeżeli nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia i to w sposób istotny na skutek impulsu zewnętrznego. Związek z pracą może być czasowy funkcjonalny lub miejscowy. Uraz lub śmierć – uraz jest to uszkodzenie tkanek lub narządów ciała w skutek zadziałania przyczyny zewnętrznej. Klasyfikacja wypadków przy pracy : Wypadek śmiertelny – jeżeli, śmierć nastąpiła w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy. Wypadek zbiorowy – jeżeli, uległy mu co najmniej 2 osoby Wypadek ciężki – jeżeli, jego wynikiem jest ciężkie uszkodzenie ciała powodujące utratę wzroku, mowy, słuchu, zdolności rozrodczej, choroba nie uleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie, trwałe istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała. Choroba zawodowa – jest to choroba (schorzenie) ujęte w wykazie chorób zawodowych a której powstanie jest wynikiem warunków, w jakich była wykonywana praca (warunki i rodzaj pracy są przyczynami zmian w organizmie pracownika. Świadczenia przysługujące z ubezpieczenia wypadkowego przysługują one w oparciu o zasadę ryzyka tzn. Niezależnie, od ewentualnego zawinienia pracodawcy. Dodatkowo pracownik może dochodzić roszczeń uzupełniających na podstawie przepisów prawa cywilnego: Świadczenia należne ubezpieczonemu: 1. Zasiłek chorobowy – przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu w wysokości 100% podstawy wymiaru 2. Świadczenie rehabilitacyjne – przysługuje po wyczerpaniu zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego, jeżeli utrzymuje się niezdolność do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują jej odzyskanie 3. Zasiłek wyrównawczy przysługuje, jeżeli wynagrodzenie pracownika uległo obniżeniu w skutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu 4. Jednorazowe odszkodowanie – przysługuje, jeżeli ubezpieczony doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu Uszczerbek stały – to taki, gdy upośledzenie czynności organizmu nie rokuje poprawy Uszczerbek długotrwały, jeżeli, to upośledzenie przekracza 6 miesięcy i może ulec poprawie Oceny stopnia uszczerbku dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji. 5. Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje niezależnie od długości okresu ubezpieczenia Wypadkowego, oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy. 6. Renta szkoleniowa 7. Dodatek pielęgnacyjny 8. Pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w, przedmioty ortopedyczne Świadczenia dla członków rodziny ubezpieczonego: 1. Renta rodzinna 2. Jednorazowe odszkodowanie Ubezpieczony nie nabywa prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, jeżeli wyłączną przyczyną wypadku jest udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia spowodowane przez niego umyślnie lub w skutek rażącego niedbalstwa albo, jeżeli ubezpieczony z powodu stanu nietrzeźwości lub pozostawania pod wpływem środków odurzających lub psychotropowych w znacznym stopniu przyczynił się do powstania wypadku. Za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną w wykazie chorób zawodowych, o którym mowa w art. 237 §1 pkt 2 Kodeksu pracy, jeżeli została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub sposobem wykonywania pracy. Klasyfikacja wypadków przy pracy: Śmiertelne – śmierć nastąpiła do 6 m-cy od dnia wypadku Zbiorowy – jeżeli, wypadkowi w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej 2 osoby Ciężki – ciężkie uszkodzenie ciała /utrata wzroku, słuchu, mowy uszkodzenie naruszające podstawowe funkcje organizmu, choroba nieuleczalna, niezdolność do pracy w zawodzie/ Świadczenia z ubezp. Wypadkowe, przysługują na zasadzie ryzyka albowiem nabycie do nich prawa nie jest uzależnione od zawinienia pracodawcy. Dodatkowo w ramach ich uzupełnienia pracownik może, wystąpić na drogę postępowania cywilnego. Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia: • zasiłek chorobowy, • świadczenie rehabilitacyjne, • zasiłek wyrównawczy, • jednorazowe odszkodowanie, • renta z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa, • renta rodzinna, • dodatek pielęgnacyjny, • dodatek do renty rodzinnej - dla sieroty zupełnej, • pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Dla członka rodziny: Renta rodzinna Jednorazowe odszkodowanie

renata.tyt	26.01.2012 16:44:06
Grupa: Moderator Posty: 414 #851053 Od: 2010-11-23	zajrzyjcie na poczte i nie kasujcie

Electra	26.04.2024 09:59:07


karuska	26.01.2012 16:49:38
Grupa: Użytkownik Posty: 20 #851059 Od: 2010-12-9	kto pamieta login i hasło do poczty??

renata.tyt	26.01.2012 16:52:49
Grupa: Moderator Posty: 414 #851060 Od: 2010-11-23	adm.rzeszow.wspia administarcja2010

Beti8	27.01.2012 10:29:00
Grupa: Użytkownik Posty: 104 #851609 Od: 2011-5-10	na poczcie oczywiśćie już szlag trafił wszystko! może w ogole przestaniemy z niej korzystać i wszystko co kto może niech wrzuca na forum, bo to przecież jest bez sensu zeby wysyłać jedną rzecz po 100000 razy bo jakiś kretyn samolubny to usunie "dla jaj" i udowodniania sobie, "że ma kontrolę nad całym światem!" Wrrrrrr

agresornik	27.01.2012 14:29:03
Grupa: Użytkownik Posty: 94 #851808 Od: 2011-2-13	to przez głupote z pisaniem hasła na forum wystarczy w wyszukiwarce wpisac login i hasło jest dostarczone ,kazdee dziecko z gimnazjum jest to w stanie zrobić

mundek	27.01.2012 15:04:06
Grupa: Użytkownik Posty: 5 #851842 Od: 2011-10-22	jak ktos ma "inne materialy" moglby sie podzielic i wyslac na poczte jajper@op.pl bym byl bardzo wdzieczny

huanroman	27.01.2012 15:26:01
Grupa: Użytkownik Posty: 34 #851852 Od: 2011-2-17	co takiego bylo na poczcie?

renata.tyt	27.01.2012 17:32:42
Grupa: Moderator Posty: 414 #851955 Od: 2010-11-23	Wyslala wlasnie znow na poczte to co wczoraj!! nie MOGE TEGO WKLEIC TUTAJ N AFORUM DLATEGO NA POCZTE WYSYLAM... A NA ZLOSLIWOSCI I GLUPOTE OSOBY KTORA TO USUWA NIC NIE PORADZE...

karola	27.01.2012 20:00:49
Grupa: Użytkownik Posty: 57 #852076 Od: 2010-11-25	w jakiej sali to jutro mamy???

aniao24	27.01.2012 20:16:10
Grupa: Użytkownik Posty: 307 #852100 Od: 2010-12-1	118 o ile sie nie myle

Electra	26.04.2024 09:59:07

<<<Strona: 2 / 3>>> strony: 1[2]3

HOME » POLITYKA SPOŁECZNA I SYSTEM UBEZPIECZEŃ (25W) » EGZAMIN

Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!!

TestHub.pl - opinie, testy, oceny